Διαβάστε την σκέψη τω γερμανών για το χρέος όπως τη γράφει ο Νίτσε και τότε θα καταλάβετε γιατί περνάμε σαν λαός ότι περνάμε.

«…Εμείς οι Γερμανοί, σίγουρα δεν βλέπουμε τον εαυτό μας σαν ιδιαίτερα απάνθρωπο και σκληρόκαρδο λαό …κι όμως! Ας δει κανείς τον παλιό μας ποινικό κώδικα… θα καταλάβει…Σκεφτείτε τις παλιές γερμανικές τιμωρίες για παράδειγμα τον λιθοβολισμό, τον τροχό, το παλούκωμα, το κομμάτιασμα…πόσο αίμα και φρίκη βρίσκεται στο βάθος όλων των «καλών πραγμάτων».

 

Αυτά έγραφε ο Φ. Νίτσε στην Γενεαλογία της ηθικής (μετάφραση Ζ. Σαρίκα), και  συνέχιζε εξετάζοντας τη σχέση χρεώστη-πιστωτή:

 

«…Ο χρεώστης, για να εμπνεύσει εμπιστοσύνη… δεσμεύεται, μέσω ενός συμβολαίου που κάνει με τον πιστωτή, ότι, σε περίπτωση που δεν θα πληρώσει το χρέος του, θα δώσει ως αποζημίωση κάτι άλλο του οποίου την «κατοχή» έχει, το οποίο έχει υπό την εξουσία του, για παράδειγμα το σώμα του, τη γυναίκα του, την ελευθερία του ή ακόμη και τη ζωή του (ή ακόμη, κάτω από ορισμένες θρησκευτικές προϋποθέσεις, τη μακαριότητά του, τη σωτηρία της ψυχής του… )».