Το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ τελείωσε. Η παλινόρθωση του Πατερούλη και η αναθεώρηση των μέχρι τώρα βασικών παραμέτρων είναι πλέον γεγονός. Και αυτό παρόλες τις ψύχραιμες φωνές που εγκαίρως είχαν 
επισημάνει τη βαρβαρότητα του σταλινισμού, ο οποίος εκτός των άλλων, είχε πραγματοποιήσει ακόμα και «γενοκτονία κατά των Ποντίων» της πρώην ΕΣΣΔ, όπως χαρακτηρίζονται από τη Λιάνα Κανέλλη οι σταλινικές διώξεις. Γιατί, μια από τις ψύχραιμες φωνές ήταν αυτή της βουλευτού του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη, η οποία στο Δ’ Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού, λέγοντας «τα πράγματα με τ’ όνομά τους» και όχι «με προσχήματα διπλωματικά», δήλωνε: «Και όταν μιλάμε για γενοκτονία των Ποντίων να αρχίσουμε να την φτάνουμε και στη γενοκτονία που έχει γίνει σε άλλες περιοχές, όπως στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Συγνώμη, αλλά και εκεί είχαμε μια μορφή γενοκτονίας με τον δικό της τρόπο. Χάθηκαν άνθρωποι και χάνονται ακόμη, αν συνεχίσουμε θα τους χάσουμε όλους. Παίρνω την ευθύνη και το βάρος αυτού του σχολιασμού…..»
επισημάνει τη βαρβαρότητα του σταλινισμού, ο οποίος εκτός των άλλων, είχε πραγματοποιήσει ακόμα και «γενοκτονία κατά των Ποντίων» της πρώην ΕΣΣΔ, όπως χαρακτηρίζονται από τη Λιάνα Κανέλλη οι σταλινικές διώξεις. Γιατί, μια από τις ψύχραιμες φωνές ήταν αυτή της βουλευτού του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη, η οποία στο Δ’ Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού, λέγοντας «τα πράγματα με τ’ όνομά τους» και όχι «με προσχήματα διπλωματικά», δήλωνε: «Και όταν μιλάμε για γενοκτονία των Ποντίων να αρχίσουμε να την φτάνουμε και στη γενοκτονία που έχει γίνει σε άλλες περιοχές, όπως στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Συγνώμη, αλλά και εκεί είχαμε μια μορφή γενοκτονίας με τον δικό της τρόπο. Χάθηκαν άνθρωποι και χάνονται ακόμη, αν συνεχίσουμε θα τους χάσουμε όλους. Παίρνω την ευθύνη και το βάρος αυτού του σχολιασμού…..» 
(Πρακτικά Δ’ Παγκόσμιου Συνέδριου Ποντιακού Ελληνισμού, σελίδα. 85)
Δυστυχώς αυτή η αντικειμενική αλήθεια απεκρύβη και εξωραϊστηκε. Η κριτική στην αυταρχική πολιτική του σταλινισμού κατά των σοβιετικών λαών και των μειονοτήτων [με την υιοθέτηση τρομοκρατικών πρακτικών και (από το 1937) εθνικών κριτηρίων στις διώξεις] έδωσε τη θέση της σε μια μηχανιστική-οικονομίστικη αντίληψη, που επικαλούνταν την τάχα ανάπτυξη του σοσιαλισμού από τους γραφειοκράτες (ερήμην του προλεταριακού ελέγχου).
Και όχι μόνο αυτό, αλλά εξαπολύθηκε ένα «κυνήγι μαγισών» κατά όσων τόλμησαν να μιλήσουν για τη στροφή αυτή και να θίξουν το ιστορικό ζήτημα των σταλινικών διώξεων. «Ανώνυμοι» συκοφάντες και επώνυμοι θρασύτατοι αναθεωρητές ανέλαβαν τη βρωμοδουλειά:
-να ενοχοποιήσουν την κριτική προσέγγιση,
-να συμμορφώσουν τους κομματικά απείθαρχους και
-να τρομοκρατήσουν τις ελεύθερες φωνές.
Δυστυχώς, η εμπειρία και η γνώση που κομίζει η βουλευτής τους, η Λιάνα Κανέλλη, δεν επηρρέασε τους ιδεολογικούς νταβατζήδες του χώρου τους και τους νοσταλγούς των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Κάποιες σχετικές συζητήσεις που κάναμε εδώ είναι οι εξής:
Επίσης κάποια ενδιαφέροντα κείμενα από άλλα μπλογκ είναι:
–Ο μεγάλος λιμός στη Σοβιετική Ένωση (για τη βίαιη κολεχτιβοποίηση)
[Την ελληνο-σοβιετική κομματική εφημερίδα του Καυκάσου «Κομουνιστής» (το «υ» διαβάζεται «ου»), που γραφόταν στη δημοτική γλώσσα με το 20-γράμματο αλφάβητο, θα κλείσουν οι σταλινικοί μόνο και μόνο γιατί είναι ελληνική… Θα κλείσουν επίσης και τις υπόλοιπες εφημερίδες, τα ελληνικά σοβιετικά σχολεία, τα ελληνικά σοβιετικά θέατρα. Θα καταστρέψουν τους ελληνικούς σοβιετικούς εκδοτικούς οίκους και θα καταργήσουν τις ελληνικές σοβιετικές αυτόνομες περιοχές.]
Να θυμίσουμε ότι στο Δ’ Συνέδριο είχε αποφασιστεί ομοφώνως με πρόταση αντιφασιστών συνέδρων, η καθιέρωση της 13ης Ιουνίου ως Ημέρας Μνήμης για τις σταλινικές διώξεις κατά των Ελλήνων της ΕΣΣΔ. Οπότε έχει απόλυτο δίκιο ο Αγτζίδης σε κείμενό του όταν γράφει: «…Η αποκατάσταση του Στάλιν και των σταλινικών πρακτικών ξαναφέρνει αυτά τα ζητήματα στην πολιτική μας καθημερινότητα. Η διαμόρφωση ενός σκληρότατου σταλινικού ιδεολογικού πυρήνα αναφοράς για τα μέλη και τους οπαδούς του ΚΚΕ θα διευρύνει τη ρήξη εντός της κοινωνίας μας. Θα έρθει σε αναπόφευκτη ιδεολογική σύγκρουση με κοινωνικούς χώρους, όπως είναι οι Πόντιοι, οι οποίο στο 4ο Παγκόμιο Συνέδριό τους το 1997, καταδίκασαν τις σταλινικές διώξεις. Θέσπισαν επίσης και μια Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του σταλινισμού, την 13η Ιουνίου, ημέρα που το ’49 οι σταλινικές αρχές της Σοβιετικής Ενωσης εκτόπισαν το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων του Καυκάσου στην Κεντρική Ασία.»
Παρακάτω δημοσιεύεται η Απόφαση για την καθιέρωση της 13ης Ιουνίου ως Ημέρας Μνήμης, όπως ακριβώς δημοσιεύτηκε στα Πρακτικά (σελ. 509):
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου