 |
| Άρης Πετάσης |
Με τον ανωτέρω τίτλο, ένας νέος και υποσχόμενος Κύπριος επιστήμονας, συνεργάτης εκδόσεων του Κέιμπριτζ, ο κ.Άρης Πετάσης*, προφανώς ανάστημα αυτού του περίφημου πανεπιστημίου, δημοσίευσε το ακόλουθο άρθρο τοποθέτησης των σημερινών πυρετικών Δυτικών «φροντίδων» για το Κυπριακό υπό το αμείλικτο φως του «ιστορικού» του προβλήματος.
Στην κατακλείδα του, γίνεται σαφές ότι το άρθρο στοχεύει να υπογραμμίσει και προς τη ρωσική πλευρά τις συνέπειες της επιδιωκόμενης να επιβληθεί «λύσης», αλλά και για την ελληνική και κυπριακή πλευρά μεγάλη παραμένει η διδακτική χρησιμότητά του -όσο και αν ανασύρει από τα ντουλάπια της εθνικής συνείδησης τριών γενεών απωθημένους σκελετούς εθνικής ενοχής και τεκμήρια φυλετικής παρακμής.
Για τις δυο ανωτέρω πλευρές χρησιμότητας -αυτές τις μέρες αναπόλησης επετειακού κλέους- προτείνεται η δημοσίευσή του σε μετάφραση όπως και στο αγγλικό πρωτότυπο.
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
«Το Κυπριακό πρόβλημα είναι πρόβλημα και της Ρωσίας. Οι σημερινές στραβίζουσες διαπραγματεύσεις, φαινομενικά μεταξύ των δύο κυπριακών κοινοτήτων (82% ελληνικής και 18% τουρκικής) είναι αυστηρά κατευθυνόμενες από το ΝΑΤΟ, υπό την συνεχή επιτήρηση 40.000 τουρκικού στρατού κατοχής του 37% της γης και του 54% των ακτών της Κύπρου. Σε κάθε κρίσιμο σταυροδρόμι της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου συναντά κανείς την έμμονη ιδέα για τη Ρωσία της Βρετανίας και της διαδόχου της στην Ανατολική Μεσόγειο (ΑΜ) Αμερικής.
Ο παράγοντας Ρωσία έπαιξε αποφασιστικό ρόλο το 1878 (και πριν, φυσικά.) Το 1878 οι Οθωμανοί εκχώρησαν την Κύπρο στη Βρετανία, σε αντάλλαγμα της βρετανικής στρατιωτικής υποστήριξης στους Οθωμανούς (διάβαζε Τούρκους) σε περίπτωση που η Ρωσία επιχειρούσε να καταλάβει οθωμανικά εδάφη στην Ασία. Βλέπουμε έτσι να μεταχειρίζονται τον λαό της Κύπρου ως εμπόρευμα, με τη Βρετανία και την Τουρκία να λειτουργούν ως επιχειρηματίες και τη Ρωσία ως εχέγγυο.
Με την έναρξη του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, η Κύπρος τέθηκε υπό βρετανική στρατιωτική κατοχή (1914-1925) και στη συνέχεια κηρύχθηκε Αποικία του Βρετανικού Στέμματος (1925-1960). Κατά τον 1ο Π.Π., όταν η Τουρκία συμμάχησε με την πλευρά που νικήθηκε, η Βρετανία υποσχέθηκε να εκχωρήσει την Κύπρο στην Ελλάδα, όπως είχε κάνει το 1864 με τα Επτάνησα. Αλλά η Βρετανία με απιστία παραβίασε την υπόσχεσή της, λόγω της εμμονής της να αποκλείσει τη Ρωσία από την Ανατολική Μεσόγειο. Η Συνθήκη της Λωζάννης το 1923 δημιούργησε το νέο τουρκικό κράτος, το οποίο με τη σειρά του αναγνώριζε επίσημα την βρετανική κυριαρχία επί της Κύπρου (άρθρο 20).
Οι Βρετανοί δεν εμπιστεύονται τους ΄Ελληνες, λόγω των ευμενών ελληνικών αισθημάτων για τη Ρωσία. Εκτός των πνευματικών δεσμών μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων, η Ρωσία επάξια κέρδισε την εκτίμηση των Ελλήνων. Το 1779, με εντολή της Μεγάλης Αικατερίνης, οι αδελφοί Ορλώφ επιχείρησαν, χωρίς επιτυχία, να ελευθερώσουν τους ΄Ελληνες από τον τουρκικό ζυγό. Ο ΄Ελληνας στρατηγός Αλέξανδρος Υψηλάντης, που πολέμησε εναντίον του Ναπολέοντα ως αξιωματικός του Ρωσικού Ιππικού, ηγήθηκε του ελληνικού πολέμου της ανεξαρτησίας εναντίον των Τούρκων. ΄Ενας υπουργός των Εξωτερικών της Ρωσίας, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ήταν ο πρώτος κυβερνήτης της ελευθερωμένης Ελλάδας. Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου του 1827, στην οποία συνετρίβη ο τουρκικός στόλος, άρχισε από τους Ρώσους (με τον αντιναύαρχο Λόντεβικ Χέϋντεν, του Αυτοκρατορικού Ρωσικού Στόλου) και τότε, για να μην μείνουν εκτός, η Γαλλία και η Βρετανία (με τον φιλέλληνα αντιναύαρχο ΄Εντουαρντ Κόδρικτον) μπήκαν στη μάχη. Αυτό οδήγησε το 1829 στην ανεξαρτησία για ένα κομμάτι ελληνικής επικράτειας.
Αμέσως μετά τον 2ο Π.Π., όταν το θέμα της Κύπρου ανέκυψε ξανά, οι Βρετανοί συζήτησαν την ιδέα εκχώρησης της Κύπρου στην Ελλάδα. Αλλά το πράγμα σταμάτησε όταν Βρετανοί (και Αμερικανοί) όρθωσαν πονηρά τον υποθετικό κίνδυνο να γίνει η Ελλάδα κομμουνιστική και να συμπαραταχθεί με την Σοβιετική ΄Ενωση (διάβαζε Ρωσία.) Φυσικά η Συμφωνία της Γιάλτας είχε αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο (η Ελλάδα περιερχόταν στη Δύση κατά 90%), ενώ η μεγάλη στρατιωτική υποστήριξη που Βρετανοί και Αμερικανοί παρείχαν στους αντικομουνιστές σφράγισε την τύχη των κομμουνιστών. Και εδώ πάλι οι θεμιτοί εθνικοί πόθοι των Ελλήνων της Κύπρου καταπνίγηκαν σε μεγάλο βαθμό λόγω της έμμονης ιδέας των Δυτικών για τη Ρωσία.
Χρόνια αργότερα και μετά την εκχώρηση στην Κύπρο μιας αλυσοδεμένης ανεξαρτησίας από τους Βρετανούς το 1960, το ΝΑΤΟ κατηγορούσε τον Πρόεδρο της Κύπρου για στενές σχέσεις με τους Κύπριους κομμουνιστές και άρχισε να δουλεύει ακούραστα για την διάλυση της Δημοκρατίας της Κύπρου, για τον φόβο ότι η Ρωσία θα χρησιμοποιούσε τους «κομμουνιστές» ως την αιχμή της σφήνας για να διεισδύσει στην Κύπρο. Όλα αυτά ήταν βέβαια ανοησίες. ΄Ετσι έβαλαν σαν στόχο τους να αντικαταστήσουν τη Κυπριακή Δημοκρατία με ένα νέο αμάλγαμα, κυβερνώμενο κατά 50-50 από το 18% των Τούρκων και το 82% των Ελλήνων, που θα εισαγάγει την τυραννία της μειοψηφίας και την κυβερνητική παράλυση.
Αυτό αποβλέπει να εξασφαλίσει τους δύο στόχους του ΝΑΤΟ στην Κύπρο: α) Να εγκαθιδρύσει καθεστώς που θα παραλύει από τα βέτο της τουρκικής μειοψηφίας, έτσι ώστε να μην μπορούν ποτέ οι ΄Ελληνες να πάνε με την φιλική Ρωσία και β) να εγκαταστήσει στην Κύπρο μια δεύτερη στρατιωτική ΝΑΤΟ-ϊκή (τουρκική) παρουσία, (επιπλέον της βρετανικής.)
Οι Αμερικανοί θέλουν να έχουν, σ’ αυτή τη σειρά, Κύπρο, Κρήτη και Ελλάδα, ως ορμητήρια εναντίον οιουδήποτε αποτολμά να μην υποκύπτει στις αμερικανικές υποδείξεις. Στα τελευταία 20 χρόνια το ΝΑΤΟ και Σια χρησιμοποίησαν τις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο για να βομβαρδίζουν κάθε τόσο ένα πλήθος χωρών.
Τώρα το ΝΑΤΟ απέχει ένα βήμα μόνο από του να πετύχει και τους δυο στόχους του στην Κύπρο. Ο πρώτος στόχος επιτεύχθηκε ήδη όταν η ελληνική νομενκλατούρα της τελευταίας οκταετίας δέχτηκε την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από ένα κράτος Φρανκεστάϊν του 50-50. ΄Οσον αφορά την πρόσθετη βάση του ΝΑΤΟ όλα τα πυροβόλα είναι τώρα στραμμένα στους ήδη καταπτοημένους ΄Ελληνες εκπροσώπους. Το ΝΑΤΟ είναι αισιόδοξο. Μ’ αυτόν τον τρόπο το ΝΑΤΟ ελπίζει να σφραγίσει τη μοίρα της Ελλάδας και της Ρωσίας στην Κύπρο, αλλά όχι ακόμη, αφού έχει συμφωνηθεί να εκτεθεί η λύση σε δημοψήφισμα.
Εάν το σχέδιο περάσει, οι ΄Ελληνες (κύπριοι) θα εξωθηθούν στον δρόμο της μετανάστευσης. Θα δυναστεύει η αβεβαιότητα, θα επικρατεί η διένεξη, η βία και η τρομοκρατία σε βάρος των Ελλήνων, πιθανότατα οργανωμένη από την Τουρκία. Χωρίς μια σοβαρή κεντρική κυβέρνηση, μαζικός εποικισμός από την Τουρκία θα ακολουθήσει ευθύς αμέσως, αφού κάθε έλεγχος θα έχει εξαφανισθεί.
Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα δικαίως κατήγγειλε πρόσφατα τη Δύση για επίμονες προσπάθειες να επισπεύσουν τις διαπραγματεύσεις και να σπρώξουν σε μια λύση με κάθε θυσία. Προειδοποίησε για την επανάληψη του φιάσκο του 2004, όταν το καταστροφικό ΝΑΤΟ-ικό σχέδιο, (μασκαρεμένο ως Σχέδιο- Ανάν ), απορρίφθηκε μαζικά από τον κυπριακό λαό, ενώ απροκάλυπτα στηρίχτηκε από αυτούς που σήμερα βρίσκονται στην εξουσία. Οι ίδιοι κύκλοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν το σημερινό σχέδιο του ΝΑΤΟ.
Ευτυχώς, μέγα χάσμα χωρίζει ορισμένους από τους σημερινούς προύχοντες και τον λαό της Κύπρου, δοθέντος ότι ο λαός θέλει μια δημοκρατική και όχι μια ΝΑΤΟ-ϊκή λύση. Παρεμπιπτόντως, η σημερινή κυπριακή κυβέρνηση ζήτησε επανειλημμένα από το ΝΑΤΟ να δεχτεί την Κύπρο στις τάξεις του, ξεχνώντας ότι βασικός αντικειμενικός σκοπός του ΝΑΤΟ είναι η περικύκλωση της Ρωσίας. Η Ρωσία έχει τώρα ανάγκη να πάρει σταθερά θέση υπέρ μιας δημοκρατικής λύσης. Χρησιμοποιώντας το μεγάλο διπλωματικό της εκτόπισμα, η Ρωσία μπορεί να ματαιώσει το σχέδιο του ΝΑΤΟ προτού πάει σε δημοψήφισμα. Μια ισχυρή στάση της Ρωσίας θα εμψυχώσει τον λαό της Κύπρου. Εάν οι ΄Ελληνες συνθηκολογήσουν, το ΝΑΤΟ θα γίνει από εκεί κι’ έπειτα ο χορογράφος της πολιτικής ζωής της Κύπρου. Καθώς η Ελλάδα είναι ένας θλιβερός θεατής, μόνο η Ρωσία μπορεί να σώσει την Κύπρο. Εάν το σχέδιο του ΝΑΤΟ για την Κύπρο επιτύχει, η Ρωσία θα αποτελέσει το γεωστρατηγικό θύμα και η Κύπρος παράπλευρη απώλεια.
*Συγγραφέας: « Ακανθώδη Διλήμματα στην Ενεργειακά-Πλούσια Ανατολική Μεσόγειο».Εκδόσεις: Cambridge Scholars Publishing, U.K.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου