Ευρωζώνη, η φυλακή των σκλάβων

Το ευρώ μετατράπηκε σε μία μορφή διακυβέρνησης, με στόχο την άλωση των κρατών που το έχουν υιοθετήσει – ενώ η νομισματική ένωση σε ένα κελί, με την ΕΚΤ στο ρόλο του στυγνού εκβιαστή και με τη Γερμανία ως δεσμοφύλακα

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος 

Μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, όπου οι Η.Π.Α. προκάλεσαν μία τεράστια ζημία στη Γερμανία, ύψους τουλάχιστον 474 δις € (πηγή), κλέβοντας την, η Ευρωζώνη έχει μετατραπεί σε μία φυλακή των σκλάβων – έτσι ώστε αφενός μεν να περιορίσει τις αμερικανικές ζημίες της η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, αφετέρου να εξυπηρετηθούν τα τεράστια χρέη που επιβάρυναν πολλά κράτη, σε συνδυασμό με την κατάκτηση και κατοχή τους.

Ειδικά όσον αφορά τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, θεωρείται εσφαλμένα πως μόνο η Ελλάδα δεν ήταν έκτοτε σε θέση να ανταπεξέλθει – επειδή κρίνεται κυρίως με βάση το δημόσιο χρέος της. Δεν δίνεται λοιπόν σημασία στο γεγονός ότι, ήταν ήδη αρκετά υψηλό πριν ξεσπάσει η κρίση – ενώ επιβαρύνθηκε πολύ περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα κράτη, λόγω της ιδιάζουσας πολιτικής που της επέβαλλε η Τρόικα, χωρίς να εφαρμοσθεί μία ανάλογη σε άλλες χώρες (ανάλυση).

Σε κάθε περίπτωση, η εξέλιξη των συνολικών χρεών από το 2008 έως το 2014 των χωρών της περιφέρειας, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, επίσης της Γερμανίας, φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί – όπου με ανοιχτό κίτρινο είναι αυτά του ιδιωτικού τομέα, ενώ με σκούρο μπορντό του δημοσίου. Εάν ληφθεί εδώ υπ’ όψιν το γεγονός ότι, μόνο το ΑΕΠ της Ελλάδας υποχώρησε έως και -27%, κάτι που δεν συνέβη σε καμία άλλη χώρα, θα γίνει κατανοητό πως τα μεγέθη της χώρας μας δεν είναι τα χειρότερα – απλά παρουσιάζονται σκόπιμα ως τέτοια, με τη βοήθεια της «δολοφονίας» του ΑΕΠ της.

Περαιτέρω, η φυλακή στην οποία κλείστηκαν όλα τα κράτη μέσω της υπερχρέωσης και της πολιτικής λιτότητας, με δεσμοφύλακα την κυβέρνηση της Γερμανίας και με κλειδαριά το ευρώ, το οποίο έχει έκτοτε μετατραπεί στο νόμισμα των σκλάβων, δρομολογήθηκε κυρίως με τη βοήθεια της ΕΚΤ – η οποία δεν δίστασε να εκβιάσει ασύστολα όποια χώρα αρνούταν να υποκύψει στις εντολές της καγκελαρίου (ανάλυση).

Η Ελλάδα βέβαια οδηγήθηκε στο σκοτεινό, στενό κελί της απομόνωσης, έτσι ώστε να μην μολύνει τα άλλα κράτη με τη απείθαρχη συμπεριφορά της – καθώς επίσης για να μην γίνει γνωστό πως χρησιμοποιήθηκε σαν πειραματόζωο, ενώ αποτέλεσε αντικείμενο προδοσίας όλων των κυβερνήσεων της. Ειδικά της τελευταίας, η οποία έδωσε γη και ύδωρ στους ξένους, υποθηκεύοντας ολόκληρη τη δημόσια περιουσία μαζί με τα ενεργειακά μας αποθέματα – καθώς επίσης την ιδιωτική, με την απάτη του ξεπουλήματος των τραπεζών.

Όσον αφορά τα κλειδιά του κελιού της, έχουν προ πολλού πεταχτεί μακριά, ενώ δεν έχει απομακρυνθεί ούτε μέτρο ο δεσμοφύλακας – ο Αδόλφος Σόιμπλε, ο οποίος υποτάσσει τον ένα Έλληνα πρωθυπουργό μετά τον άλλο, αντιμετωπίζοντας τους υπουργούς οικονομικών (τους χειρότερους που είχε ποτέ η Ελλάδα), κυριολεκτικά σαν σκουπίδια.

Φαίνεται δε καθαρά πως στηρίζει την παρούσα κυβέρνηση, επειδή κατάφερε να επιβάλλει νόμους που, εάν το είχε προσπαθήσει η οποιαδήποτε προηγούμενη, θα είχαν επαναστατήσει ακόμη και τα μικρά παιδιά – ενώ σήμερα οι Έλληνες σιωπούν, όπως τα πρόβατα (άρθρο). Η ίδια η κυβέρνηση έχει το θράσος να χρησιμοποιεί το «φόβητρο» του ευρώ – λέγοντας πως η θλιβερή προδοσία της οφειλόταν στο ότι, οι Έλληνες τάσσονται πλειοψηφικά υπέρ του κοινού νομίσματος!

Συμπερασματικά λοιπόν και χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, οι οποίες είναι πλέον γνωστές σε όλους, το ευρώ μετατράπηκε σε μία μορφή διακυβέρνησης, με στόχο την άλωση των κρατών που το έχουν υιοθετήσει – η Ευρωζώνη σε μία ερμητικά κλεισμένη φυλακή, ενώ η Γερμανία σε έναν αδίστακτο δεσμοφύλακα. Σε έναν ψυχρό δυνάστη, ο οποίος προσπαθεί πια να κυριαρχήσει στην Ευρώπη με οικονομικά όπλα – θεωρώντας πολύ σωστά πως είναι ευκολότερο, από ότι ο Χίτλερ με τη στρατιωτική μηχανή του.

Περαιτέρω, αυτό που περιμένουν πια όλοι οι σκλάβοι, δεν είναι άλλο από το ποιός θα τολμήσει ή/και θα καταφέρει να διαρρήξει την βαριά πόρτα της φυλακής – γνωρίζοντας πως είναι πολύ δύσκολο, αφού ο δεσμοφύλακας είναι πανίσχυρος, έχοντας πολλά όπλα στη διάθεση του: την οικονομία του, το ευρώ, την ΕΚΤ, τις αγορές, τις τράπεζες και τις Η.Π.Α. Τις τελευταίες  αφενός μεν λόγω του φόβου της Ρωσίας, αφετέρου επειδή θέλουν να επιβάλλουν το Οικονομικό ΝΑΤΟ – την πλήρη μετατροπή δηλαδή της Ευρώπης σε αποικία τους, με ύπαρχο τη Γερμανία.

Φυσικά αυτός ο κάποιος που θα επιχειρήσει να διαρρήξει τη φυλακή δεν μπορεί να είναι ο έγκλειστος στην απομόνωση, η Ελλάδα δηλαδή, η οποία είναι αθεράπευταεγκλωβισμένη στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια – αδυνατώντας να κάνει οτιδήποτε για να διασωθεί, ενώ προφανώς δεν θα ήθελε κανείς να αυτοκτονήσει.

Πόσο μάλλον αφού η κυβέρνηση της έχει παραδώσει πλέον ολοσχερώς την εθνική της κυριαρχία – υπογράφοντας το μνημόνιο νούμερο ΙΙΙ, το οποίο ενέκριναν τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς επίσης η εκλογική πλειοψηφία των Πολιτών. Παράλληλα έχει ξεπουλήσει σκανδαλωδώς το κυκλοφοριακό σύστημα της οικονομίας, τις τράπεζες, ενώ έχει μετατραπεί ενδοτικά σε υποχείριο της καγκελαρίου – αποτελώντας ουσιαστικά μία κυβέρνηση, αντίστοιχη με την κατοχική του 1940.

Συνεχίζοντας, αυτός που φαίνεται πως θα προσπαθήσει να διαρρήξει πρώτος τη φυλακή, επιβοηθούμενος από τη μεταναστευτική κρίση, δεν είναι άλλος από την Ιταλία – όπου αφενός μεν η πλειοψηφία των Πολιτών της (42%) είναι εναντίον ευρώ (μόλις το 32% έχει πια εμπιστοσύνη στην Ευρωζώνη), μαζί με τα περισσότερα πολιτικά κόμματα, αφετέρου έχει τη δυνατότητα, μπορεί να το τολμήσει και πρέπει, εάν δεν θέλει να καταστραφεί εντελώς.

Όσο και αν νομίζουν λοιπόν οι περισσότεροι πως θα προηγηθεί η Γαλλία, εάν κερδίσει τις εκλογές του 2017 το Εθνικό Μέτωπο, έχουμε την άποψη πως η Ιταλία θα τολμήσει να κάνει το αποφασιστικό βήμα – κάτι που, εφόσον συμβεί, θα είναι συνώνυμο με το τέλος της Ευρωζώνης, για το οποίο οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι.

Ολοκληρώνοντας, όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν σε καμία περίπτωση πως είμαστε εχθρικά διακείμενοι απέναντι στο ευρώ. Αντίθετα, κατανοούμε τα τεράστια πλεονεκτήματα του, κυρίως δε την αξία του ως το δεύτερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα (ανάλυση) – ενώ είμαστε φυσικά υπέρ της Ευρωζώνης και της ΕΕ, γνωρίζοντας απόλυτα τη χρησιμότητα τους για την ειρήνη στην ήπειρο μας. Επίσης τη σημασία τους στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης, όπου κανένα κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει εύκολα μόνο του.

Εν τούτοις, δεν αποδεχόμαστε τη θυσία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας μας στο βωμό του ευρώ, τον εξευτελισμό μας, τις προσβολές και όλα τα υπόλοιπα, στα οποία μας έχουν καταδικάσει τα μνημόνια – ενώ δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να ανήκουμε στη σημερινή γερμανική Ευρωζώνη και ΕΕ, έτσι όπως έχουν δυστυχώς εξελιχθεί, αφού δεν υπάρχει πια κανένας κοινοτικός οργανισμός που να μην ελέγχεται από Γερμανό.

Πόσο μάλλον όταν η κυβέρνηση της αχόρταγης Γερμανίας, η οποία απομυζεί τους πάντες παράγοντας όλο και περισσότερα πλεονάσματα εις βάρος των εταίρων της (άνω των 250 δις € ετησίως), μετατρέπει σταδιακά τα κράτη σε περιοχές χαμηλού εργατικού κόστους για τη βιομηχανία της – σε χώρες της Lidl, καθώς επίσης σε σκλάβους του χρηματοπιστωτικού κτήνους και των αγορών.

.

Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας. Έχει  εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 2.500 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία, καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Πηγή Analyst

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου