Θα μπορούσε κανείς εύσχημα να υποστηρίξει, ότι από τη στιγμή που ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, στις οποίες ανέφερε πως η δολοφονία του πρέσβη Καρλόφ είχε σαν στόχο να πλήξει την πορεία ενδυνάμωσης των ρωσο-τουρκικών σχέσεων και τις προοπτικές συνεννόησης των κυρίων δρώντων με στόχο τη διπλωματική διευθέτηση της συριακής κρίσης, η εξίσωση καταλήγει θετικά για τον Ερντογάν, αφού εικασίες που ήθελαν να ξεσπά ρωσική οργή στο «κεφάλι» της Τουρκίας, δεν επαληθεύθηκαν.
Ασφαλώς, οι αναφορές Πούτιν δεν συνεπάγεται αυτομάτων ότι απηχούν τις μύχιες σκέψεις της ρωσικής διπλωματίας, αλλά μόνο ότι στο τακτικό επίπεδο η ρωσική διπλωματία θεωρεί ότι εξυπηρετείται απολύτως το εθνικό συμφέρον από την προσκόλληση της Άγκυρας, στην πορεία για την επίτευξη κύριων αντικειμενικών σκοπών οι οποίες μπορεί να εκτείνονται από το είδος της λύσης που θα δοθεί στο συριακό αδιέξοδο, μέχρι τον πάγιο στόχο να κρατήσει διαιρεμένο το «δυτικό στρατόπεδο» με προφανείς στόχους, που περιγράφονται από το «διαίρει και βασίλευε».
Η δολοφονία όμως του Ρώσου Πρέσβη θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως «δώρο Θεού» για τον Ερντογάν, αφού τον εξυπηρετεί τα μέγιστα στη ρητορική – αλλά και την πολιτική ουσία – απέναντι στη Δύση, καθώς το άμεσο συμπέρασμα που ανακύπτει είναι το πλήγμα στην αξιοπιστία του επιχειρήματος της διεξαγωγής ενός «αντιδημοκρατικού» πογκρόμ εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων.
Με απλά λόγια, ο Ερντογάν θα το χρησιμοποιήσει ως απόδειξη της διάβρωσης της Τουρκίας από ακραία στοιχεία (περιλαμβανομένων των Γκιουλενιστών) που δικαιολογεί τις εκκαθαριστικές διώξεις που έχει εξαπολύσει σε όλα τα επαγγελματικά και κοινωνικά στρώματα, ενώ θα στηρίξει το επιχείρημα της τουρκικής ηγεσίας, ότι η χώρα είναι στην πρώτη γραμμή του «αγώνα κατά της τρομοκρατίας», έχοντας καταστεί η ίδια στόχος, με παράλληλη αποδυνάμωση του τόσο ουσιαστικού επιχειρήματος, αναφορικά με τον ρόλο που έπαιξε η τουρκική πολιτική στο να ανακύψει αυτό το πρόβλημα, με στόχο να εξυπηρετήσει τις στοχεύσεις της στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Είναι προφανές, ότι για κάποιο διάστημα θα είναι πολύ δύσκολο για την Ευρώπη και την Αμερική να τον κατηγορήσουν για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αυτό είναι τεράστιο κέρδος για την τουρκική κυβέρνηση. Τόσο μεγάλο δε, που αναμένεται να δώσει τροφή σε «θεωρίες συνωμοσίας» για το ποιος μπορεί να βρίσκεται πίσω από την ενέργεια.
Πέραν της υπογράμμισης ότι συνωμοτικές θεωρίες δεν υιοθετούμε εάν δεν υπάρξουν επαρκή στοιχεία που να τη δικαιολογούν, αναμένεται να διατυπωθούν τέτοιες θεωρήσεις που θα χρεώνουν τη δολοφονία του Ρώσου πρεσβευτή τόσο στον Ερντογάν όσο και στον Πούτιν!
Εάν υποτεθεί ότι το «έστησαν» οι Τούρκοι, τότε το κίνητρο θα πρέπει να αναζητηθεί στις αναφορές που ήθελαν τον νεαρό αστυνομικό να έχει σχέσεις είτε με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, είτε με την αιμοσταγή ισλαμιστική Αλ Νούσρα! Και τα δύο θα μπορούσαν να είναι πολύ βολικά! Εξηγούμαστε:
Το πρώτο για τους λόγους που ήδη εξηγήθηκαν και το δεύτερο είναι ευεργετικό για τις σχέσεις Μόσχας-Άγκυρας, καθώς αφενός δίνει πρόσχημα στην Τουρκία να κινηθεί εναντίον αυτών που κάποτε εξόπλιζε και χρησιμοποιούσε, ενώ αποτελούσαν ένα μεγάλο αγκάθι στην ανάπτυξη των σχέσεων με τη Ρωσία η οποία τους σφυροκοπούσε, ενώ Αμερικανοί και Τούρκοι τους αποκαλούσαν «μετριοπαθείς», επικαλούμενοι μάλιστα του επιχειρήματος αποχώρησης από την Αλ Κάιντα…
Αν υποτεθεί ότι κάποιος σκεφτεί πως το «έστησαν» οι ίδιοι οι Ρώσοι, κάποιος θα σκεφθεί την ιστορία των σοβιετικών υπηρεσιών πληροφοριών και πλέον των ρωσικών, τις οποίες συνοδεύει η φήμη των αδίστακτων (γνωστά τα «active measures» που αφορούν στην «εξουδετέρωση» στόχων…), οπότε εάν κρινόταν πως εξυπηρετείται το ρωσικό εθνικό συμφέρον, θα μπορούσε να επιτραπεί η απώλεια ενός σημαντικού στελέχους…
Εξάλλου, από χθες πολλοί θέτουν το ερώτημα του πως είναι δυνατό Ρώσος πρεσβευτής σε μια τόσο προβληματική χώρα, με μεγάλο τμήμα του πληθυσμού να τη θεωρεί απειλή, να μη φυλάσσεται αποτελεσματικά, αλλά να έχει εμφανιστεί σαν… πατέρας νύφης που είπε δυο λόγια στους καλεσμένους στη δεξίωση του γάμου, ή επικεφαλής εταιρίας που δεξιώνεται τους δημοσιογράφους του ρεπορτάζ…
Επειδή όμως άκρη με τις θεωρίες συνωμοσίας δεν μπορεί να βγει, είναι προφανές ότι το πιο απλό, το πιο προφανές και το πιο αξιόπιστο, μέχρι αποδείξεως του εναντίου, είναι αναμφίβολα η πρώτη εξήγηση, ότι εξυπηρετεί τον Ερντογάν καθώς δικαιολογεί σε έναν έστω βαθμό την πολιτική του, την κάνει να φαίνεται λιγότερο ως «πολιτική δίωξη», αποδυναμώνοντας τους επικριτές του στην Ευρώπη.
Οι δε Ρώσοι, προσεγγίζοντας περισσότερο τους Τούρκους, θέτουν υποθήκες στο ζήτημα της επίλυσης της συριακής κρίσης και επιδιώκουν να διχάσουν τι ΝΑΤΟ, αφού οι σχέσεις στο τρίγωνο Τουρκίας – Ρωσίας – Ατλαντικής Συμμαχίας, είναι σαφέστατα ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος, όσο οι σχέσεις Ρωσίας και Δύσης παραμένουν σε συγκρουσιακή τροχιά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου