Καλές είναι οι θεωρίες και τα… «οικονομικά εθνικοπατριωτικά», όταν όμως η υπόθεση φτάσει στην τσέπη του καθενός, η υπόθεση αλλάζει επίπεδο, καθώς δεν μπορεί στο όνομα της οποιασδήποτε ιδεολογικού τύπου διαμάχης, να εξαερώνονται οι κόποι μιας ζωής, ή τα χρήματα να δίδονται γενικώς και αορίστως για «κοινωνική πολιτική», ενώ η συνολικότερη προοπτική της χώρας να παραμένουν «μαύρες»…
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η ΗΜΕΡΗΣΙΑ, «μεγάλες εκροές καταθέσεων για ιδιώτες και επιχειρήσεις που καταδεικνύουν την έλλειψη ρευστότητας, αλλά και την ανησυχία για την πορεία της οικονομίας της χώρας σημειώθηκαν μέσα στον Φεβρουάριο.
»Περισσότερα από 5 δισ. ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία της ΤτΕ, απέσυραν από τις τράπεζες τα νοικοκυριά τον προηγούμενο μήνα ενώ, αν στο ποσό αυτό προστεθούν και οι αναλήψεις των επιχειρήσεων, το σύνολο διαμορφώνεται στα 7,57 δισ. ευρώ.
»Οι αναλήψεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων από τις αρχές Δεκεμβρίου μέχρι σήμερα, ανέρχονται στα 23,829 δισ., χωρίς να περιλαμβάνονται οι κινήσεις του Μαρτίου. Το υπόλοιπο των καταθέσεων των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών διαμορφώθηκε τον Φεβρουάριο στα 140,468 δισ. ευρώ από 148,042 δισ. τον Ιανουάριο.
»Αν απομονωθούν οι καταθέσεις των νοικοκυριών, προκύπτει ότι αυτές περιορίστηκαν στα 120,11 δισ. ευρώ από 125,465 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο. Η μεγαλύτερη μείωση προήλθε από τις προθεσμιακές καταθέσεις, οι οποίες υποχώρησαν στα 68,8 δισ. ευρώ από 72,933 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο».
Κάποια στιγμή όλοι θα καταλάβουν ότι με αυτοσχεδιασμούς η κατάσταση δεν πρόκειται να διορθωθεί, απλώς και μόνο διότι οι Ελληναράδες πολιτικοί αποφάσισαν να ανακαλύψουν ξανά… τον τροχό. Το τι πρέπει να γίνει είναι σαφέστατο. Η κατάσταση επιδεινώνεται μέρα με την ημέρα και αντί να υπάρξει υγιής αντίδραση, εξακολουθούν να έχουν αλεργία με τα νούμερα, θεωρώντας ότι όσα θεωρούμε ευκταία είναι αυτομάτως και εφικτά στον πραγματικό κόσμο.
Την ίδια στιγμή, ένας εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα που αντιστοιχεί σε έναν συνταξιούχο και δημόσιο υπάλληλο, που συχνότατα αμείβεται με 500-600 ευρώ, καλείται να χρηματοδοτήσει συντάξεις και μισθούς του δημόσιου τομέα, κατά μέσο όρο διπλάσιου μεγέθους από τις αποδοχές του.
Και αντί να βλέπουν όλοι τον τοίχο που πλησιάζει ταχύτατα και θα συγκρουστούμε με καταστροφικά αποτελέσματα, εξακολουθούν να μη βλέπουν το προφανές, το ότι δυστυχώς βρισκόμαστε σε πορεία χρεοκοπίας, πιστεύοντας ότι άλλοι λαοί, κάποιοι εκ των οποίων αμείβονται με λιγότερα χρήματα, θα στέρξουν για να χρηματοδοτούν το οικονομικά παράλογο.
Δυστυχώς, ο Έλληνας αν δεν πάθει, δεν μαθαίνει. Εν αναμονή λοιπόν… νέων εθνικών εμπειριών.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου