Επιτροπή του ΟΗΕ δίνει το «πράσινο φως» στην Αργεντινή να επεκτείνει τη θαλάσσιά της περιοχή στον Νότιο Ατλαντικό (υφαλοκρηπίδα) κατά 35% επιτρέποντας να συμπεριλάβει μέσα σε αυτή τις νήσους Φόκλαντ (Μαλβίνες Νήσοι). Η αύξηση των χωρικών υδάτων της Αργεντινής, σύμφωνα με την Επιτροπή του ΟΗΕ, ανέρχεται σε 1,7 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα…
Υπενθυμίζεται, ότι το 1982 η Αργεντινή πολέμησε με τη Βρετανία για τις νήσους σε έναν σύντομο αλλά αιματηρό πόλεμο, όταν οι δυνάμεις της κατέλαβαν τις νήσους και βρετανικό εκστρατευτικό σώμα ανέλαβε την ευθύνη απελευθέρωσής τους. Ο πόλεμος αυτός κρίθηκε στις λεπτομέρειες με ένα οργιώδες παρασκήνιο δράσης των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, που σταμάτησαν την τελευταία στιγμή την παράδοση πυραύλων στις αργεντίνικες ένοπλες δυνάμεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν την τροπή του πολέμου…
Η υποδοχή της απόφασης από την κυβέρνηση της Αργεντινής είναι διθυραμβική, με την υπουργό Εξωτερικών της χώρας να δηλώνει ότι η απόφαση αποτελεί επιβεβαίωση για τα κυριαρχικά δικαιώματα επί των πλουτοπαραγωγικών πηγών στην υφαλοκρηπίδα. Και πρόκειται για ένα φλέγων θέμα, αφού η άντληση πετρελαίου ήδη συνεισφέρει εκατομμύρια δολάρια στην οικονομία των Φόκλαντ.
Η κυβέρνηση των νήσων απευθύνθηκαν ήδη προς τη βρετανική κυβέρνηση που έχει την ευθύνη της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας, ζητώντας διευκρινίσεις για το ποιες θα είναι οι συνέπειες από την κρίση της Επιτροπής του ΟΗΕ. Η βρετανική θέση είναι, ότι οι κάτοικοι των νησιών δεν μπορεί να υποχρεωθούν να αποδεχθούν αργεντίνικη κυριαρχία… Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, ωστόσο, δεν έχει αντιδράσει επίσημα.
Η υπόθεση είναι μεγάλης σημασίας αφού στο παρελθόν είχε προκαλέσει πολεμική εμπλοκή. Είναι προφανές ότι η Αργεντινή επέλεξε τη διπλωματική οδό καθώς η στρατιωτική οδός δεν την ευνοεί, αφού μετά από πολλά χρόνια οικονομικής κρίσης, οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν με τα υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα που έχουν στείλει στην περιοχή οι Βρετανοί, όπως μαχητικά EF-2000 Typhoon, σύγχρονα αντιαεροπορικά, ενώ σε σταθερή βάση στην περιοχή περιπολούν υπερσύγχρονα πολεμικά πλοία και πυρηνικά υποβρύχια…
Αυτή όμως είναι η μια πλευρά της εξίσωσης, καθώς το πολιτικό περιβάλλον δείχνει να «βαραίνει» σταθερά για τη βρετανική πλευρά. Το ταγκό του αμερικανικού προεδρικού ζεύγους στην Αργεντινή, παρουσία της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, αποδεικνύει ότι οι εποχές έχουν αλλάξει από το 1982, όταν ο Ρόναλντ Ρέιγκαν στάθηκε στο πλευρό της Μάργκαρετ Θάτσερ και έπαιξε ρόλο στο προσκήνιο και το παρασκήνιο.
Οι προεδρικές εκλογές το ερχόμενο φθινόπωρο μπορούν να επιφέρουν εκ νέου αλλαγές στην εξίσωση, όμως οι έμπειροι παρατηρητές γνωρίζουν, ότι όντως οι εποχές και τα συμφέροντα έχουν αλλάξει και στην Αργεντινή αναπτύσσουν σχέσεις Ρωσία και Κίνα, αμφισβητώντας και εκεί το πάλαι ποτέ κυρίαρχο «Δόγμα Μονρόε», περί προνομιακής πρόσβασης στη Λατινική Αμερική, το οποίο οι ΗΠΑ αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να επαναφέρουν στις σύγχρονες συνθήκες, όμως όλα δείχνουν ότι δεν θα παραδώσουν τη Λατινική Αμερική στη Μόσχα και το Πεκίνο.
Η παρουσία μια φιλικής προς τις ΗΠΑ κυβέρνησης στο Μπουένος Άιρες, περιπλέκει το θέμα για την Ουάσιγκτον και η πιθανότερη εξέλιξη είναι η οποιαδήποτε επόμενη προεδρία στις ΗΠΑ, θα κληθεί να τηρήσει εξαιρετικά ευαίσθητες ισορροπίες, ενώ η πάλαι ποτέ ψυχροπολεμική «ειδική σχέση» ΗΠΑ-Βρετανίας έχει υποστεί «μεταλλάξεις», παρά τις διακηρύξεις…
Είναι πιθανό οι Βρετανοί να επιδιώξουν να κερδίσουν χρόνο μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο, στηριζόμενοι πάντα στην αδυναμία από πλευράς Αργεντινής να επιβάλει στρατιωτικά τετελεσμένα. Ακόμα και να μπορούσε όμως, οποιαδήποτε μονομερής ενέργεια θα υπονόμευε τη στρατηγική της διπλωματικής προσέγγισης του προβλήματος, τη στιγμή που αυτή η στρατηγική αποφέρει τους πρώτους καρπούς.
Οι Βρετανοί γνωρίζουν ότι σε βάθος χρόνου τα Φόκλαντ (μια ενδιαφέρουσα υπόθεση για τον Ελληνισμό λόγω της Κύπρου όπου επίσης οι Βρετανοί έχουν παρουσία…) είναι χαμένη υπόθεση, τουλάχιστον επικοινωνιακά, αφού συνδέεται με την αποικιοκρατία. Οπότε, μια πρόβλεψη ότι οι δυο πλευρές, αργά ή γρήγορα θα εμπλακούν σε διαπραγμάτευση που θα αφορά τουλάχιστον τη συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της περιοχής, μοιάζει αρκετά ασφαλής, αφού τα υπόλοιπα σενάρια μοιάζουν εξόχως αποσταθεροποιητικά…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου