Τοu Μάριου Ευρυβιάδη
“Πολεμάτε αυτούς που δεν πιστεύουν στον ΑΛΛΑΧ, και ούτε στην Έσχατη Ημέρα, και δεν απαγορεύουν αυτό που απαγόρευσε ο ΑΛΛΑΧ κι ο Απόστολός Του (Μουχάμμεντ), και ούτε αναγνωρίζουν την αληθινή θρησκεία (ακόμη κι αν είναι) από το Λαό που του δόθηκε η Βίβλος μέχρι δώσουν φόρο υποτέλειας (τζίζγια) με εκούσια υποταγή, και (αισθανθούν) τον εαυτό τους ταπεινωμένο.” (Κορανική Σούρα ελ Τέμβπε -Εδάφιο κατά των Απίστων).
Το παραπάνω κορανικό απόσπασμα (Κεφάλαιο 9, εδάφιο 29) αποτελεί την κορανική επιταγή για την επιβολή στους Λαούς της Βίβλου – Εβραίους, Χριστιανούς και Ζοροάστρες και στους οποίους αποκαλύφθηκε μέρος της Αλήθειας από τον Αβραάμ και τους Προφήτες- του φόρου υποτελείας προς τους μουσουλμάνους- του “Τζίζγια” -καλύτερα γνωστού στη Δύση και ως “Κεφαλικού Φόρου”.
“Πολεμάτε αυτούς που δεν πιστεύουν στον ΑΛΛΑΧ, και ούτε στην Έσχατη Ημέρα, και δεν απαγορεύουν αυτό που απαγόρευσε ο ΑΛΛΑΧ κι ο Απόστολός Του (Μουχάμμεντ), και ούτε αναγνωρίζουν την αληθινή θρησκεία (ακόμη κι αν είναι) από το Λαό που του δόθηκε η Βίβλος μέχρι δώσουν φόρο υποτέλειας (τζίζγια) με εκούσια υποταγή, και (αισθανθούν) τον εαυτό τους ταπεινωμένο.” (Κορανική Σούρα ελ Τέμβπε -Εδάφιο κατά των Απίστων).
Το παραπάνω κορανικό απόσπασμα (Κεφάλαιο 9, εδάφιο 29) αποτελεί την κορανική επιταγή για την επιβολή στους Λαούς της Βίβλου – Εβραίους, Χριστιανούς και Ζοροάστρες και στους οποίους αποκαλύφθηκε μέρος της Αλήθειας από τον Αβραάμ και τους Προφήτες- του φόρου υποτελείας προς τους μουσουλμάνους- του “Τζίζγια” -καλύτερα γνωστού στη Δύση και ως “Κεφαλικού Φόρου”.
Με την κυριαρχία του Ισλάμ από τον 7ο αιώνα μ.χ., στους κατακτημένους λαούς προσφέρονταν τρείς επιλογές: αποδοχή του Ισλάμ, θάνατος, ή ένα συμβόλαιο υποταγής στους μουσουλμάνους. Η κορανική βάση της θέσης αυτής είναι η “Σούρα κατά των Απίστων”- Σούρα ελ Τέβμπε- που προαναφέρθηκε. Η θέση αυτή περιορίζεται στους “Λαούς της Βίβλου”. Οι υπόλοιποι είτε θα πρέπει να αποδέχονται τον μουσουλμανισμό, είτε θα σφαγιάζονται.
Στους μελετητές, η κορανική αυτή θέση είναι γνωστή ως dhimma και οι επηρεαζόμενοι ονομάζονται dhimmis, δηλαδή “υποταγμένοι” και υπό την “προστασία” των πιστών, εφόσον τηρούν τη συμφωνία υποταγής και πληρώνουν “Τζίζγια”. Αν την αθετήσουν σφαγιάζονται, όπως έγινε με τους επαναστατημένους Χριστιανούς στον πρώτο Πόλεμο Πόλεμο. Τότε το Οσμανλικό Χαλιφάτο κήρυξε όχι πόλεμο, αλλά Τζιχάντ κατά των απίστων. Και έτσι “δικαιολογήθηκαν” και οι γενοκτονικές σφαγές των μή μουσουλμάνων κατοίκων της Μικράς Ασίας.
Ιστορείται πως η εφαρμογή της dhimma άρχισε επί Χαλιφείας του Ουμάρ. Υφίσταται και η λεγόμενη Συνθήκη του Umar (Χαλίφη Umar II, 727-720). H Συνθήκη, της οποίας η αυθεντικότητα αμφισβητείται, παραθέτει λεπτομέρειες για τη συνομολόγηση και εφαρμογή της.
Με την αποδοχή του συμβολαίου υποταγής, οι dhimmis αποδέχονταν -με “εκούσια υποταγή”-την “προστασία” των μουσουλμάνων ως “υποτελείς” τους. Απομονωμένοι, άοπλοι, συνεχώς ταπεινωμένοι και καταναγκασμένοι να αποδέχονται την κατωτερότητά τους μέσω της αυτοταπείνωσης, οι dhimmis ώφειλαν να επιδεικνύουν συνεχώς την ευγνωμοσύνη τους προς στους μουσουλμάνους “προστάτες” τους. Και έπρεπε όλοι οι άνδρες άνω των δεκαπέντε ετών να πληρώνουν ετησίως “Τζίζγια”- τον Κεφαλικό Φόρο.
Τον ορισμό του “Τζίζγια” ως “Καφελικό Φόρο” ωφείλουμε στον Βρεττανό ιστορικό William Eton που το 1799 αναφέρθηκε στον “Τζίζγια” ως “Capitation tax” – ως τον φόρο που επέτρεπε στους dhimmis να “φορούν” το κεφάλι τους για ένα ακόμη έτος.
Πως επιστρέφει ο “Κεφαλικός Φόρος” στην Κύπρο και ποια ακριβώς μορφή θα πάρει θα το δούμε την “επόμενη” μέρα της λύσης ή, αλλιώς της τουρκικής “ειρήνης” στην Κύπρο που εκκολάπτεται από τους Αναστασιάση της αμερικανικής δεξιάς και του Κυπριανού,της αμερικανικής αριστεράς, εν κρυπτώ και παραβύστω, την περίοδο αυτή.
Είναι τότε που θα δούμε πως θα αντιδράσουν και οι οπαδοί της “όποιας λύσης” -οι “πλατφορμίστες”, οι “δήθεν”, οι πρόθυμοι” και οι πολιτικά εξωνημένοι- και οι οποίοι έχουν μάθει μια ζωή να μην πληρώνουν τελωνείο ενώ πολλοί από αυτούς βιοπορίζονται από τον δημόσιο κορβανά, με τον αεί καφενειακά φωνασκούντα Τορναρίτη να αποτελεί το κατεξοχήν παράδειγμα. Θα το κατανοήσουν, όμως, όταν θα αρχίσουν να βάζουν αυτοί, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους και τα δισέγγονα τους το χέρι βαθειά στη τσέπη για να πληρώνουν “Τζίζγια”. Τώρα, ανέξοδα προπαγανδίζουν πως από την “επόμενη” κιόλας μέρα, όλοι στον άμοιρο αυτό τόπο της υποκρισίας και του μοδάτου ψευδό-προοδευτισμού, θα πλουτίζουν!
Αντίθετα, μαζί με αυτούς, όλοι οι Έλληνες της Κύπρου θα πληρώνουν εσαεί τα “κερατιάτικα” του προδοτικού πραξικοπήματος, της εισβολής, της κατοχής καθώς και τα μελλοντικά, για να ζουν και να βιώνουν την “προστασία” που θα προκύπτει από την Τουρκική “ειρήνη” στην Κύπρο.
Κατά τον ειδήμονα Δρ.Στέλιο Πλατή (“Οικονομικές Πτυχές Ενός Σχεδίου Λύσης ΔΔΟ: τι θα πρέπει να προσέξει η διαπραγματευτική μας ομάδα”. Ομιλία Δρ. Στέλιου Πλατή στο Διήμερο Φόρουμ για τη λύση του Κυπριακού που διοργανώνει το Δημοκρατικό Κόμμα 16-17 Οκτωβρίου 2015) το κόστος της λύσης είναι 35 δις ευρώ ένα ποσό στο οποίο όμως δεν συμπεριλαμβάνει τις ωφειλές των κατεχομένων προς την Άγκυρα που υπερβαίνουν τα δέκα δις. Στα ποσά αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται και τα καθημερινα έξοδα για να συντηρούνται δυο μηχανισμοί “διακυβέρνησης”. Εκεί υπεισέρχεται ο “Τζίζγια”. Διότι δεν πρόκειται η λεγόμενη “Διεθνής Κοινότητα” να πληρώσει τα υπέρογκα αυτά ποσά, και ας λένε ό,τι θέλουν οι οπαδοί της “όποιας λύσης”.
Η Κύπρος θα γίνει το πρώτο κράτος του 21ου αιώνα το οποίο θα επαναφέρει, εθελοντικά, τον Κεφαλικό Φόρο μετά την κατάρρευση του Οσμανλικού Χαλιφάτου, δηλ. της λεγόμενης Οθωμανικής Αυροκρατορίας το 1914! Αυτά θα πρέπει να τα κατανοήσει ο λαός και ειδικά εκείνη η μερίδα του που έχει “κουραστεί” και θέλει “λύση τώρα” για να “τελειώνουμε”. Όχι μόνο δεν θα “τελειώνουμε” αλλά με τη λύση που μαγειρεύεται, τότε είναι που θα μας “τελειώσουν” για καλά!
Υ.Γ. Νομίζω, και απολογούμαι αν κάποιοι δικαιωματικά διαφωνούν, πως το ποιήμα του Γερμανού Μπρέχτ, είναι σχετικό και άμεσο για τον αγώνα του αυτόχθονου κυπριακού ελληνισμού για επιβίωση, καθώς επίσης για όσους έχουν “κουραστεί” και περιμένουν άλλους να τους εξασφαλίσουν.
“Κουράστηκες”, του Μπέρτολτ Μπρέχτ (1898-1956)
Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας.
Γονάτισες, δε μπορείς άλλο να τρέχεις.
Κουράστηκες, δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια.
Ξόφλησες: Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις πια τίποτα.
Μάθε λοιπόν: εμείς το ζητάμε.
Σαν κουραστείς κι αποκοιμηθείς κανείς δε θα σε ξυπνήσει πια να πει:
σήκω το φαΐ είναι έτοιμο.
Γιατί να υπάρχει έτοιμο φαΐ;
Σαν δεν μπορείς άλλο να τρέχεις, θα μείνεις ξαπλωμένος.
Κανείς δε θα σε ψάξει για να πει: “έγινε επανάσταση, τα εργοστάσια σε περιμένουν”.
Γιατί να ’χει γίνει επανάσταση;
Όταν πεθάνεις θα σε θάψουν, είτε φταις που πέθανες, είτε όχι.
Λες: πολύν καιρό αγωνίστηκες, δε μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς.
Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις.
Λες: πολύν καιρό ήλπιζες, δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις. Ήλπιζες τι;
Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;
Δεν είν’ έτσι. Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.
Είναι τέτοια που αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα.
Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε.
Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε.
Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του, οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση.
Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.
Πηγή: demokratiki-kypros.org
Ο Χριστιανός ή ο Εβραίος ή ακόμα και ο παγανιστής εκείνος που ζει σε εδάφη που ελέγχονται από μουσουλμάνους και έχει συμφωνήσει μαζί τους και πληρώνει τη τζίζια και εκπληρώνει τους όρους που του έχουν θέσει (π.χ. να μην ιππεύει μπροστά σε μουσουλμάνους κ.α.) πρέπει να προστατευτεί και οι μουσουλμάνοι ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ.
Ο Ιμπν Ράτζαμπ (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “Ο Άμπου Χανίφα και οι δικαστές στην Κούφα λένε ότι ένας μουσουλμάνος θα πρέπει να θανατωθεί για τη δολοφονία ενός απίστου… και αυτή είναι επίσης η άποψη του Μάλικ, ότι ο μουσουλμάνος που σκοτώνει έναν άπιστο με εξαπάτηση, δεν υπόκειται σε λογικές συνθήκες και έτσι αυτός ο μουσουλμάνος καταδικάζεται σε θάνατο και εκτελείται, επειδή σκότωσε έναν άπιστο” (Jami’ Al-Ulum Al-Hikam)
Ο θάνατος τη στιγμή της μάχης και του πολέμου, είναι κάτι επόμενο. Όμως το πρόσωπο που ζει στο Ισλαμικό κράτος και έχει έρθει σε συμφωνία με αυτό, απαγορεύεται να πειραχθεί και πρέπει οι μουσουλμάνοι να τον προστατέψουν.
Ο Αμρ ιμπν Σουχάιμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε ότι: “Ένας πιστός δεν θα έπρεπε να θανατωθεί για τον σκοτωμό ενός απίστου” (Musnad Ahmad, Number 6624, Sahih). Ο Αλ-Μαουσάλι Αλ-Χάναφι είπε: “Το νόημα είναι ότι ο μουσουλμάνος δεν θανατώνεται για τον σκοτωμό ενός απίστου στη διάρκεια μιας μάχης” (Al-Ikhtiyar li Ta’leel, 506)
Ο Μάλικ (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “Αυτό που γίνεται στην κοινότητα μας είναι ότι ένας μουσουλμάνος δεν θανατώνεται αν σκότωσε έναν άπιστο στη διάρκεια της μάχης εκτός αν ο μουσουλμάνος τον έχει σκοτώσει με δόλο (εκτός μάχης), όπου στη συγκεκριμένη περίπτωση καταδικάζεται σε θάνατο για δολοφονία” (Muwatta, Number 1617)
Ο Ιμπν Χάτζαρ (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “Δεν είναι δικαίωμα του μουσουλμάνου να σκοτώσει κάθε άπιστο, πολύ περισσότερο απαγορεύεται ο μουσουλμάνος να σκοτώσει κάποιον που βρίσκεται υπό προστασία (κάποιον διμμίτη) χωρίς να υπάρχει δίκαιη αιτία’ (απαγορεύεται ο μουσουλμάνος) να σκοτώσει κάποιον με τον οποίο υπάρχει συνθήκη ειρήνης” (Fath ul-Bari, Kitab Ad-Diyat)
Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) πολέμησε εναντίον αυτών που δεν σεβάστηκαν τις συνθήκες ειρήνης με τους μουσουλμάνους. Δεν πολέμησε όμως αυτούς που παρέμειναν πιστοί σ’ αυτές τις συμφωνίες.
Ο Ιμπν Ταϊμίιγια (ραχίμαχουλλάχ) είπε: “Η βιογραφία του προφήτη δείχνει ότι δεν πολέμησε όποιον από τους άπιστους συνήψε συνθήκη ειρήνης μαζί του και τα βιβλία της βιογραφίας, της προφητικής παράδοσης, της ερμηνείας (του Κορανίου), της νομολογίας, και της ιστορίας είναι γεμάτα από στοιχεία και αυτό αποφαίνεται στη βιογραφία του (του προφήτη). Ο προφήτης λοιπόν δεν ξεκίνησε να πολεμάει με κανέναν και αν ο ΑΛΛΑΧ τον διέταζε να πολεμήσει τον κάθε άπιστο, τότε θα είχε προκαλέσει αυτός τον πόλεμο με αυτούς” (Qa’idah fi Qital Al-Kuffar)
“Είναι αυτοί που έχουν εκδιωχθεί απ’τα σπίτια τους άδικα για τον λόγο ότι είπαν: {Ο Κύριος μας είναι ο ΑΛΛΑΧ} και αν ο ΑΛΛΑΧ δεν περιόριζε μια ομάδα ανθρώπων μέσω μιας άλλης, τότε θα καταστρέφονταν οπωσδήποτε τα μοναστήρια, οι εκκλησίες, οι τόποι λατρείας και τα τεμένη όπου το όνομα του ΑΛΛΑΧ συνέχεια μνημονεύεται…” (Κοράνι, 22:40)
και
“Μη φιλονικείτε με τους οπαδούς της Βίβλου, εκτός αν πρόκειται για απλή συζήτηση” (Κοράνι, 29:46)
Όταν τα μουσουλμανικά στρατεύματα κατέλαβαν την Αίγυπτο, παρέδωσαν πίσω στους Κόπτες τις εκκλησίες που τους είχε πάρει το Βυζάντιο. Άρα;
Θα σας πω τώρα μια ιστορία που είχε συμβεί στην Αίγυπτο παλαιότερα. Κάποτε, όταν χαλίφης ήταν ο Όμαρ ιμπν αλ-Χαττάμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου), έγινε ένας αγώνας στην Αίγυπτο. Ο γιος του διοικητή της Αιγύπτου Αμρ ιμπν αλ-Ας (ραντιγιαλλάχου άνχου), έτρεξε με το άλογο του και παραβρέθηκε σε αγώνα με έναν Χριστιανό, ο οποίος είχε και αυτός φέρει το άλογο του για να δουν ποιος θα περάσει ποιον. Κέρδιζε ο Χριστιανός με το άλογο του και τότε κάποια στιγμή ο γιος του διοικητή, χτύπησε τον Χριστιανό με το μαστίγιο του στο πρόσωπο και το πρόσωπο του (του Χριστιανού) γέμισε με αίματα. Τότε ο Χριστιανός αυτός παραπονέθηκε στον χαλίφη Όμαρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) και ο χαλίφης Όμαρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε στον γιο του διοικητή: “Όπως εσύ είσαι ελεύθερος, έτσι και αυτός ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Με πιο δικαίωμα τον χτυπάς”; Στη συνέχεια μαστιγώσανε τον (μουσουλμάνο) γιο του διοικητή και δικαιώσανε τον Χριστιανό (Ibn al-Jawzi, Abu al-Farai. 2001. «Sirat wa Manaqib Amir al-Mu’minin Umar Ibn al-Khattab«. Cairo: Dar al-Da’wah al-Islamiyyah,.p 89)
Επίσης, κάποτε ένας Εβραίος είχε μια διαφορά με κάποιον μουσουλμάνο και πήγαν στον προφήτη για τους επιλύσει αυτός το πρόβλημα τους. Ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) δικαίωσε τον Εβραίο. Ο μουσουλμάνος δεν αρέστηκε στην απόφαση του προφήτη και ζήτησε απ’τον Εβραίο να ζητήσουν τη μεσολάβηση και κάποιου άλλου. Ο Εβραίος το δέχτηκε και τότε πήγαν στον Όμαρ ιμπν αλ-Χαττάμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου). Ο Όμαρ τότε τους ρώτησε το πρόβλημα τους και μόλις άκουσε ότι ο προφήτης είχε δικαιώσει τον Εβραίο, έβγαλε το σπαθί του και σκότωσε τον μουσουλμάνο.
Το παρόν γράμμα (επειδή ο Θεός είναι Μεγάλος και Κυβερνήτης, ύστερα αφού ήλθαν όλοι οι Προφήτες, για να μη μείνει μαρτυρία αδικίας προς τον Θεό, δια τα προς τους ανθρώπους διδόμενα χαρίσματα), έγραψε ο Μουχάμμεντ ιμπν Αμπντουλλάχ και Απόστολος του Θεού, ο Θεωρός και επιμελητής του παντός κόσμου, προς όλους του έθνους του και της θρησκείας του ως στερνόν και βέβαιο τάξιμο και υπόσχεση και δια τη φυλή των Χριστιανών και δια την γενεά των Ναζωραίων, όπου και αν ευρίσκονται, κοντά ή μακριά ευγενείς να είναι ή δυσγενείς ένδοξοι ή άδοξοι, λέγων ούτως:
1) Όποιος από το Έθνος μου θελήσει να χαλάσει την παρούσα υπόσχεση και τον όρκο που είναι στην παρούσα συμφωνία, φθείρει την υπόσχεση του Θεού και αρνείται τον όρκο του και εναντιώνεται στο πρόσταγμα Του, αντιστέκεται στην Πίστη του, (μη γένοιτο Θεέ) γίνεται άξιος του αναθέματος είτε είναι βασιλιάς είτε φτωχός και απλός άνθρωπος, όποιος και αν είναι.
2) Λοιπόν, όποτε κάποιος από τους Μοναχούς ή περιηγητές θελήσει να κατοικήσει σε κανένα όρος ή κορυφή ή σπήλαιο και τόπο που να βρίσκεται κάπου εκεί κοντά (στο μοναστήρι) ή σε περιγιάλι ή σε αμμουδιά ή σε Μοναστήρι ή Εκκλησία και σε ευκτήριο οίκο, εγώ είμαι ανάμεσα τους προστάτης και φύλακας αυτών και όλων των πραγμάτων τους με την ίδια μου την ψυχή και με την βοήθεια και προστασία μου και με όλο μου το Έθνος, επειδή αυτοί είναι με το μέρος μου και τιμή μου.
3) Έτσι λοιπόν προστάζω και εμποδίζω τους (μουσουλμάνους) κυβερνήτες να γυρεύουν απ΄αυτούς χαράτσι ή άλλα δοσίματα, απέναντι τους βία και δυναστική κυριαρχία δεν γίνεται.
4) Τους Κριτές τους και τους Ηγουμένους να μην τους αλλάζει κανείς αλλά να μένουν αμετάτρεπτοι.
5) Τους Περιηγητές τους να μην τους εμποδίζει κανείς από την περιήγηση τους.
6) Από τα υπάρχοντα των Εκκλησιών τους κανένα να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κτίσιμο Μετζιτίου (μικρού τζαμιού) ή άλλου οποιουδήποτε τόπου Μουσουλμανικής λατρείας.
................
7) Όποιος θέλει να κάνει κανένα από τούτα που απαγόρευσα, να ξέρει βέβαια πως έλυσε τον ορισμό του Θεού και εναντιώθηκε στον Απόστολου Του.
8) Να μη πληρώνουν χαράτσι (ειδικό φόρο) οι Κριτές τους και οι Ηγούμενοι τους και οι Μοναχοί και οι δούλοι τους και οι μαθητές τους και άλλοι τους υποτακτικοί, ούτε να πειράζονται, γιατί εγώ είμαι προστάτης αυτών όπου και αν βρίσκονται στη γη ή στην θάλασσα, στην Ανατολή και τη Δύση, στην Άρκτον και Μεσημβρία επειδή το να προστατεύσω αυτούς και πάντα τα περί αυτούς, είναι χρέος μου και όρκος και παρακαταθήκη μου.
9) Και από εκείνους που με ησυχία ασκητεύουν στα όρη, να μην παίρνουν χαράτσι, ούτε δέκατο για τα εισοδήματά τους, ούτε κάποιος Μουσουλμάνους να γίνεται σύντροφος μ΄ αυτούς επειδή και αυτοί δεν εργάζονται, παρά μόνον όσον αφορά τα προς την τροφή τους.
10) Όταν φθάσει σε αφθονία ο καιρός του καρπού, να τους δίνεται σε κάθε έτος ένα καυχί.
11) Ούτε σε καιρό του πολέμου να μη τους αναγκάζουν (οι μουσουλμάνοι τους μοναχούς) να βγουν στον πόλεμο, ούτε να τους ζητάνε χαράτσι.
12) Οι υπόλοιποι από τους Χριστιανούς, οι ντόπιοι και οι πλούσιοι, που με πλούτο πραγματεύονται και είναι άξιοι για χαράτσι, να μην πληρώνουν άλλο παρά δώδεκα ντιρχάμ.
13) Εκτός από το χαράτσι, άλλο να μην τους ζητάνε, κατά το πρόσταγμα του Θεού, που λέει (στο Ιερό Κοράνι) “Προσκάλεσε όλους στη θρησκεία του Κυρίου σου με σοφία και με όμορφο κήρυγμα και προσπάθησε να τους πείσεις με τον καλύτερο τρόπο και τον πιο ευγενικό” (Κοράνι, 16:125)
14) Μια γυναίκα Χριστιανή, αν παντρευτεί με έναν Μουσουλμάνο, ο Μουσουλμάνος να κάνει το θέλημα της γυναίκας εκείνης και να μην την εμποδίζει από το να πηγαίνει στην Εκκλησία και από την προσευχή της και από τις συνήθειες της Πίστεώς της.
15) Κανείς να μη τους εμποδίζει στο το ανακαινίζουν, τις Εκκλησίες τους.
16) Όποιος θέλει να κάνει κάτι παρά αυτή την υπόσχεση ή να πιστέψει στο αντίθετο, γίνεται βέβαια αποστάτης του Θεού και του αποστόλου Του……
17) Και εναντίον τους να μην σηκώνει κανείς άρματα, μάλιστα οι Μουσουλμάνοι να πολεμούν για λογαριασμό τους (για λογαριασμό των μοναχών),
18) Και γι’ αυτό προστάζω, κανένας από το Έθνος μου (από την ισλαμική κοινότητα) να μη τολμήσει να κάνει κάτι εναντίον αυτής της υπόσχεσης, μέχρι να αφανιστεί ο Κόσμος.
Αλή ιμπν Άμπου Τάλιμπ,
Όμαρ ιμπν αλ-Χαττάμπ,
Αμπουντελιτάρ ιμπν Άμπου Μπακρ,
Αμπμπάς ιμπν Αμπντουλ-Μουττάλιμπ,
Ζουμπέιρ ιμπν Αουουάμ,
Σαήντ ιμπν Μάατ,
Θάμπιτ ιμπν Νάφις,
Αμπτουλ-Αζίμ ιμπν Χασάν,
Αζίμπ ιμπν Γιασίν,
Άμπου Μπακρ ιμπν Άμπου Τάλιμπ,
Οθμάν ιμπν Άφφαν,
Αμπτουλλάχ ιμπν Μασούντ,
Φαζέρ ιμπν Αμπμπάς,
Ταλάτ ιμπν Αμπτουλλάχ,
Σαάτ ιμπν Αμπμπάς,
Ζέιντ ιμπν Θάμπιτ,
Χαμάρ ιμπν Άμπιντ,
Χάριθ ιμπν Θάμπιτ,
Αμπτουλλάχ ιμπν Όμαρ
Το παρόν έγραψε ο οδηγός και διάδοχός Αλή ιμπν Άμπου Τάλιμπ, βάζοντας το χέρι του (βουτηγμένο σε μελάνι ως υπογραφή) ο Προφήτης και ακουμπόντας το (στην επιστολή), τον δεύτερο μετά την Εγίρα χρόνο, την Τρίτη ημέρα του μήνα Μουχάρραμ (Τετάρτη 7η Ιουλίου 623 μ.Χ.))
Επίσης εδώ θα ήθελα να πω για τους Εβραίους. Από τον έβδομο αιώνα και μετά, με τις Ισλαμικές κατακτήσεις, το Ισλάμ άρχισε να διαδίδεται πέρα από την αραβική χερσόνησο μέχρι τη βόρεια Αφρική και την Ισπανία. Μετά τις αρχικές συγκρούσεις, υπήρξε ανοχή προς τους Εβραίους που κατοίκησαν στα Ισλαμικά εδάφη, πολλοί από τους οποίους κατοίκησαν στην Ισπανία. Ανάμεσα τους ξεχώρισαν ποιητές όπως ο Γιεχούντα μπεν Σάμουελ Χαλεβί, ο Μαϊμονίδης κ.α. Με την ανακατάλυψη της Ισπανίας απ’ τους Ρωμαιο-Καθολικούς Χριστιανούς άρχισαν οι πρώτοι διωγμοί των Εβραίων αλλά και των μουσουλμάνων της Ισπανίας, ώσπου με βασιλικό διάταγμα οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν απ’ τη χώρα το 1492 και κατά χιλιάδες κατέφυγαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Αυτή είναι η σωστή Ισλαμική συμπεριφορά. Δικαιοσύνη απέναντι σε όλους, σεβασμός στους αλλόθρησκους και προστασία των δικαιωμάτων τους, της ζωής τους, της αξιοπρέπειας τους, των μοναστηριών τους, των ιερέων τους και των ναών τους, διάλογος (όταν αυτό είναι δυνατόν) κ.τ.λ. Κάνοντας μία διευκρίνηση, πρέπει να πω ότι σύμφωνα με τη Σαρία, οι αλλόθρησκοι που κατοικούσαν στα Ισλαμικά εδάφη (οι διμμίτες δηλαδή) έπρεπε να πληρώνουν τη τζίζια ως φόρο όμως όπως είπα απαλλάσσονταν από την υποχρέωση να πηγαίνουν στον στρατό και οι μουσουλμάνοι ήταν αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για την ασφάλεια όλων των κατοίκων του κράτους. Επίσης, όμως είχαν και οι μουσουλμάνοι την υποχρέωση να καταβάλλουν φόρους και συγκεκριμένα ένας από αυτούς ήταν η ζακάτ (το 2.5% της περιουσίας τους) ως υποχρεωτική ελεημοσύνη.
Όταν κάποιος διμμίτης μαχαίρωσε τον Όμαρ ιμπν αλ-Χαττάμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου), ο Όμαρ διέταξε στον διάδοχο του να κρίνει τους διμμίτες (προστατευόμενους) του Θεού και του απεσταλμένου Του σύμφωνα με τους κανόνες και τους νόμους (και όχι με προσωπικά κριτήρια), να εκπληρώσει τα συμβόλαια που οι μουσουλμάνοι έχουν μαζί τους, να πολεμήσει για λογαριασμό τους και να μην τους φορολογήσει παραπάνω από τις δυνατότητες τους (Sahih Bukhari, Volume 2, Book 23, no. 475).
Ο Άμπου Γιούσουφ (ραχίμαχουλλάχ) μας αναφέρει ένα γεγονός σχετικά με τον Όμαρ (ραντιγιαλλάχου άνχου). Κάποτε λοιπόν ο Όμαρ, πέρασε μπροστά από ένα σπίτι, όπου στην πόρτα του στεκότανε ένας ηλικιωμένος και τυφλός ζητιάνος. Ο Όμαρ του έπιασε το μπράτσο και τον ρώτησε σε ποιον από τους λαούς της Βίβλου ανήκε. Εκείνος είπε ότι ήταν Εβραίος. Ο Όμαρ τον ρώτησε: “Τί είναι αυτό που σε έκανε να ζητιανεύεις;” και εκείνος απάντησε: “Ζητιανεύω για να πληρώσω τη τζίζια και για τις ανάγκες μου, αφού είμαι ηλικιωμένος”. Τότε ο Όμαρ τον πήρε από το χέρι μέχρι το σπίτι του (του Όμαρ), του έδωσε κάτι να φάει και μερικά χρήματα. Μετά, έστειλε τον Εβραίο αυτόν στο Μπάιτ ουλ Μαλ (στο κρατικό θησαυροφυλάκιο) και διέταξε τον υπεύθυνο του θυσαυροφυλακίου να φροντίσει αυτον και όποιονδήποτε άλλον φτωχό ήταν σαν αυτόν. Ο Όμαρ τότε είπε ότι δεν ήταν δικαιοσύνη να παίρνουν τη τζίζια από αυτόν τώρα που αυτός γέρασε, ενώ έπαιρναν όταν ήταν πιο νέος. Η σάντακα (ελεημοσύνη) είναι για τον φτωχό και γι’ αυτόν που έχει ανάγκη…. (Abu.Yusuf, n.d .»Kitab.ul-Kharaj» Beirut: Dar.al-Ma’rifa, p 126.; Abu.Yusaf 1979 «Kitab.ul-Kharaj” (Islamic Revenue Code)., trans. `Ali, A. Lahore: Islamic Book Centre , p. 254)
Ποιος πληρώνει για την περίθαλψη των ανθρώπων αυτών αν όχι ο Έλληνας φορολογούμενος; Μήπως ζητάμε να πάνε στον ελληνικό στρατό ή να κάνουν κάποια άλλη εργασία;
Αλλά σύμφωνα με τη λογική σου θα έπρεπε να ζητάμε παρόμοιο φόρο "με ευγένεια" πάντα και χωρίς να τους ταπεινώνουμε, να μη τους επιτρέπουμε όμως να κάνουν ποδήλατο μπροστά σε Έλληνες και να δείχνουμε την απέραντη δικαιοσύνη μας επιτρέποντας σε ανήμπορους γέρους που ζητιανεύουν για να πληρώσουν το φόρο, φοροαπαλλαγή.
Λίγο ντροπή δε βλάπτει, πάτε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα και ο φανατισμός σας δεν επιτρέπει ακόμα και στα μέλη της κοινότητας σας που θεωρούνται μορφωμένα, να δουν πέρα από τη μύτη τους.
Για παράδειγμα παρουσιάζεται ο Ιμάμ Ναουάουι (ραχίμαχουλλάχ) να έχει πει: “Ο άπιστος που επιθυμεί να πληρώσει τη Τζίζυα πρέπει να αντιμετωπίζεται από τον φοροσυλλέκτη με περιφρόνηση. Ο φοροσυλλέκτης παραμένει καθισμένος και ο άπιστος παραμένει όρθιος μπροστά του, με το κεφάλι σκυμμένο και την πλάτη κυρτωμένη. Ο άπιστος πρέπει προσωπικά να βάλει τα χρήματα στην πλάστιγγα, ενώ ο φοροσυλλέκτης τον κρατά από τη γενειάδα, και τον χτυπά και στο δυο του μάγουλα” ενώ στην πραγματικότητα έχει πει ακριβώς τα αντίθετα.
Ο Ιμάμ Ναουάουι (ραχίμαχουλλάχ), σχολιάζοντας όσους πίστευαν ότι έπρεπε να εξευτελίζονται οι διμμίτες τη στιγμή που παρέδιδαν τη τζίζια στους μουσουλμάνους λειτουργούς, είπε:
“Όσο για την πρακτική (του εξευτελισμού) που αναφέρθηκε, δεν γνωρίζω καμία δυνατή πηγή γι’ αυτήν και μόνο αναφέρεται από τους ουλεμά (λογίους) του Χωρασάν. Η πλειονότητα των ουλεμά λένε ότι η τζίζια θα πρέπει να λαμβάνεται με καλό τρόπο, όπως όταν κάποιος λαμβάνει κάτι που του χρωστάνε. Η υπευθύνως σωστή άποψη είναι ότι αυτή η πρακτική (του εξευτελισμού του απίστου κάθε φορά που αυτός δίνει τη τζίζια) είναι άκυρη και αυτοί που την επέβαλλαν θα πρέπει να απορριφθούν. Δεν υπάρχει στοιχείο ότι ποτέ ο προφήτης ή οι Χουλεφά-ι Ρασιντίν (οι σωστά καθοδηγημένοι Χαλίφες) συμπεριφέρθηκαν με τέτοιο τρόπο συλλέγοντας τη τζίζια” (Rawdat al-Talibin, Volume 10, p.315-16)
Ο Ιμπν Κουντάμα (ραχίμαχουλλάχ) επίσης είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) και οι τέσσερις Χαλίφες είπαν ότι η λήψη της τζίζια θα έπρεπε να γίνεται με καλό τρόπο και ευγένεια (Al-Mughni, Volume 4, p.250).
Στο Ιερό Κοράνι, στη Σούρα Τάουμπα (το 9ο κεφάλαιο του Κορανίου) στο εδάφιο 9:29 λέγεται το εξής:
“Πολεμάτε αυτούς που δεν πιστεύουν στον ΑΛΛΑΧ και ούτε στην Έσχατη Ημέρα και δεν απαγορεύουν αυτό που απαγόρευσε ο ΑΛΛΑΧ και ο απεσταλμένος Του και ούτε αναγνωρίζουν την αληθινή θρησκεία, (ακόμη και αν είναι) από τον λαό της Βίβλου, μέχρις ότου δώσουν τη τζίζια εκουσίως και ταπεινωθούν.” (Κοράνι, 9:29)
Ορισμένοι φουκαχά (νομοθέτες) θεώρησαν ότι αυτή η φράση που μεταφράζεται ως “..ταπεινωθούν” (η λέξη “σάγιρουν”) σημαίνει ότι θα έπρεπε οι διμμίτες να εξευτελίζονται καθώς πληρώνουν τη τζίζια. Ο αλλάμα Ιμπν αλ-Κάιγιμ αλ-Τζαουζίγια (ραχίμαχουλλάχ) όμως τους διαψεύδει και απέρριψε την ερμηνεία τους. Αφού λοιπόν παρέθεσε διάφορες γνώμες, είπε: “Αυτό είναι αδύναμο και το εδάφιο δεν καλεί προς κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο ότι ποτέ ο προφήτης και οι σαχάμπα (ακόλουθοι) του συμπεριφέρθηκαν έτσι. Η σωστή θέση όσον αφορά αυτό το εδάφιο είναι ότι η λέξη ‘σάγαρ’ σημαίνει ‘αποδοχή’ από τους μη μουσουλμάνους της κυριαρχίας των μουσουλμάνων και της πληρωμής της τζίζια” (Ahkam Ahl ul-Dhimma, Volume 1, p. 23-24)
Άκου θράσος τα πιθήκια να μην ιππεύουμε, λέει, μπροστά τους!!!
Όχι τζίζγια, αλλά το τρίτο το μακρύτερο αν θέλετε σας το δίνουμε!
Άρε Ιζραήλ που χρειάζεστε θρασύδειλα ανθρωποειδή....
Από τότε είχα να ακούσω και να διαβάσω θρησκευτική κατήχηση με ιστοριούλες για το τι είπε ο τάδε προφήτης και ο δείνα μάρτυς.
Μόνο που ενώ τότε πήγαινα εγώ στο κατηχητικό για να πληροφορηθώ τα τής Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης, τώρα μού έρχεται σπίτι μου η μουσουλμανική κατήχηση αναλυτική και απολογητική τόσο που καταντάει γελοιοποίηση το να επιχειρήσεις όχι να ανασκευάσεις, αλλά και το να μελετήσεις τα σεντόνια που μάς πλασάρει κάποιος πιστός τού αλλάχ .
Φαντάσου τι έχει να γίνει όταν λειτουργήσει και το τζαμί τής Αθήνας.
Μέχρι σαχάντα με παγωτό θα μάς σερβίρουνε.....
Γενίτσαρους τους έλεγαν παλιότερα τους εξωμότες/αρνησίθρησκους...
Στη Βρετανία π.χ. αποτελούν πάνω από το 2% του συνολικού πληθυσμού των μουσουλμάνων... οι υπόλοιποι είναι επήλυδες...
Και φυσικά είναι ΦΑΝΑΤΙΚΟΤΑΤΟΙ... πιο φανατικοί ίσως κι από τους γεννημένους μουσουλμάνους...
Μόνο περιφρόνηση, αποστροφή και κοινωνική απομόνωση τους αξίζει...