Πότε η Ελλάδα θα αρχίσει να ευημερεί απο την εξόρυξη των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου μέσα στην ΑΟΖ της;

Η -προς το παρόν- ανακάλυψη από την εταιρεία PGS των 8 γιγαντιαίων και υπεργιγαντιαίων κοραλλιογενών υφάλων νοτίως και νοτιοδυτικά της με ελάχιστα εκτιμώμενα αποθέματα φυσικού αερίου της τάξης των 2 τρις Μ3, σε συνάρτηση με τα αποθέματα φυσικού αερίου που υπάρχουν στα μπλοκ 2, περίπου 0,3 δις Μ3, και μπλοκ 10, περίπου 0,5 δις Μ3, αλλάζει εκθετικά και προς το καλύτερο την γεωπολιτική αξία της Ελλάδας.

Του καθηγητή Αντώνη Φώσκολου*

Επομένως, τα 2,8 τρις Μ3 φυσικού αερίου μας επιτρέπουν την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου από την δυτική Κρήτη και τα Ιόνια νησιά για να μεταφέρει τουλάχιστον 45 δις Μ3 φυσικού αερίου στην ΕΕ για 25 χρόνια. Η συνολική ποσότητα φυσικού αερίου που θα απαιτηθεί είναι 1,1 τρις Μ3.

Το υπόλοιπο 1,7 τρις Μ3 μπορεί μοιραστεί και ένα μέρος να υγροποιηθεί κατασκευάζοντας ένα σταθμό υγροποίησης φυσικού αερίου στην Γαύδο για την μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου με πλοία LNG στις ασιατικές αγορές όπου το φυσικό αέριο πωλείται σε υψηλές τιμές, άνω των $ 11/1000 κυβικά πόδια.

Δηλαδή, η Ελλάδα να εφοδιάζει με φυσικό αέριο Κίνα και Ιαπωνία, περίπου με 15 δις Μ3/ετησίως για 25 χρόνια. Αν αντλήσουμε περισσότερες ποσότητες φυσικού αερίου για να ικανοποιήσουμε και ανάγκες στην Κίνα, (45 δις Μ3/ετησίως για Ευρώπη + 15 δις Μ3 ετησίως για Κίνα = 60 δις Μ3), τότε όχι μόνο τα έσοδα των εταιρειών και του Ελληνικού δημοσίου θα αυξηθούν αλλά και περισσότεροι Έλληνες θα εργαστούν.

Η ετήσια παραγόμενη ποσότητα φυσικού αερίου αντιστοιχεί ενεργειακά με ημερήσια παραγωγή 1.150.000 βαρέλια αργού πετρελαίου. Η υπόλοιπη ποσότητα φυσικού αερίου (2.8 τρις Μ3-1.5 τρις Μ3(60 δις Μ3 Χ 25 χρόνια), ήτοι 1.3 Μ3 φυσικού αερίου, μπορεί να μετατραπεί εντός Ελλάδας σε ηλεκτρική ενέργεια η/και σε χημικά προϊόντα.

Για το τελευταίο θα χρειαστούμε την συνδρομή μεγάλων χημικών εταιρειών όπως της Dow Chemical των ΗΠΑ της οποίας ο πρόεδρος και τεχνικός διευθυντής είναι Αμερικανός Ελληνικής καταγωγής, ο Andrew N. Liveris. Κάποια στιγμή θα πρέπει να ενδιαφερθεί και το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας για να κάνει μελέτες που θα αφορούν την καλύτερη βιομηχανική χρήση του Ελληνικού φυσικού αερίου.

Αυτές τις δυνατότητες θα τις γνωρίσουμε σε 36 μήνες όταν βεβαιωθούν με γεωτρήσεις, που προσωπικά είμαι απόλυτα σίγουρος ότι θα βεβαιωθούν, τα αποθέματα φυσικού αερίου στα Ιόνια νησιά και την υπεράκτια δυτική Κρήτη.

Μια σύγκριση του προτεινόμενου αγωγού μεταφοράς ελληνικού φυσικού αερίου, ας τον ονομάσουμε προσωρινά Ionian Pipeline τον οποίον μάλλον θα κατασκευάσει η κοινοπραξία Edison-ΔΕΠΑ, με τον East Med Pipeline, είναι χρήσιμη για να συνειδητοποιήσουμε τα πλεονεκτήματά του.

Ο East Med θα μεταφέρει το πολύ 20 δις Μ3 φυσικού αερίου/έτος για 25 χρόνια από τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου που εκτιμώνται από την γεωλογική υπηρεσία των ΗΠΑ, με πιθανότητα 50%, σε 9 τρις Μ3 για τον Κώνο του Νείλου, σε 8 δις Μ3 φυσικού αερίου, με πιθανότητα 50%, για την λεκάνη της Λεβαντίνης, κατά την γεωλογική υπηρεσία του Ισραήλ και σε 4 δις Μ3 για την ΑΟΖ της Κύπρου, που είναι εκτίμηση των γεωφυσικών εταιρειών Spectrum και PGS.

Το σύνολο ανέρχεται σε 21 τρις Μ3. Άρα ο East Med σχεδιάζεται να μεταφέρει μόνο το 2,1% των αποθεμάτων της Ανατολικής Μεσογείου για να ικανοποιήσει το 9% των επιπρόσθετων μελλοντικών αναγκών σε φυσικό αέριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εκτιμάται σε 220 δις Μ3 ετησίως.

Ο αγωγός Ionian Pipeline, που θα μεταφέρει 45 δις Μ3 φυσικού αερίου θα καλύψει το 20% των μελλοντικών αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μαζί με τον αγωγό East Med το 29% των αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν προσθέσουμε και την ποσότητα που θα μεταφέρει ο ΤΑΠ, 15 δις Μ3 ετησίως, φθάνουμε σε ποσοστό κάλυψης της τάξης του 36% των αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Γίνεται λοιπόν κατανοητή η θέση της Ελλάδας όχι μόνο ως ενεργειακού άξονα (Energy Hub), αλλά και ως χώρα παραγωγής. Αυτές οι εξελίξεις έχουν και την σημαντική πλευρά τους διότι δημιουργείται ένας επί πλέον στρατηγικός άξονας Ελλάδας-ΗΠΑ-Γαλλίας, Ιταλίας και πιθανόν Ισπανίας, λόγω εμπλοκής της Ισπανικής εταιρείας Repsol, στην εκμετάλλευση των Ελληνικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.

Για να φθάσουμε σε αυτό το επίπεδο θα χρειαστούν πέραν των εξόδων των γεωτρήσεων και επενδύσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων για την ανάπτυξη των κοιτασμάτων. Για την νότιο και νοτιοδυτική Κρήτη, που εκτιμάται ότι έχει κατ’ ελάχιστο 2 τρις Μ3 φυσικού αερίου, θα χρειαστούν πάνω από $8 δις, κατ’ αντιστοιχία με τις επενδύσεις που έγιναν από την ΕΝΙ στο Ζορ ($4 δις για ένα απόθεμα της τάξης των 0.8 δις Μ3 φυσικού αερίου).

Για τα μπλοκ 2 και 10 θα χρειαστούν επενδύσεις της τάξης των $4 δις, για την κατασκευή του αγωγού Ionian Pipeline, που θα μεταφέρει το ελληνικό φυσικό αέριο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, $ 4 δισ. και για τον σταθμό υγροποίησης στην Γαύδο τουλάχιστον άλλα $ 4 δις, σύνολο $ 20 δισ. Αυτά τα ποσά μόνο πολύ μεγάλες εταιρείες μπορούν να τα διαθέσουν.

Πέραν των εργασιών που θα γίνουν για την έρευνα ($12,5 δις θα διαθέσει η κοινοπραξία Exxon-Mobil-Total και ΕΛΠΕ μόνο για την νότια και νοτιοδυτική Κρήτη) και την ανάπτυξη των κοιτασμάτων (δεν συμπεριλαμβάνω στις εκτιμήσεις μου την έρευνα και την ανάπτυξη των κοιτασμάτων αργού πετρελαίου στο Ιόνιο και την δυτική Ελλάδα) το Ελληνικό δημόσιο βάσει του νόμου Μανιάτη 4001/2011, θα πάρει το 20% της ακαθάριστης αξίας των κοιτασμάτων και οι περιφέρειες το 5%.

Αν λοιπόν έχουμε κοιτάσματα φυσικού αερίου συνολικής ποσότητας 2,8 τρις Μ3, ήτοι 99 τρις κυβικών ποδιών, με μια αξία του φυσικού αερίου της τάξης των $8/1000 κυβικά πόδια καταλήγουμε σε μια αξία των κοιτασμάτων στο ποσό των $ 791 δισ. Άρα το ελληνικό Δημόσιο θα καρπωθεί στα 25 χρόνια εκμετάλλευσης $158 δις. και οι περιφέρειες $39 δισ.

Πέραν αυτής της ωφέλειας το ελληνικό Δημόσιο θα έχει εισοδήματα από τους φόρους εισοδήματος των εργαζομένων στις εκμεταλλεύσεις των υδρογονανθράκων και τις δορυφορικές υπηρεσίες.

Για μια ετήσια παραγωγή των 45 δις Μ3 φυσικού αερίου για 25 χρόνια, που αντιστοιχεί θερμοδυναμικά σε 290 εκατ. βαρέλια αργού πετρελαίου ανά έτος, δηλαδή μια ημερήσια παραγωγή των 794.000 βαρελιών ημερησίως θα χρειαστεί να δουλέψουν στον πρωτογενή τομέα 26000 άτομα και στον δευτερογενή 84000 άτομα, ήτοι 110000 άτομα για 25 χρόνια.

Οι φόροι εισοδήματος αυτών των ατόμων θα προστεθούν στα έσοδα του Ελληνικού δημοσίου. Εκτιμώ ότι με ένα μέσο μηνιαίο εισόδημα των 4.000 ευρώ ανά εργαζόμενο και φορολόγηση του εισοδήματος στο 25% των αποδοχών το Ελληνικό δημόσιο σε βάθος 25 ετών θα αποκομίσει $ 30 δις.

Το ελληνικό Δημόσιο θα καρπωθεί $188 δις στα 25 χρόνια ή και με μια ισοτιμία δολαρίου/ευρώ $1.2/1 στα 158 δισ. ευρώ, ήτοι 6,3 δις ευρώ/έτος για 25 έτη και όχι 1 δις ευρώ/έτος για 25 έτη όπως πολλές φορές αναφέρεται από τον πρώην υπουργό Μανιάτη.

Στις εκτιμήσεις δεν συμπεριλαμβάνονται τα άτομα που θα εργαστούν και θα συντηρήσουν τους αγωγούς φυσικού αερίου και την κατασκευή του σταθμού υγροποίησης στην Γαύδο ούτε τα προσωπικό που θα εργαστεί στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων αργού πετρελαίου στο Ιόνιο και Δυτική Ελλάδα.

Είναι φανερή πλέον η πολύ μεγάλη ωφέλεια του Ελληνικού κράτους από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων αλλά και την συμβολή της Ελλάδας στην ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης γεγονός που θα την κατατάξει την τελευταία ως υπερδύναμη στην παγκόσμια σκακιέρα.

Η Ελλάδα γύρω στο 2030 θα αρχίσει να ευημερεί και να καταλαμβάνει περίοπτη θέση παγκοσμίως χωρίς να έχει αξιοποιήσει όλο τον ορυκτό της πλούτο.

*Ο καθηγητής κ. Αντώνης Φώσκολος, είναι ομότιμος καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης, Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, Τομέας Ανίχνευσης και Εντοπισμού Κοιτασμάτων και ομότιμος ερευνητής της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά (Emeritus Research Scientist, Geological Survey of Canada-Calgary)

ΠΗΓΗ