Το όνομα Andy Grignon δεν θυμίζει κάτι ακόμα και στους μεγαλύτερους φαν της Apple. Κι όμως ο μηχανικός της Apple ήταν πρόσωπο - κλειδί για την παρουσίαση του πιο επιτυχημένου smartphone του πλανήτη. Πριν από οκτώ χρόνια και μία ημέρα, ο Grignon ήταν πιθανότατα ο πιο αγχωμένος άνθρωπος του πλανήτη. Και αυτό εξηγείται με δύο απλές λέξεις:
Steve Jobs.
Οι κεραυνοί του Jobs
Όπως αναφέρει ο Grignon, γυρίζοντας πίσω νοερά στο διάστημα της παρουσίασης και των ημερών που προηγήθηκαν, "Στην αρχή ήταν πολύ ωραία να συμμετέχεις στις πρόβες. Ελάχιστοι είχαν δικαίωμα να συμμετέχουν. Πολύ σύντομα όμως τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Ήταν πολύ σπάνιο να τον δεις να αποσπάται. Συνέβαινε μόνο όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως έπρεπε και τότε θα γύριζε προς το μέρος σου και με πολύ δυνατή και αποφασιστική φωνή θα σου έλεγε: Εάν αποτύχουμε, θα φταις εσύ! Το ύφος του ήταν πραγματικά έντονο, ένιωθες μικροσκοπικός. Σίγουρα δεν ήταν ωραίο συναίσθημα".
Ο χαρισματικός εκλιπών ηγέτης της Apple θα παρουσίαζε την επόμενη ημέρα σε μια ζωντανή εκδήλωση ένα κινητό τηλέφωνο που ούτε τα περισσότερα στελέχη της εταιρείας δεν μπορούσαν να αντιληφθούν πόσο ριζοσπαστικό ήταν και πόσο μεγάλη επιτυχία θα αποτελούσε. Οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να το αντιληφθούν γι΄αυτό και δεν κατανοούσαν την επιμονή του CEO της Apple για μια ζωντανή παρουσίαση.
Όχι όμως και ο Jobs. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κάποιος την εμμονή του οραματιστή διοπτροφόρου, ο οποίος είχε επιβάλει τα πιο δρακόντεια μέτρα στην ιστορία μιας εταιρείας που διοργάνωνε μια παρουσίαση.
To επτασφράγιστο μυστικό
Σύμφωνα με τον τότε επικεφαλής μηχανικό της Apple, οι ετοιμασίες διεξάγονταν κάτω από άκρα μυστικότητα. Από την Πέμπτη έως και το τέλος της εβδομάδας που ακολούθησε, η Apple κατέλαβε στην κυριολεξία το Moscone Center στην Καλιφόρνια. Πίσω από τη σκηνή όπου θα γινόταν η παρουσίαση, χτίστηκε ένα μικρό εργαστήριο όπου θα τεστάρονταν τα πρώτα iPhone. Και όταν λέμε τα πρώτα, εννοούμε τόσο πρώτα που αποτελούσαν πειραματικά μοντέλα ενός τηλεφώνου που δεν είχε προλάβει καν να μπει στην γραμμή παραγωγής.
Δίπλα από το εργαστήριο υπήρχε ένα μικρό δωμάτιο με έναν καναπέ για τον Jobs. Μια ντουζίνα φρουροί βρίσκονταν νυχθημερόν στις εισόδους αυτών των χώρων καθώς και σε πόρτες των αιθουσών σε όλη την έκταση του κτιρίου. Κανείς δεν μπορούσε να μπει χωρίς την ειδική ηλεκτρονική κάρτα η οποία ελεγχόταν βάσει μια ειδικής λίστας εγκεκριμένων ατόμων από τον ίδιο τον Jobs.
Το auditorium όπου ο Jobs έκανε πρόβες, αποτελούσε άβατο για όλους εκτός από μια μικρή ομάδα υψηλόβαθμων στελεχών. Ήταν μάλιστα τέτοια η εμμονή του Jobs να μην υπάρξουν διαρροές που σκόπευε να υποχρεώσει όλους όσοι δούλευαν για την παρουσίαση, ακόμα και τους τεχνικούς, να κοιμηθούν στο κτίριο το βράδυ πριν την παρουσίαση. Τελικά πείστηκε την τελευταία στιγμή ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν απαραίτητο.
"Οι άθλοι" των μηχανικών (ή "τα ψέματα" της Apple)
Ακόμα πιο ενδιαφέρουσες ωστόσο είναι οι λεπτομέρειες που σχετίζονται με το τεχνικό κομμάτι της παρουσίασης. Σύμφωνα με τον Grignon, εκείνη την δεδομένη χρονική στιγμή, χωρίς κάποια συσκευή να έχει φτάσει στο στάδιο της παραγωγής και βάσει των τεχνολογικών περιορισμών σε σχέση με σήμερα, μια άρτια παρουσίαση ισοδυναμούσε με θαύμα. Ο μηχανικός της Apple ήταν υπεύθυνος για το πιο νευραλγικό κομμάτι της λειτουργίας της συσκευής: την λειτουργία των κεραιών που επέτρεπαν στο iPhone να λειτουργεί ως κινητό τηλέφωνο.
Όπως γλαφυρότατα περιγράφει ο Grignon, "το iPhone μπορούσε να παίξει ένα τμήμα ενός τραγουδιού ή ενός βίντεο, αλλά δεν μπορούσε να παίξει ολόκληρο το αρχείο χωρίς τον φόβο να κρασάρει. Λειτουργούσε θαυμάσια εάν έστελνες ένα e-mail και εν συνεχεία σέρφαρες στο internet. Εάν ωστόσο έκανες το ανάποδο, μπορεί και να μην τα κατάφερνε. Χρειάστηκαν ώρες δοκιμών έτσι ώστε οι μηχανικοί της Apple να μπορέσουν να καταρτίσουν το λεγόμενο 'χρυσό μονοπάτι', την ιδεατή δηλαδή αλληλουχία ενεργειών που θα επέτρεπε στην συσκευή να λειτουργήσει ως όφειλε. Ακόμα όμως και αν ο Jobs παρέμενε στο χρυσό μονοπάτι, χρειάστηκε τρομερή δουλειά και επεμβάσεις της τελευταίας στιγμής ώστε το iPhone να φανεί πλήρως λειτουργικό. Ακόμα και την ημέρα της παρουσίασης το software που διαχειριζόταν την λειτουργία της κεραίας του iPhone είχε bugs".
Το ίδιο συνέβαινε και με το software της μνήμης της συσκευής. Και το χειρότερο απ' όλα, κανείς δεν μπορούσε να πει με βεβαιότητα αν οι έξτρα τροποποιήσεις που είχε ζητήσει ο Jobs για την παρουσίαση θα έκαναν τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
Ο Jobs ήθελε τα δοκιμαστικά τηλέφωνα που θα χρησιμοποιούσε να "καθρεφτίζουν" το περιεχόμενο της οθόνης τους στην γιγαντοοθόνη που βρισκόταν πίσω του, κάτι που από μόνο του αποτελούσε τεχνικό κατόρθωμα για την εποχή. Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτό, καθώς ζήτησε από τους τεχνικούς να κάνουν τις απαραίτητες τροποποιήσεις έτσι ώστε να μην εμφανίζεται στην μεγάλη οθόνη το δάχτυλό του όταν πατάει το iPhone.
Γι' αυτή και μόνο την απαίτησή του, οι μηχανικοί ξόδεψαν εβδομάδες δουλειάς και τοποθέτησης έξτρα κυκλωμάτων στο πίσω μέρος των iPhone που θα συμμετείχαν στην παρουσίαση. Από ό,τι φάνηκε το αποτέλεσμα τον δικαίωσε, καθώς τα μέλη του ακροατηρίου ένιωσαν ότι συμμετείχαν οι ίδιοι σε μια καθηλωτική, διαδραστική εμπειρία, σαν να είχαν το iPhone στα δικά τους χέρια. Το δύσκολο κομμάτι ωστόσο δεν ήταν αυτό.
Το σήμα του Wi-Fi του iPhone ήταν τόσο ασταθές που ο Grignon και η ομάδα του αναγκάστηκαν να επεκτείνουν την εμβέλειά του με καλώδια που διέτρεχαν την αίθουσα έτσι ώστε να μη χρειάζεται να ταξιδεύει σε μακρινές αποστάσεις. Επιπλέον οι συμμετέχοντες στην παρουσίαση θα έπρεπε να αποκλειστούν από τη συχνότητα του δικτύου που ο Jobs θα χρησιμοποιούσε.
"Ακόμα και αν η ταυτότητα του σήματος ήταν κρυμμένη, που σημαίνει ότι δε θα εμφανιζόταν σε περίπτωση που κάποιος αναζητούσε το σήμα μέσω του laptop του, είχες 5.000 tech freaks στο ακροατήριο", λέει ο Grignon. "Πάντα υπήρχε ο κίνδυνος ορισμένοι από αυτούς να βρουν έναν τρόπο να μπουν στο δίκτυο". Η λύση όπως λέει ήταν η τροποποίηση του software έτσι ώστε να φαίνεται ότι λειτουργεί στην Ιαπωνία, καθώς οι Ιάπωνες χρησιμοποιούσαν κάποιες συχνότητες οι οποίες δεν επιτρέπονταν στις Η.Π.Α.
Μια ακόμα ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια της παρουσίασης αφορούσε τις μπάρες του σήματος της κεραίας στην οθόνη της συσκευής. Δεν υπήρχαν και πολλά που να μπορούσαν να κάνουν οι μηχανικοί για να βεβαιωθούν ότι οι κλήσεις που θα επιχειρούσε να κάνει ο Jobs θα ολοκληρώνονταν χωρίς προβλήματα. Ο Grignon και η ομάδα του μπορούσαν απλά να διασφαλίσουν ότι η συσκευή θα λειτουργούσε με καλό σήμα σε θεωρητικό επίπεδο και μετά να... προσευχηθούν.
Είχαν ζητήσει από την AT&T, τον πάροχο τηλεφωνίας να φέρει έναν φορητό πύργο, έτσι ώστε να διασφαλίσουν ισχυρή λήψη σήματος. Έπειτα, με την έγκριση του Jobs, προγραμμάτισαν την οθόνη ώστε να δείχνει πάντοτε εξαιρετικό σήμα με γεμάτες και τις πέντε μπάρες, ανεξαρτήτως της πραγματικής του ισχύος. Οι πιθανότητες να κρασάρει η λειτουργία της κεραίας στα λίγα λεπτά που ο Jobs θα πραγματοποιούσε την κλήση του ήταν μικρές, όμως οι πιθανότητες να κρασάρει σε κάποιο σημείο της 90λεπτης παρουσίασης ήταν μεγάλες.
"Εάν η κεραία κράσαρε και επανεκκινούσε όπως υποπτευόμασταν, δε θέλαμε να το βλέπουν στο ακροατήριο. Γι' αυτό και προγραμματίσαμε την οθόνη να δείχνει πάντα σήμα με πέντε μπάρες".
Το αίσιο τέλος και το... ουίσκυ
Στο τέλος της παρουσίασης ο Grignon δεν ήταν απλά ανακουφισμένος. Ήταν μεθυσμένος! Είχε φέρει μαζί του στην αίθουσα ένα φλασκί με ουίσκι για να καλμάρει το άγχος του. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει "Ήμαστε καθισμένοι στην πέμπτη σειρά: μηχανικοί, managers, όλοι μας πίνοντας γουλιές ουίσκι μετά από κάθε τμήμα της παρουσίασης. Ήμαστε πέντε - έξι... Κάθε φορά που ένα μέρος της παρουσίασης ολοκληρωνόταν το άτομο που ήταν υπεύθυνο για αυτό το μέρος, έπινε. Όταν έφτασε το φινάλε της παρουσίασης και όλα πριν από αυτό είχαν δουλέψει σωστά, όλοι μας ήπιαμε τα ποτά μας μονορούφι. Ήταν η καλύτερη παρουσίαση που είχαμε δει ποτέ".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου