Ο ΚΩΣΤΑΣ ΕΙΧΕ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ & ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η άγνωστη ζωή του Ελληνα που σκότωσαν οι τζιχαντιστές

Μέχρι τις 2 Μαρτίου ήταν ένας από τους πολλούς αφανείς δυτικούς πολεµιστές που είχαν σπεύσει στην εµπόλεµη ζώνη για να βοηθήσουν ώστε να ανακοπεί η επέλαση των τζιχαντιστών.

Εκείνη την ηµέρα έµελλε να γίνει είδηση. Τα διεθνή µέσα µετέδωσαν ότι ένας Βρετανός πρώην πεζοναύτης, ο Κωνσταντίνος Ερικ Σκάρφιλντ, 22 χρόνων, σκοτώθηκε πολεµώντας µε τους Κούρδους του YPG εναντίον των δυνάµεων του ISIS στην περιοχή Χασάκα, στα σύνορα της Συρίας µε την Τουρκία.

Οι συµπολεµιστές του τον φώναζαν «Κώστα», γεγονός που µαρτυρούσε ότι ο τίτλος του «Ελληνα που σκότωσαν οι τζιχαντιστές» είχε βάση. Ισως µεγαλύτερη από αυτήν που υποτέθηκε αρχικά. Ο Κώστας ήταν ένας νεαρός µε βαθιές ελληνικές ρίζες, γεννηµένος από Ελληνίδα µητέρα, τη Βασιλική Σκάρφιλντ, ο οποίος είχε πάντα τη µακρινή πατρίδα στη σκέψη του.

Υπηρέτησε στην ΚόρινθοΜάλιστα από τη µεγάλη αγάπη του για την Ελλάδα προσφέρθηκε και υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό, ένα µέρος της θητείας του το έκανε στα σύνορα και το υπόλοιπο στην Κόρινθο. Αφού απολύθηκε, επέστρεψε στη Βρετανία και κατατάχτηκε στη «Μονάδα 45» των πεζοναυτών.

Στα βουνά της Συρίας, ο Κώστας πολεμούσε στο πλευρό των Κούρδων στρατιωτών.

Εκεί υπηρέτησε για δύο χρόνια λαµβάνοντας τον τυπικό µισθό των 1.500 λιρών τον µήνα, αλλά µετά από δύο χρόνια παραιτήθηκε, ξεπερνώντας τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία που δεν επιτρέπει τις αποχωρήσεις αν πρώτα δεν έχει συµπληρωθεί µεγάλο χρονικό διάστηµα θητείας στο στράτευµα.

Οπως λένε οι δικοί του άνθρωποι, ανήσυχο πνεύµα ο Κώστας, δεν αρκούνταν στον ρόλο ενός στρατιώτη µακριά από τα πεδία των µαχών. Αλλωστε γι' αυτό ήθελε να φορέσει στολή: για να υπηρετήσει το µεγάλο του «πιστεύω» και να µην παραµένει απλός θεατής όταν συνάνθρωποί του, οποιουδήποτε θρησκεύµατος ή εθνικότητας, υποφέρουν και διώκονται. Αυτό το συναίσθηµα τον παρακίνησε να σπεύσει στο πλευρό των Κούρδων της Συρίας, θύµατα της βαρβαρότητας των τζιχαντιστών.

Είτε σε ασκήσεις είτε στο πεδίο της μάχης, δεν άφηνε ποτέ δικούς του πίσω.

Οπως αποκαλύπτει στο «Εθνος της Κυριακής» η µητέρα του Βασιλική, καθηγήτρια των Αγγλικών σε σχολείο στην πόλη Λιντς, ο Κώστας είχε εκφράσει στους ανωτέρους του αξιωµατικούς την απογοήτευσή του που ο αγγλικός στρατός δεν έκανε τίποτα για να σταµατήσει τους τζιχαντιστές, ενώ εκείνοι προέβαιναν σε ακρότητες εναντίον των κουρδικών κοινοτήτων στη Συρία και στο Ιράκ.

Ζήτησε να παραιτηθεί από τον στρατό για να πάει στη Συρία και να πολεµήσει µε τους Κούρδους, αλλά το αίτηµά του δεν έγινε δεκτό. Οταν πέρυσι, στο τέλος της χρονιάς, ο Κώστας πήγε µε τη µονάδα του στη Νεβάδα των ΗΠΑ για γυµνάσια, προσπάθησε να φύγει για την Τουρκία. Στον έλεγχο, όµως, που του έγινε στο αεροδρόµιο, οι αµερικάνικες αρχές διαπίστωσαν ότι είχε εισιτήριο χωρίς επιστροφή, δεν τον άφησαν να φύγει και τον παρέδωσαν πίσω στη µονάδα του.

Η αγκαλιά της μητέρας του Βασιλικής ήταν ανέκαθεν το... καταφύγιο του Κώστα.

Ωστόσο, η διοίκηση της µονάδας του έδειξε κατανόηση και διακριτικά του έδωσε άδεια να παραιτηθεί από τον στρατό για να πολεµήσει στο πλευρό των Κούρδων.

«Ο Κώστας δεν ήταν µισθοφόρος. Δεν ήταν ένας άνεργος στρατιώτης που αναζητούσε την περιπέτεια ή κάτι για να περνάει την ώρα του. Ο Κώστας µεγάλωσε σε ένα σπίτι µε πολυπολιτισµικό και πολύγλωσσο περιβάλλον, µε σεβασµό στη δηµοκρατία, ήταν ένας αφοσιωµένος βαθιά ανθρωπιστής και πήγε στη Συρία για να υποστηρίξει τα θεµελιώδη δικαιώµατα κάθε ατόµου να ζει στη χώρα του χωρίς να του επιβάλλεται οποιαδήποτε θρησκευτική ιδεολογία», λέει η µητέρα του στο «Εθνος» και συνεχίζει:

Από μικρός ο Κώστας ήθελε να γίνει ηθοποιός.

«Το δράµα των Κούρδων, να ζουν µε τον βάρβαρο διωγµό από τους τζιχαντιστές, τον είχε συγκινήσει, τον είχε επηρεάσει τόσο πολύ που κανένας δεν θα µπορούσε να τον σταµατήσει να φτάσει µέχρι τη Συρία και να τους βοηθήσει µε τη στρατιωτική εκπαίδευση που είχε. Πριν να φύγει ξαφνικά για τη Συρία, µας έλεγε για την αλληλεγγύη που νιώθει για τους Κούρδους, ήθελε να τους βοηθήσει. Εµείς του λέγαµε "δεν χρειάζεται να πας στη Συρία, µπορείς να συγκεντρώνεις χρήµατα στην Αγγλία και να τους τα στέλνεις". Αλλά όπως αποδείχτηκε µας έκρυβε τις πραγµατικές του προθέσεις».

Δηλαδή δεν σας είχε ενηµερώσει ότι θα πήγαινε στη Συρία;

Με τη μονάδα του στις ΗΠΑ για γυμνάσια.

Οχι. Μόνο ύστερα από δύο εβδοµάδες µάς τηλεφώνησε. Μας είπε ότι βρίσκεται στη Συρία και εκπαιδεύει Κούρδους µαχητές και ότι έπειτα από 6 µήνες θα επέστρεφε στην Αγγλία. Το όνειρό του, αυτό που συζητούσαµε, ήταν να αγοράσουµε έναν ελαιώνα στην Ελλάδα για να περνούν εκεί χρονικά διαστήµατα Βρετανοί πρώην στρατιώτες που είχαν ψυχολογικά τραύµατα από τη θητεία τους στον στρατό. Οπως έµαθα αργότερα, ο Κώστας είχε πει στους Κούρδους συµπολεµιστές του εάν σκοτωθεί να τον θάψουν κάτω από µια ελιά. Γι' αυτό όταν τάφηκε στο ελληνικό νεκροταφείο στο Νότιγχαµ, την αγαπηµένη του πόλη γιατί εκεί ζούσαν η µητέρα µου και η αδελφή µου και εκείνος πήγαινε κάθε Κυριακή στην ελληνορθόδοξη εκκλησία, αντιπροσωπεία Κούρδων ήρθαν και φύτεψαν δίπλα στον τάφο του ένα µικρό δέντρο ελιάς...

Η Βασιλική Σκάρφιλντ, ο σύζυγος της Ερικ, αρχαιολόγος (ζουν µαζί στο χωριό Ρουστόν, κοντά στην πόλη Μπάρνσλεϊ στη Βόρεια Αγγλία), και τα τρία παιδιά τους, η Γεωργιάνα, ο Δαβίδ-Ηλίας και ο Γαβριήλ-Δηµήτριος, συνεχίζουν ειρηνικά την αποστολή που ξεκίνησε ο Κώστας.

Η Βασιλική Σκάρφιλντ και η κόρη της Γεωργιάνα συνεχίζουν την αποστολή που ξεκίνησε ο Κώστας, ενημερώνοντας τον κόσμο στη Δύση για το δράμα των Κούρδων στη Συρία και στο Ιράκ.

Πραγµατοποιούν δηµόσιες οµιλίες και χρησιµοποιούν την κοινωνική δικτύωση για να ενηµερώσουν τον κόσµο στη Δύση για το δράµα των Κούρδων στη Συρία και στο Ιράκ. Επίσης, συγκεντρώνουν χιλιάδες υπογραφές κάνοντας έκκληση στην αγγλική κυβέρνηση για να στείλει οπλισµό και χρήµατα στους Κούρδους που πολεµούν µε τους τζιχαντιστές. Το ίδιο κάνει και στην Ελλάδα η αδελφή της Βασιλικής Σκάρφιλντ, η Μαρία Καραγκούνη, η οποία ζει στην Αθήνα.

Συγκεντρώνει υπογραφές στη δική της έκκληση προς την ελληνική κυβέρνηση να βοηθήσει µε πολεµικό υλικό και ανθρωπιστική βοήθεια τους Κούρδους µαχητές.

«Ο Κώστας µου είχε πει, όταν συζητούσαµε για τους Κούρδους, πως όταν οι τζιχαντιστές καταλάβουν τη Συρία, ο επόµενος στόχος τους θα είναι η Ευρώπη, γι' αυτό πρέπει να τους σταµατήσουµε», µας αφηγείται η κ. Σκάρφιλντ. «Πρέπει όλοι να πιέσουν µέσω του ΝΑΤΟ -και η ελληνική κυβέρνηση- ώστε να σταµατήσει η Τουρκία τους βοµβαρδισµούς εναντίον των Κούρδων στην περιοχή».

Ηθοποιός ή... ακροβάτηςΑντίθετα µε ό,τι θα περίµενε κανείς, στην εφηβεία του ο Κώστας δεν έδειχνε το παραµικρό ενδιαφέρον για τον στρατό. Αυτό που ήθελε να γίνει ήταν ηθοποιός ή... ακροβάτης σε τσίρκο. Μάλιστα, παρακολούθησε για δύο χρόνια σχολή ηθοποιών στο Νότιγχαµ και, όπως αφηγούνται σήµερα πρώην συµφοιτητές του εκεί, ήταν πολύ ταλαντούχος. Η θητεία του, όµως, στον ελληνικό στρατό τού δηµιούργησε µεγάλο ενδιαφέρον για τις ένοπλες δυνάµεις και όταν επέστρεψε στην Αγγλία έδωσε εξετάσεις για το σώµα των πεζοναυτών που έχει έδρα στο Πλίµουθ και έγινε δεκτός µε υψηλούς βαθµούς.

Η παραµονή του στην Ελλάδα επηρέασε τις συνήθειες και τη σκέψη του. Μετά τη θητεία του µιλούσε αρκετά καλά την ελληνική γλώσσα και παρακολουθούσε την ελληνική επικαιρότητα µέσα από το Διαδίκτυο. Μάλιστα, η εφηµερίδα «Guardian» είχε δηµοσιεύσει µία επιστολή του υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.

«Ο Κώστας ήθελε να µας µιλάει συχνά για την Ελλάδα, για την ιστορία της, για τους σηµερινούς Ελληνες. Καταλάβαινα ότι θα ήθελε να ζήσει στην Ελλάδα και να κάνει οικογένεια εκεί. Το ισχυρό του πιστεύω για την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη στους συνανθρώπους του που υποφέρουν άλλαξαν τραγικά την πορεία της ζωής του», καταλήγει η µητέρα του.

Η έκκληση της µητέρας του
Ξεφυλλίζοντας το άλµπουµ της οικογένειας, η Βασιλική Σκάρφιλντ βρήκε µια αναµνηστική φωτογραφία του Κώστα από τη θητεία του στο Κέντρο Εκπαίδευσης Τεθωρακισµένων. Οι «µαυροσκούφηδες» της σειράς του είχαν υπογράψει τη φωτογραφία ως ενθύµιο για τον Κώστα από τη θητεία του στη µακρινή πατρίδα. Με την ευκαιρία της επικοινωνία µας, η κ. Σκάρφιλντ κάνει έκκληση µέσω του «Εθνους», όποιος αναγνωρίσει τον εαυτό του και διαθέτει κάποια φωτογραφία ή οποιοδήποτε αναµνηστικό του γιού της, να έρθει σε επαφή µαζί της. Για εκείνη είναι σκοπός ζωής να κρατήσει µε κάθε τρόπο ζωντανή τη µνήµη αλλά και το όραµα του Κώστα...

Λονδίνο: Λάµπης Τσιριγωτάκης

ΠΗΓΗ