Η 1-37 ΕΜΑ στη Μάχη του 730υ Μεσημβρινού
Σχεδόν όλοι οι κλάδοι του Στρατού των ΗΠΑ έλαβαν μαθήματα από την Επιχείρηση Καταιγίδα της Ερήμου, ιδιαίτερα μάλιστα ο κλάδος των Τεθωρακισμένων. Ιδανικά για τη διεξαγωγή μάχης στην έρημο, τα Τεθωρακισμένα δοξάστηκαν στο Ιράκ και στο Κουβέιτ. Με τα μαθήματα που πήραμε εκεί, έχουμε τη δυνατότητα να γίνουμε ακόμα πιο επιτυχημένοι, όχι μόνο στην έρημο, αλλά και σε κάθε περιβάλλον.
Μια μάχη, συγκεκριμένα, μας έδειξε -εμάς της 1ης Επιλαρχίας, του 37ου Τεθωρακισμένου Συντάγματος- μια πληθώρα δυνάμεων, καθώς και ορισμένους τομείς προς βελτίωση. Τη νύχτα της 26ης Φεβρουαρίου, 1991, πολεμήσαμε κατά της 29ης Ταξιαρχίας της Ιρακινής Tawakalna Μεραρχίας σε ότι τώρα αποκαλούμε τη Μάχη του 73ου Μεσημβρινού (ή τη Μάχη της Tawakalna). Η Tawakalna, μέρος της Ρεπουμπλικανής Φρουράς του Σαντάμ Χουσέιν, έλαβε θέση αναχαιτίσεως σε μια προσπάθεια να επιτρέψει στις υπό υποχώρηση Ιρακινές δυνάμεις μια δίοδο φυγής στα μετόπισθεν τους προς το βορρά. Τελικά, η προσπάθειά τους αυτή τους κόστισε ακριβά.
Η οργάνωση της 1-37 ΕΜΑ είχε μελετηθεί σε βάθος πρωτύτερα από εκείνη τη νυχτερινή μάχη. Όταν φτάσαμε στο θέατρο του πολέμου το Δεκέμβριο του 1990, ο Διοικητής της Επιλαρχίας Αντισυνταγματάρχης Edward L. Dyer αποφάσισε να ανταλλάξει αρκετό υλικό με αποθέματα θεάτρου, έτσι ώστε να εξοπλίσει καλύτερα τους ΟΥΛΑΝΙΧ και τους Αρχιλοχίες για την εκτέλεση της αποστολής τους. Οι ΟΥΛΑΝΙΧ είχαν αρχικά τρία Μ113 ΤΟΜΠ και τρία Μ901 ITV. Δώσαμε πίσω τα ITV και ως αντάλλαγμα λάβαμε έξι HMMWV από τα αποθέματα θεάτρου. Αυτά τα έξι HMMWV, μαζί με τα HMMWV των Αρχιλοχιών από τις Ίλες Β, Γ και Δ, παραδόθηκαν στους ΟΥΛΑΝΙΧ και οργανώθηκαν σε τρεις ομάδες, η κάθε μία με τρία HMMWV. Κάθε όχημα διέθετε μια βάση πολυβόλου Μ-50 και ένα πλήρωμα από τρεις ανιχνευτές, έναν με ένα τυφέκιο Μ16Α2, έναν με ένα εκτοξευτή βομβίδων Μ203, και ένα χειριστή του Μ-60. Έτσι οργανωμένοι, οι ΟΥΛΑΝΙΧ κατάφερναν να περνούν σχεδόν απαρατήρητοι και ήταν στην πιο κατάλληλη θέση να προσφέρουν πληροφορίες στον Διοικητή και να αποφύγουν μια αποφασιστική εμπλοκή με τον εχθρό. Κάθε ένας από τους Αρχιλοχίες των Ιλών Β, Γ και Δ παρέλαβε τότε ένα Μ113 ΤΟΜΠ, το οποίο τους προσέφερε τεθωρακισμένη προστασία στο πεδίο της μάχης.
Έγινε επίσης εμφανές ότι το Μ577 δεν ήταν κατάλληλο ως Όχημα Διοικήσεως κατά τις επιθετικές επιχειρήσεις. Το προσωπικό διοικήσεως ανακάλυψε ότι μπορούσε να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά μέσα από ένα HMMWV με πτυσσόμενες επιφάνειες γραφείου. Χρησιμοποίησαν το όχημα του Διοικητή της Επιλαρχίας, το οποίο είχε δυνατότητα συμμετοχής σε τρία δίκτυα.
Στις αρχές του Φεβρουαρίου του 1991, η 1-37 ΕΜΑ αναδιoργανώθηκε σε ένα ισχυρό Τακτικό Συγκρότημα. Ανταλλάξαμε την Α/1-37 ΕΜΑ με τον Γ/7-6 ΜΤΠ. Ο Ανχης Dyer επέλεξε να μη κάνει περαιτέρω αναδιοργάνωση σε υποσυγκροτήματα Ίλης, επειδή αν είχαμε να εκκαθαρίσουμε ολόκληρα συστήματα ορυγμάτων γεμάτα με πολυάριθμους στρατιώτες, ήθελε το Πεζικό μάς συγκεντρωμένο κάτω από μια Διοίκηση.
Το απόγευμα της 26ης Φεβρουαρίου, το ΤΣ 1-37/ΕΜΑ προέλασε ανατολικά ως δεξιά πλευρική δύναμη στο σχηματισμό βέλους της 3ης Ταξιαρχίας και ως πλευρικό ΤΣ της 1ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας. Το ΤΣ 7-6/ΜΤΠ, ένα ισόρροπο ΤΣ, ήταν επικεφαλής και το ΤΣ 3-35/ ΕΜΑ κάλυπτε το αριστερό πλευρό. Η αποστολή μας ήταν να επιτεθούμε για να καταστρέψουμε την Μεραρχία Medinah της Προεδρικής Φρουράς στον ΑΝΣΚ Βόννη. Κατά τις 16:00, λάβαμε αναφορές από τους εναέριους ανιχνευτές της Ταξιαρχίας, οι οποίοι είχαν επισημάνει γύρω στα 50 άρματα και άλλα οχήματα σε οχυρές θέσεις κατά μήκος του άξονα της προέλασης μας 35 χιλιόμετρα δυτικά του ΑΝΣΚ Βόννη. Λάβαμε εξαψήφιες συντεταγμένες των θέσεων μάχης του εχθρού και μοιράσαμε αυτές τις πληροφορίες έως και το επίπεδο του αρχηγού πληρώματος άρματος.
Μας εξέπληξε κάπως η αποκάλυψη μιας τόσο μεγάλης και μέχρι πρότινος ανεξιχνίαστης εχθρικής δύναμης στον τομέα μας. Πριν την έναρξη του χερσαίου πολέμου,ο Αξιωματικός Πληροφοριών μας ενημέρωνε καθημερινά για όλες τις κινήσεις των κύριων εχθρικών μονάδων, για τις αναφορές εκτιμήσεως καταστροφών της Αεροπορίας, καθώς και για κάθε άλλες σχετικές εξελίξεις. Οι πηγές του περιελάμβαναν αναφορές της Αεροπορίας για γεγονότα του τελευταίου 24ωρου και αεροφωτογραφίες, με βάση τις οποίες σκιαγραφούσε τις εχθρικές θέσεις μέχρι και το τελευταίο όχημα μάχης. Οι ανώτερες (από τις αντίστοιχες του εχθρού) πληροφορίες μάχης μας έδωσαν ένα μεγάλο πλεονέκτημα στις 25 Φεβρουαρίου, στη μάχη που δώσαμε εναντίον της 26ης Ιρακινής Μεραρχίας Πεζικού, καθώς και στη Μάχη της 1ης και 2ης ταξιαρχίας για την κατάκτηση του Αl Basayyah. Και στις δύο εκείνες μάχες όλες οι θέσεις μάχης των εχθρικών οχημάτων, τα ισχυρά σκέπαστρα, τα κτίρια και τα κωλύματα είχαν καταγραφεί λεπτομερώς, σε σημείο που γνωρίζαμε τους ακριβείς αριθμούς των οχημάτων τους.
Προτού αρχίσει η Επιχείρηση Καταιγίδα της Ερήμου, η Tawakalna είχε εντοπισθεί και είχε καταγραφεί γύρω στα 50 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της θέσεώς της στις 26 Φεβρουαρίου. Πρόσφατα είχε απομακρυνθεί από τη βορεινή θέση, καθιστώντας τις προηγούμενες πληροφορίες μας ανακριβείς.
Η νέα θέση του εχθρού βρισκόταν στα επιχειρησιακά όρια μεταξύ της 3ης Ταξιαρχίας της 1ης ΤΘ Μεραρχίας και της 2ης Ταξιαρχίας της 3ης ΤΘ Μεραρχίας. Αεροπλάνα Α10 της Αμερικάνικης Αεροπορίας σφυροκόπησαν την θέση τους, και η 2η Ταξιαρχία της 3ης ΤΘ Μεραρχίας άρχισε να βάλλει με το πυροβολικό και με φωτιστικά στον τομέα της προς νότον. Η 3η Ταξιαρχία προέλασε σε σημείο που να απέχει περί τα 10 χιλιόμετρα από εκείνη τη θέση.
Μια αμμοθύελλα σε συνδυασμό με βροχή περιόρισε την ορατότητα. Τα θερμικά όργανα κατάφερναν να διαπεράσουν την ομίχλη, όμως η αναγνώριση ταυτότητας οχημάτων πέραν των 1500 μέτρων ήταν σχεδόν αδύνατη.
ΩΡΑ 19:30-20:00
Πυροβολικό αμέσου υποστήριξης (3-1 FA) άρχισε να βάλει κατά των εχθρικών θέσεων στον τομέα της 3ης Ταξιαρχίας, με βλήματα DPICM των 155 χιλ. Η Ταξιαρχία μπήκε σε σχηματισμό παρατάξεως, μετακινώντας το ΤΣ 1-37/ΕΜΑ δίπλα στο ΤΣ 7-6/ΜΤΠ. Το ΤΣ 3-35/ΕΜΑ παρέμεινε πίσω ως εφεδρεία της Ταξχίας. Επιπλέον, οι ΤΣ 1-37/ΕΜΑ και 7-6/ΜΤΠ έφεραν τα Υποσυγκροτήματα τους σε σχηματισμό παρατάξεως. Ο ΟΥΛΑΝΙΧ του ΤΣ1-37 /ΕΜΑ μετακινήθηκε στο δεξιό πλευρό για αναγνώριση και συντονισμό με την 3η ΤΘ Μεραρχία. Μπροστά, αποβιβασμένα τμήματα του εχθρού άνοιξαν πυρ με πολυβόλα, δίχως όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το ΤΣ 7-6/ ΜΤΠ ανταπάντησε, εμπλέκοντας εχθρικά οχήματα από μεγάλη απόσταση με βλήματα TOW τα οποία έβαλε από οχήματα Bradley.
Σχόλια
Κατά τη διάρκεια όλου του πολέμου, η άμεση υποστήριξη του πυροβολικού και η εγγύς αεροπορική υποστήριξη αποδείχτηκαν αποτελεσματικά όπλα για επιθέσεις σε βάθος. Σε περιβάλλον σαν αυτό της ερήμου θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να κάνουμε χρήση αυτών των στοιχείων στο επίπεδο της Ταξιαρχίας. Ασφαλώς θα συνεχίσουμε και την εκπαίδευση για αιτήσεις πυρός από το πυροβολικό, τουλάχιστον έως το επίπεδο του αρχηγού πληρώματος άρματος.
Δεν πρέπει να υποτιμηθεί ποτέ, η αξία της δοκιμής και των επαναλήψεων. Μέρες ασκήσεων στο επίπεδο Επιλαρχίας μέσα στις αμμοθύελλες της Σαουδικής Αραβίας επέφεραν σπουδαία αποτελέσματα στο Ιράκ. Προτού ακόμα αρχίσει ο χερσαίος πόλεμος, εμείς ήμασταν προετοιμασμένοι να εκτελέσουμε νυχτερινές επιχειρήσεις καθώς και επιχειρήσεις υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες, με ελάχιστες στάσεις και χωρίς πολλά εδαφικά χαρακτηριστικά για τον προσανατολισμό μας.
Οι μάχιμοι Διοικητές πρέπει να είναι ικανοί πλοηγοί, αλλά και ο πιο έμπειρος πλοηγός θα είχε λίγη τύχη να αναγνωρίσει τη θέση του να ζητήσει έμμεσα πυρά ακριβείας, ή να αναφέρει τις εχθρικές θέσεις και τα κωλύματα στο απαράλλαχτο τοπίο του νότιου Ιράκ. Γι’ αυτό το λόγο έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε τις συσκευές GPS (Παγκόσμιο Σύστημα Θέσεως) και LΟΑΑΝ (Πλοήγηση Μεγάλης Εμβέλειας). Το ΤΣ 1-37/ΕΜΑ είχε 26 ατομικές συσκευές πλοήγησης. Από τρεις δόθηκαν σε κάθε Ίλη αρμάτων, έξι δόθηκαν στο Λόχο πεζικού, τέσσερις στον ΟΥΛΑΝΙΧ, και από ένα πήραν το ΚΔΠ όλμων, ο ΑΕΛΑ, ο ΣΔ, ο Αξκός Σύνδεσμος, ο Αξιωματικός 4ου Γραφείου, ο Αξκός 3ου Γραφείου και ο Διοικητής της Επιλαρχίας. Είχαμε αρκετές συσκευές, αν λάβει κανείς υπόψη το ανοιχτό πεδίο και την ευκολία πλοήγησης για κάποιον που χρησιμοποιεί μια συσκευή LΟΑΑΝ ή μια GPS.
Τέτοια συστήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και στα εδάφη της Ευρώπης, διευκολύνοντας και προσφέροντας περισσότερη ακρίβεια κατά την εκτέλεση αλλαγών κινήσεως, έμμεσων πυρών και αναφορών. Κατά την Επιχείρηση της Καταιγίδας της Ερήμου δεν αποδείχτηκε απαραίτητο να διανεμηθούν συσκευές στο επίπεδο του Ουλαμαγού , αλλά στην Ευρώπη κάτι τέτοιο θα ήταν απαραίτητο, λόγω της αυξημένης πιθανότητας να χρειαστεί οι Ουλαμοί αρμάτων να επιχειρήσουν σε αποστάσεις μεγαλύτερες από αυτές που θα επέτρεπαν στους Ουλαμαγούς να λάβουν οπτικές πληροφορίες από τους χρήστες αυτών των συσκευών. Αν αυτές οι συσκευές γίνουν διαθέσιμες σε πιο ευρεία κλίμακα, οι αρχηγοί θα πρέπει να θυμούνται ότι μια συσκευή GPS δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις πιο παραδοσιακές μεθόδους πλοήγησης. Θα πρέπει να συνεχίσουμε να τονίζουμε τη σημασία των καθιερωμένων τεχνικών τηρήσεως κατευθύνσεως.
ΩΡΑ 20:00-20:30
Το ΤΣ 7-6/ΜΤΠ ήταν στον 68ο Μεσημβρινό, προσανατολισμένο δυόμιση χιλιόμετρα προς τα νοτιοανατολικά της εχθρικής θέσης. Το ΤΣ 1-37/ΕΜΑ βρισκόταν στο δεξιό πλευρό του ΤΣ 7 -6/ΜΤΠ, με προσανατολισμό κατευθείαν ανατολικά στην ίδια θέση. Τα Α’ κλιμάκια μάχης του ΤΣ 1-37/ΕΜΑ ήταν στην 63η γραμμή τετραγωνισμού, πέντε χιλιόμετρα προς τα δυτικά, ενώ τα Α’ κλιμάκια των Ιλών συνέχιζαν να ακολουθούν τις Ίλες.
Εν τω μεταξύ, ο ρυθμός της μάχης άρχισε να εντατικοποιείται. Η D/1-37/EMA παρατήρησε εχθρικά τμήματα 900 μέτρα μπροστά της, να εξορμούν ανά διαστήματα 3-5 δευτερολέπτων και τα κατέστρεψε με τα συζυγή πολυβόλα. Τα ΤΣ 7 -6/ΜΤΠ και 1-37/ΕΜΑ ανέφεραν κι άλλα εχθρικά τμήματα και οχήματα στα 2000 με 4000 μέτρα απόσταση. Τους στόχους αυτούς τους κατέστρεψαν με συζυγή πολυβόλα, TOW, βλήματα των 25 χιλ και με βολές από τα πυροβόλα των αρμάτων. Τέσσερα αγνώστου ταυτότητας οχήματα ξέφυγαν προς τα ανατολικά της εχθρικής θέσης, και οι δυνάμεις μας δεν ενεπλάκησαν μαζί τους λόγω του μεγάλου βεληνεκούς (4-4,8 χιλιόμετρα). Εν τω μεταξύ, η 2η Ταξιαρχίας της 3ης ΤΘ Μεραρχίας άρχισε την χερσαία επίθεση στον παραπλήσιο προς τα ανατολικά τομέα.
Το Πυροβολικό αμέσου υποστηρίξεως έπαυσε να βάλει κατά του ΑΝΣΚ, ενώ MLRS ρουκέτες άρχισαν να προσβάλουν μακρινούς στόχους σε βάθος στα ανατολικά. Η 3η Ταξιαρχία κάλεσε Ε/Π παρατηρήσεως και OH-58D για να κάνει απολογισμό των ζημιών που προκλήθηκαν κατά τη μάχη, και το ΤΣ 7-6/ΜΤΠ έβαλε φωτιστικά βλήματα για να βελτιωθούν οι συνθήκες παρατήρησης του ΑΝΣΚ.
Σχόλια
Έχει αποδειχτεί ότι το όχημα BradIey έχει ένα ικανό σύστημα οπλισμού. Δεν ήταν μόνο ότι τα TOW έδρασαν αποτελεσματικά ως καταστροφείς αρμάτων, αλλά κατάφερε και το πυροβόλο των 25 χιλ να καταστρέψει ή να αχρηστεύσει τα πιο πολλά Ιρακινά άρματα και οχήματα μεταφοράς προσωπικού.
Μετά τη μάχη ανακαλύψαμε ότι το πυροβολικό μας δεν είχε βάλλει κατά του προσχεδιασμένου στόχου. Απεναντίας, όλος ο φραγμός πυρός έπεσε αρκετές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τις εχθρικές θέσεις. Η δυσκολία του υπολογισμού αποστάσεων στην έρημο, μαζί με τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, είχαν ως αποτέλεσμα να δυσκολέψουν τις ρυθμίσεις του βεληνεκούς για το πυροβολικό. Παρ’ όλα αυτά, τα πυρά του πυροβολικού επέδρασαν αρνητικά στην ψυχολογία του εχθρού. Κατά τη διάρκεια των βολών οι Ιρακινοί πίστεψαν ότι δέχονταν αεροπορική επίθεση και έτσι εγκατέλειψαν τα οχήματά τους και βρήκαν κάλυψη στα υπόγεια καταφύγια τους. Οι περισσότεροι δεν συνειδητοποίησαν ότι δέχονταν επίθεση εδάφους παρά μόνον όταν πια ήταν πολύ αργά. Πολλοί σκοτώθηκαν ενώ επιχειρούσαν να επιβιβαστούν πάλι στα άρματά τους.
ΩΡΑ 20:30-21:00
Ο Διοικητής της 3ης Ταξιαρχίας Συνταγματάρχης DanieI Zanini έδωσε εντολή στο ΤΣ 1-37/ΕΜΑ να διασχίσει τον ΑΝΣΚ και να σταματήσει 3 χιλιόμετρα πιο πέρα από την απέναντι μεριά. Το ΤΣ 7-6/ ΜΤΠ θα σταματούσε τα πυρά και θα παρέμενε στη θέση του για την επιτήρηση του πεδίου. Τα Α’ κλιμάκια των Ιλών της 1-37/ΕΜΑ και ο ΣΔ θα παρέμεναν κι αυτά στις θέσεις τους όσο θα κινούνταν τα άρματα σε παράταξη. Ο Λόχος πεζικού ακολούθησε 1000 μέτρα πίσω από τα άρματα έτσι ώστε να συλλάβουν όσα εχθρικά τμήματα ξέφυγαν από την προσοχή των αρμάτων. Προχωρήσαμε αργά, με ένα ρυθμό περί τα 5 με 10 χμλ ανά ώρα. Στις 21:00 φλέγονταν τουλάχιστον 8 εχθρικά οχήματα.
Σχόλια
Μια επίθεση από 45 άρματα σε παράταξη μπορεί να επιφέρει το χάος και την καταστροφή στον εχθρό, αλλά συγχρόνως αυτά είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθούν υπό συνθήκες μάχης και περιορισμένης ορατότητας. Εμείς είχαμε κάνει ασκήσεις, υπό την ονομασία «Βρυχηθμός του Δράκου», σε αυτές τις συνθήκες πολλές φορές στην Σαουδική Αραβία και είχαμε έρθει προετοιμασμένοι για τη μάχη με την 26η Μεραρχία Πεζικού στις 25 Φεβρουαρίου. Οι εμπειρίες αυτές απλοποίησαν κατά πολύ την εκτέλεση κατά τη διάρκεια τη μάχης, όπως επίσης βοήθησαν και οι συνεχείς συνδιαλλαγές μεταξύ των Ιλών και των Ουλαμών.
Ορισμένοι Διοικητές προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν δίκτυα ελεγχόμενα από τις Ίλες, αντί για τα δίκτυα των Ουλαμών, και σε μερικές περιπτώσεις αυτά επίσπευσαν την διοίκηση και τον έλεγχο. Σε άλλες περιπτώσεις επέτειναν τη σύγχυση. Όταν κανείς χρησιμοποιεί ένα δίκτυο Ίλης, έτσι και κάποια μεμονωμένα άρματα συναντήσουν προβλήματα ή παρατηρήσουν κάτι που ξέφυγε της προσοχής των υπολοίπων, υπάρχει το ενδεχόμενο να μπλέξουν 14 ή περισσότερα άτομα σε ένα δίκτυο, και να χαθεί η δυνατότητα διοίκησης και ελέγχου.
Απ’ την άλλη μεριά, αν μια επιχείρηση είναι τόσο απλή ώστε να μην αναμένονται ανατροφοδοτήσεις πληροφοριών, τότε ένα ελεγχόμενο δίκτυο μπορεί να επιτρέψει σ’ έναν διοικητή να βρίσκεται σε άμεση επαφή με κάθε άρμα, επισπεύδοντας την μεταβίβαση πληροφοριών και την ανταπόκριση στις διαταγές του. Ο διοικητής Ίλης πρέπει να αξιολογήσει με προσοχή τη μονάδα του και την ιδιαίτερη περίσταση προτού αποφασίσει να χρησιμοποιήσει ένα ελεγχόμενο δίκτυο.
Άλλο ένα μέτρο για τη διευκόλυνση της διοίκησης και του ελέγχου ήταν η χρησιμοποίηση φιλτραρισμένου φωτός. Όσο βρισκόμασταν στην Σαουδική Αραβία, αφαιρέσαμε τα καλύμματα των οπίσθιων φανών από όλα τα οχήματα, βάλαμε έγχρωμα φίλτρα φακών στο εσωτερικό, και επανατοποθετήσαμε τα καλύμματα. Τα φώτα όχι μόνο επέτρεψαν την αναγνώριση της θέσεως ενός οχήματος, αλλά και της μονάδας του (το χρώμα τού ενός από τα οπίσθια φώτα αναγνώριζε την Ταξιαρχία του οχήματος, ενώ το χρώμα του άλλου, την Επιλαρχία του).
Χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα από ένα φίλτρο για κάθε οπίσθιο φως έτσι ώστε να περάσουν απαρατήρητα από το γυμνό οφθαλμό, αλλά παρόλα αυτά άστραφταν αν τα κοιτούσε κανείς με συσκευή νυχτερινής όρασης. Μία Ίλη προχώρησε πιο πέρα, και τοποθέτησε τόσα φίλτρα ώστε το φως να μην φαίνεται διόλου με γυμνό μάτι άλλο μόνο μέσω των συσκευών PVS-7. Μπορούσαν τότε να χρησιμοποιήσουν τους φακούς για μετάδοση σημάτων.
ΩΡΑ 21:00-21:30
Η επίθεση συνεχίστηκε προς τα ανατολικό. Μπροστά μας αντιμετωπίζαμε αποβιβασμένους στρατιώτες σε χαρακώματα και πάρα πολλά τεθωρακισμένα οχήματα σε θέσεις καλύψεως σκάφους, τα περισσότερα από τα οποία ήταν άρματα Τ-72 και ΒΜΡ-1. Βάλαμε κατά των οχημάτων αυτών σε αποστάσεις των 2200-2800 μέτρων, αλλά και οι βολές με βεληνεκές άνω των 3000 μέτρων δεν ήταν ασυνήθεις. Ένα Μ1Α1 εν κινήσει χτύπησε με ΗΕΑΤ ένα ΒΜΡ σε απόσταση 3250 μέτρων Οι Ιρακινοί ανταπέδωσαν τα πυρά, κυρίως με ελαφρά όπλα και πολυβόλα, αλλά και με τα πυροβόλα των Τ -72 καθώς και/ή με Α/Τ πυραύλους. Ελικόπτερα Apatche μπήκαν στην μάχη στα πλευρά του ΤΣ 1-37 ΕΜΑ. Πέντε στρατιώτες παραδόθηκαν στην Ιλη D.
Σχόλια
Σε αυτή τη φάση λάβαμε πολλά μαθήματα σε σχέση με την τεχνική της βολής. Πρώτα από όλα, επειδή ένα από τα πλεονεκτήματα του Μ1Α1 είναι η δυνατότητα του να μάχεται εξ’ αποστάσεως, θα έπρεπε να μελετήσουμε το θέμα της εκπαιδεύσεως των πυροβολητών στις βολές μεγάλου βεληνεκούς. Χρειαζόμαστε πίνακες βολής με στόχους σε μεγάλες αποστάσεις για τις συνθήκες της ερήμου. Επιπλέον, πρέπει να ενσωματώσουμε φίλιους στόχους μεγάλης ακριβείας στους πίνακες βολής και να επιβάλουμε ποινές σε όσους τους προσβάλλουν.
Η αναγνώριση ταυτότητας οχημάτων μάχης ήταν σίγουρα δύσκολη. Οι πυροβολητές μπορούσαν να επιλέξουν στόχους με ευκολία, αλλά αναγνώριζαν με δυσκολία την ταυτότητα του οχήματος σε απόσταση μεγαλύτερη των 1500 μέτρων. Στο πρόβλημα συνέβαλε και ή αμμοθύελλα, αλλά πολλοί στρατιώτες υπέδειξαν την ανάγκη να έχουμε σκοπευτικό με μεγαλύτερη μεγέθυνση. Η σειρά αρμάτων Μ60 έχει ένα σκοπευτικό με μεγέθυνση 13Χ και τα Μ1Α1 σίγουρα διαθέτουν ένα καλύτερο σύστημα ελέγχου πυρός από τα Μ60. Ένα σκοπευτικό με 20πλάσια μεγέθυνση θα ήταν το πλέον ιδανικό. Κάτι τέτοιο, ή ένα σύστημα Εξακρίβωσης Ταυτότητας Φίλιου ή Εχθρού (IFF), θα μπορούσε να μας φανεί πολύ χρήσιμο.
Το σύστημα ελέγχου πυρός του Μ1Α1 κυριάρχησε στο πεδίο της μάχης. Η σύγκλιση άντεξε στις κακουχίες μιας διαδρομής 300 χλμ, και το μόνο που χρειάστηκε ήταν να γίνουν έλεγχοι με το Σύστημα Αναφοράς Στομίου (MRS). Παρά τις χωρίς στάση επιχειρήσεις, μόνο ελάχιστα συστήματα ελέγχου πυρός δεν λειτούργησαν σωστό. Ακόμα και τα πυρομαχικά των πυροβόλων έμοιαζαν υπερμοντέρνα σε σύγκριση με τα διατρητικό βλήματα των Ιρακινών. Καταφέρναμε σχεδόν πάντα να καταστρέφουμε τα Τ-72 με μεγάλη άνεση.
Κατά την διάρκεια μιας επίθεσης, οι πυροβολητές θα πρέπει να ελέγχουν απόλυτα τον πύργο, να εντοπίζουν και να εμπλέκουν στόχους, ενώ ο αρχηγός πληρώματος θα πρέπει να ελέγχει το όχημα του ή τους υφισταμένους του. Αν οι αρχηγοί πληρώματος ή οι Ουλαμαγοί παραμείνουν προσκολλημένοι στα σκοπευτικό τους, το μόνο που καταφέρνουν είναι να βάζουν προσωπίδες και να χάνουν την δυνατότητα ελέγχου της γενικότερης καταστάσεως. Κατά τη διάρκεια των αμυντικών επιχειρήσεων, ο αρχηγός πληρώματος θα έχει περισσότερες ευκαιρίες να βοηθήσει τον πυροβολητή στον εντοπισμό και στην σκόπευση, αλλά κατά την διάρκεια κινήσεων, ο αρχηγός πληρώματος θα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στη γενικότερη εικόνα του πεδίου της μάχης.
Τέλος, η ιδέα του «μαχόμενου Υποδιοικητή» επέφερε τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Η διατήρηση του Υδκτή της Ίλης μπροστά να συνομιλεί με τον Διοικητή της Επιλαρχίας ενώ οι Δκτές Ιλών παρέμεναν στα δίκτυα των Ιλών τους, αποδείχτηκε αποτελεσματική.
ΩΡΑ 21:30-22:00
Δώσαμε μια έντονη μάχη πάνω στον ΑΝΣΚ. Καθώς επιχειρούσαμε ελιγμούς ενδιάμεσα από φλεγόμενα οχήματα και καταφύγια, εχθρικό πυρά χτύπησαν 4 άρματα μας. Το πρώτο ήταν το D-24,το οποίο χτυπήθηκε στην αριστερή πλευρό του. Η έκρηξη κατέστρεψε τον κινητήρα και τραυμάτισε το γεμιστή και τον πυροβολητή. Ο αρχηγός πληρώματος Λχίας Antony Steede διέταξε αμέσως να εκκενωθεί το άρμα. Έξω κατάφερε να μείνει σε διαρκή επικοινωνία με τη βοήθεια του υπέρμακρου καλωδίου που ήταν συνδεδεμένο στην κάσκα του. Καθώς o πυροβολητής Λοχίας James KugIer οδήγησε τους άντρες του στην ασφάλεια ενός άλλου άρματος, ο Λχίας Steede επιβιβάστηκε ξανά στο άρμα και επιχείρησε να το βάλει πάλι μπροστά. Δυστυχώς ο κινητήρας είχε πληγεί σοβαρά και αυτός αναγκάστηκε τελικά να εγκαταλείψει το άρμα.
Την ίδια περίπου ώρα χτυπήθηκε στα νώτα του ένα άρμα από την Ίλη Β. Σταμάτησε ο κινητήρας και όλα τα όργανα έπαψαν να λειτουργούν. Ο αρχηγός πληρώματος Λοχίας Christofer Rhett είπε αργότερα: «Από τη θέση μου κατάλαβα ότι δεν επρόκειτο για νάρκη. Ένοιωσα ότι χτυπηθήκαμε από εχθρικό βλήμα».
Ο πυροβολητής Λοχίας Tracy Sells πρόσθεσε: «Μας ταρακούνησε. Τίναξε τον αρχηγό πληρώματος και τον πυροβολητή στον αέρα» .
Ως προφυλακτικό μέσο το πλήρωμα ενεργοποίησε το πυροσβεστικό σύστημα Halon, το οποίο έσβησε όλες τις εστίες φωτιάς.
Ξαφνικά το άρμα χτυπήθηκε ξανά. Το πλήρωμα εκκένωσε το άρμα και βρήκε κάλυψη 50 μέτρα μακριά καθώς το άρμα άρχισε να φλέγεται. Τελικά κατάφεραν να σταματήσουν ένα επερχόμενο άρμα από την Ίλη D, για να ζητήσουν βοήθεια.
Στην δεξιά πλευρά η Ίλη C είχε δικά της προβλήματα. Το πρώτο άρμα που χτυπήθηκε, το C-12, αχρηστεύθηκε και το πλήρωμά του, άθικτο, βρήκε κάλυψη στην μπροστινή πλαγιά. Παραδίπλα, ο Ουλαμαγός του 1ου Ουλαμού, Ανθλχος Albert AIba είδε την έκρηξη και κατευθύνθηκε προς τους συναδέλφους του. Κατεύθυνε πυρά καθηλώσεως με πολυβόλο προς την πιθανή θέση του εχθρού και, όταν είδε ένα άθικτο ΒΜΡ-1 στην περιοχή του, το κατέστρεψε με μια βολή sabot. Ο γεμιστής του, Δνέας MichaeI Hamouz, αποβιβάστηκε και έτρεξε να προσφέρει βοήθεια στο πλήρωμα του C-12.
Ξαφνικά χτυπήθηκε και το άρμα του Ιλάρχου που βρισκόταν κι αυτό στην ίδια περιοχή. Καθώς το πλήρωμα επιχειρούσε να αποβιβαστεί, το άρμα χτυπήθηκε και από ένα δεύτερο βλήμα, η δύναμη του οποίου πέταξε τον Ίλαρχο και τον γεμιστή από τον πύργο στο έδαφος. Τα πληρώματα από τα δύο αχρηστευμένα άρματα έτρεξαν στο άρμα του Ανθλχου AIba. Όταν και τα οχτώ μέλη είχαν επιβιβαστεί στο άρμα του με ασφάλεια, ο Alba χρησιμοποίησε με ταχύτητα καπνό, εκτέλεσε μια άσκηση Sagger και αποχώρησε από την περιοχή. Σύντομα ενσωματώθηκε στην υπόλοιπη Ίλη C στα ανατολικά.
Όταν έμαθε ότι ο Διοικητής της Ίλης είχε χτυπηθεί, ο Υπλχος Jeff Fuchs, Υδκτής της Ίλης C, ανέλαβε αμέσως την αρχηγία της Ίλης μέχρι να ξαναγυρίσει ο Ίλαρχος, κάτι που έγινε μετά από 20 ώρες.
Δευτερεύουσες εκρήξεις από φλεγόμενο Ιρακινά άρματα έριχναν θραύσματα και άλλα συντρίμμια προς κάθε κατεύθυνση καθώς τεράστιες φλόγες ανυψώνονταν προς ένα κατάμαυρο από καπνό ουρανό.
Σχεδόν όλα τα εχθρικά άρματα στην περιοχή είχαν καταστραφεί, αλλά αποβιβασμένοι στρατιώτες του εχθρού παρέμεναν κρυμμένοι σε χαρακώματα και καταφύγια. Οι Ιλες C και D ανέφεραν ότι δέχονταν πυρά από ελαφρά όπλα από τα νώτα τους καθώς αυτές κινούνταν ανατολικά. Ευτυχώς δε χρειάστηκε να γίνει εκκαθάριση των χαρακωμάτων, καθώς οι Ιρακινοί παραδίνονταν εθελοντικά. Αλλά εάν το Πεζικό είχε διαταχθεί να αποβιβαστεί από τα ΤΟΜΑ, και εάν η προηγούμενη επίθεση του Πυροβολικού μας είχε βρει το στόχο της, τότε οι φίλιες δυνάμεις θα είχαν να κάνουν με μη εκραγείσες βόμβες CBU και με βομβίδες DPICM από αεροπορικές επιθέσεις και από βολές του Πυροβολικού, εκτός από τις σφαίρες των Ιρακινών.
Σχόλια
Συνεχίζονται ακόμα οι συζητήσεις όσον αφορά το τι χτύπησε τα τέσσερα άρματά μας. Οι τρεις πιο πιθανές απαντήσεις είναι: από πυροβόλο ενός Τ-72, από Α/Τ πύραυλο, ή από να Hellfire που πυροδοτήθηκε από ένα Ε/Π Apatche. Το γεγονός ότι ελικόπτερα επιχειρούσαν στα νώτα μας καθώς και ότι ένας αυτόπτης μάρτυρας ανέφερε την παρουσία υψηλών τροχιών βλημάτων υποστηρίζουν τη θεωρία των φίλιων πυρών. Πάντως, βλητικές αναφορές προτείνουν ότι ΗΕΑΤ βλήματα των 125 χιλ. προκάλεσαν την καταστροφή ορισμένων αρμάτων. Οπτική εξέταση άλλων αποκαλύπτει μια εμφανή τρύπα από βλήμα sabot. Γενικά, οι φυσικές αποδείξεις υποδεικνύουν ότι βολές από άρματα Τ -72 αχρήστευσαν τα άρματα μας, όμως δεν μπορεί να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο των φίλιων πυρών.
Το Abrams είναι ένα σκληροτράχηλο άρμα. Μετά από λίγες μέρες περισυλλέξαμε τρία από τα τέσσερα ακινητοποιημένα Μ1Α1 με ένα άρμα περισυλλογής Μ-88. Με τα εξαρτήματα που είχαμε μαζί μας και με αρκετό χρόνο στη διάθεση μας, θα μπορούσαμε να θέσουμε σε λειτουργία δύο από αυτό, και να τα οδηγήσουμε πίσω στις γραμμές μας. Μόνο ένα ήταν σε απελπιστική κατάσταση.
Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι το Abrams είναι ένα επιβιώσιμο άρμα. Μετά την αχρήστευση των τεσσάρων αρμάτων μας, δέκα μέλη πληρώματος βγήκαν σώα από τα άρματα και τα άλλα έξι δεν είχαν θανατηφόρα τραύματα.
Ένα από τα πιο συζητημένα προστατευτικό χαρακτηριστικό του Μ1Α1, το οποίο αξίζει να αναφερθεί και πάλι, είναι η θυρίδα του αρχηγού πληρώματος. Στην ανοιχτή προστατευόμενη θέση προσέφερε μια άριστη προστασία έναντι θραυσμάτων που έπεφταν τριγύρω ενώ επέτρεπε μια ορατότητα 360 μοιρών.
Ένας γνώστης πρώτων βοηθειών σε κάθε άρμα, είναι πάντα απαραίτητος. Όταν πια διασχίσαμε τον ΑΝΣΚ, τα Α’ κλιμάκια ήταν ακόμα πολλά χιλιόμετρα πίσω μας. Χωρίς προσωπικό ικανό να περιθάλψει τους τραυματίες, η κατάσταση πολλών από αυτούς θα μπορούσε να είχε χειροτερεύσει.
Παρότι εκπαιδεύουμε τα πληρώματα αρμάτων μας στην εκκένωση των τραυματιών, πρέπει να εξετάσουμε τι μπορούν να κάνουν αμέσως μετά. Οι στρατιώτες πρέπει να έχουν μαζί τους, περισσότερα από τον προσωπικό τους οπλισμό και το κράνος τους όταν πια έχουν αποβιβαστεί. Το σακίδιό τους θα πρέπει να είναι εφοδιασμένο έτσι ώστε να μπορούν να επιβιώσουν σε απομόνωση για αρκετές μέρες και αυτό θα πρέπει να λύνεται από την πλάτη τους με ευκολία. Επιπλέον, ένα πολύ μακρύ καλώδιο συνδέσεως με την κάσκα θα πρέπει να υπάρχει σε ένα από τα κυτία ενδοεπικοινωνίας του πληρώματος έτσι ώστε τα αποβιβασμένα πληρώματα να μπορούν να διατηρήσουν την ασύρματη επικοινωνία χωρίς να πρέπει να επιβιβαστούν ξανά στο άρμα και κατά αυτό τον τρόπο να τραβούν πάνω τους τα εχθρικό πυρά.
‘Ασκήσεις απουσίας αρχηγών (τριμελούς πληρώματος) αποδείχτηκαν πολύτιμες στην Ίλη C. Πρέπει λοιπόν να εισαχθούν σε κάθε είδους ΤΑΜΣ.
Τελικό η χρήση των DPICM και CBU θα πρέπει να εξετάζεται στη διαταγή επιχειρήσεων. Λόγω του μεγάλου αριθμού μη εκρηγνυόμενων βομβίδων, μια περιοχή που έχει δεχθεί επίθεση από DPICM και CBU θα πρέπει να θεωρηθεί ισοδύναμη με ένα ναρκοπέδιο ικανό να σκοτώσει αποβιβασμένους στρατιώτες και να καταστρέψει τροχοφόρα οχήματα. Πρέπει να προσέξουμε πάρα πολύ όταν χρησιμοποιούμε DPICM ,και CBU κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης, καθώς αυτή μπορεί να απαγορεύσει ή να κάνει πολύ επικίνδυνη τη χρήση αποβιβασμένου Πεζικού για την εκκαθάριση του ΑΝΣΚ.
ΩΡΑ 22:00-22:30
Οι ιρακινοί στρατιώτες παραδόθηκαν σε μεγάλους αριθμούς στο Πεζικό μας, και σύντομα είχαμε πάνω από 100 αιχμαλώτους πολέμου. Τα Α’ Κλιμάκια του ΤΣ 1-37/ΕΜΑ επανασυνδέθηκαν με τα άρματα στα ανατολικό και άρχισαν οι διαδικασίες εκκενώσεως των τραυματιών.
Σχόλια
Οι Διοικητές πρέπει να συλλογιστούν τη διοίκηση και τον έλεγχο των Α’ Κλιμακίων όσο αυτά είναι αποκομμένα από τους Ουλαμούς. Επιπλέον, οι Αλχίες δε χρειάζεται να βρίσκονται στα HMMWV, όσο είναι στο πεδίο της μάχης αλλά πρέπει να βρίσκονται υπό την προστασία τεθωρακισμένων οχημάτων.
Ακόμα πρέπει να σχεδιαστούν με περισσότερη ακρίβεια οι επιχειρήσεις με τους αιχμαλώτους πολέμου. Το μεγαλύτερό μας πρόβλημα ήταν η μεταφορά τους στα μετόπισθεν. Βάλαμε τους αιχμαλώτους μέσα σε ότι διαθέσιμο μέσο είχαμε: οχήματα Bradley, φορτηγά, ανιχνευτικά HMMWV, M113 Μηχανικού, ακόμα και ACE buckets.
Επίλογος
Στις 23:00, το Πεζικό ανάφερε ότι το πεδίο είχε εκκαθαριστεί και στις 05:00 το επόμενο πρωί η Ταξιαρχία επανασυγκροτήθηκε και συνέχισε την επίθεση προς τα ανατολικά. Οι τελικές αναφορές εκτιμήσεως καταστροφών για τον τομέα του ΤΣ 1-37/ΕΜΑ στη Μάχη του 73ου Μεσημβρινού συμπεριελάμβαναν: 21 Τ -72, 14 ΒΜΡ-1, δύο Α/Α-πυροβόλα των 57 χιλ., ένα Τ -62 και ένα ΜΤLΒ, καθώς και πάνω από 100 αιχμαλώτους. Η κατάσταση του δικού μας προσωπικού ήταν: μηδέν νεκροί, μηδέν αιχμάλωτοι και 6 τραυματίες. Το ΤΣ 1-37 ΙΕΜΑ έδωσε άλλες δύο επιτυχημένες μάχες μέχρι την 28η Φεβρουαρίου. Με το πέρας του πολέμου βρεθήκαμε λίγα χιλιόμετρα εσωτερικά του απελευθερωμένου Κουβέιτ.
Κριτική
Μπορούμε να αποδώσουμε σε πολλούς λόγους την επιτυχία της 1-37 ΕΜΑ, καθώς και όλου του στρατού των ΗΠΑ στην Επιχείρηση ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ. Από τους πιο σημαντικούς μάλιστα ήταν η ευελιξία μας και η ικανότητα προσαρμογής της εκπαίδευσης και των επιχειρήσεών μας στις διαρκώς μεταβαλλόμενες καταστάσεις. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όσα μάθαμε από την Επιχείρηση ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ στη τωρινή εκπαίδευση εάν θέλουμε να διατηρήσουμε το πλεονέκτημα στο πεδίο της μάχης, διότι την επόμενη φορά ο εχθρός μπορεί να μη μας δώσει χρόνο να εκπαιδευτούμε στις συνθήκες του περιβάλλοντός του.
Διαβάστε επίσης:
Μετάφραση από το περιοδικό Armor Μάιος-Ιουνιος 1992.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου