Η Άγκυρα έχει στρατηγική διχοτόμησης του Αιγαίου και της ΑΟΖ της Αν. Μεσογείου… Η Λευκωσία και η Αθήνα;

Του Σάββα Καλεντερίδη

Τη στιγμή που αναρωτιέται κανείς αν έχει κοινή στρατηγική η Λευκωσία και η Αθήνα στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων των θαλασσίων ζωνών, που καθιστά πιο πιεστικό το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, είναι χρήσιμο να δούμε ποια είναι η στρατηγική της Άγκυρας.

Κατ’ αρχάς να ορίσουμε το «πρόβλημα», για να περιγράψουμε την στρατηγική της γείτονος.

Η Τουρκία έχει ως στόχο να σπάσει το εξωτερικό της εμπόριο το φράγμα του ενός τρισεκατομμυρίων δολαρίων το 2023, που συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, κάτι που θα γίνει κυρίως μέσω των θαλασσίων οδών. Άρα, με βάση το τουρκικό σκεπτικό, η Τουρκία «δικαιούται» να είναι ναυτική και ναυτιλιακή υπερδύναμη, «δικαίωμα» που πηγάζει επίσης και από το γεγονός ότι -με βάση το εθνικό της δόγμα- είναι μια μεγάλη χώρα, με μεγάλη ιστορία και στρατηγικό βάρος-βάθος.

Όμως για να γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει η Τουρκία να έχει δικές της ευρείες και εκτεταμένες θαλάσσιες ζώνες, που με βάση το διεθνές δίκαιο δεν διαθέτει και πρέπει να τις αποκτήσει. Άρα βρήκαμε το «πρόβλημα».

Να δούμε τώρα τη στρατηγική που ακολουθεί η Άγκυρα για να το «λύσει».

Όλο αυτό το σκεπτικό που προαναφέρθηκε, το οποίο, με βάση το εθνικό της δόγμα, είναι υπεράνω του διεθνούς δικαίου και είναι υποχρεωμένες να το αποδεχτούν οι γειτονικές χώρες αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα,  αποτελεί τον θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο στηρίζεται η όλη στρατηγική της.

Με βάση το παραπάνω σκεπτικό οργανώνει τη στρατηγική και τα επιχειρήματά της η Τουρκία, για να επιβάλει με την απειλή χρήσης βίας τους σχεδιασμούς της στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο και να αποκτήσει τελικώς δικές της θαλάσσιες ζώνες, εις βάρος άλλων χωρών και κυρίως εις βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας.

Ποιοι είναι οι σχεδιασμοί της;

Είναι εξαιρετικά απλοί. Η διχοτόμηση του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου.

Αυτό σημαίνει πως η Άγκυρα δεν δέχεται ότι η Κύπρος, ως νησί, διαθέτει ΑΟΖ, γι’ αυτό και αλωνίζει το Μπαρμπαρός την κυπριακή ΑΟΖ, όπως δεν δέχεται ότι έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ τα ελληνικά νησιά. Επίσης, δεν δέχεται ότι η Ελλάδα έχει δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12νμ.

Με βάση τις παραπάνω τουρκικές παραδοχές και για να μπορέσει να "σταθεί" η τουρκική στρατηγική, είναι απαραίτητη προϋπόθεση να μην επεκτείνει η Ελλάδα τα χωρικά της ύδατα. Αν το κάνει, τότε τινάζεται στον αέρα η στρατηγική της και λύνονται ως δια μαγείας τα λεγόμενα "ελληνοτουρκικά προβλήματα".

Άρα, η σημαντικότερη «απειλή» για τους τουρκικούς σχεδιασμούς και το πιο ισχυρό όπλο στα χέρια της Αθήνας, είναι το καθ' όλα νόμιμο και κυριαρχικό δικαίωμα που έχει η Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12νμ, κάτι που αποτελεί στην κυριολεξία εφιάλτη για την Άγκυρα.

Γι' αυτό, για να αποτρέψει την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12νμ., οι τουρκικές κυβερνήσεις ακολουθούν σταθερή γραμμή, από την οποία δεν παρεκκλίνει καμία κυβέρνηση ούτε πόντο.

Πρώτο και κύριο, έχουν χαρακτηρίσει με απόφαση της "Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης" την επέκταση ως αιτία πολέμου.

Δεύτερον, οι τουρκικές κυβερνήσεις δίνουν πολιτική εντολή στο ΓΕΕΘΑ να συντάσσει σχέδια κατάληψης ελληνικών νησιών του Αν. Αιγαίου.

Τρίτον, οι τουρκικές κυβερνήσεις δίνουν πολιτική εντολή στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να διεξάγουν διακλαδικές ασκήσεις για την κατάληψη ελληνικών νησιών, τις οποίες προσπαθούν να νομομοποιήσουν προσκαλώντας ξένους παρατηρητές σ' αυτές, μεταξύ των οποίων και Έλληνες.

Τέταρτον, η Τουρκία οργανώνει μεθοδικά την μουσουλμανική μειονότητα της ελλαδικής Θράκης με τέτοιο τρόπο, που να αποτελεί ένα εργαλείο-μέσο πίεσης προς την Ελλάδα σε περίπτωση που αυτή διανοηθεί να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12νμ.

Πέμπτον, στην ίδια λογική, ως ένα επιπρόσθετο μέσο πίεσης για το προαναφερθέν θέμα, η Άγκυρα ακολουθεί επίσης μια στρατηγική περικύκλωσης της Ελλάδας, αυξάνοντας την επιρροή της στη Βουλγαρία, τα Σκόπια και την Αλβανία! Μπορεί η Τουρκία να έχει μια βαλκανική στρατηγική, όμως οι κινήσεις αύξησης της επιρροής της στις όμορες προς την Ελλάδα χώρες, έχουν και αυτόν τον χαρακτήρα. Να χρησιμοποιηθεί αυτή η επιρροή στην κατάλληλη στιγμή, μαζί με την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και τις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας, ως τρομοκρατικό μέσο αποτροπής της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12νμ.

Σε αυτήν την καλοδουλεμένη στρατηγική, που εφαρμόζει με συνέπεια η τουρκική πλευρά, η Ελλάδα και η Κύπρος δείχνουν πολύ απλά να μην έχουν κοινή στρατηγική ή μάλλον να έχουν στρατηγική συνεχών υποχωρήσεων, την οποία αν δεν αλλάξουν, θα φθάσουμε στο σημείο να δούμε κάποια στιγμή νομοτελειακά να διχοτομείται το Αιγαίο και η μισή Αν. Μεσόγειος να γίνεται τουρκική και να μετατρέπεται στο σύνολό της πολύ απλά σε μια μουσουλμανική λίμνη.

Επειδή, δε, οι εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο και η επιμονή της Άγκυρας να κρατά το Μπαρμπαρός όχι μόνο στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά να το μετακινεί και προς την περιοχή του νησιωτικού συμπλέγματος της Μεγίστης και στο Καστελόριζο, δείχνουν ότι φθάνει η ώρα που θα παρθούν οι μεγάλες αποφάσεις εκτός από την Κύπρο και στο Αιγαίο, η Τουρκία φροντίζει αφαιρέσει από το ελληνικό οπλοστάσιο έναν διαχρονικό και εξαιρετικά χρήσιμο σύμμαχο. 

Με πονηρές και συνάμα θαρραλέες κινήσεις, το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου φροντίζει να «κλείσει» το πιο σημαντικό μέτωπο-πρόβλημα που έχει η Τουρκία, που είναι το Κουρδικό, για να επικεντρωθεί απερίσπαστη πλέον στο μέτωπο Κύπρος-Καστελόριζο-Αιγαίο-Θράκη.

Με βάση τα παραπάνω, η Άγκυρα φαίνεται ότι έχει μια καλά σχεδιασμένη στρατηγική για το θέμα. Η Λευκωσία και η Αθήνα, εκτός από τη στρατηγική των συνεχών ατιμωτικών υποχωρήσεων, που καθιστά χρόνο με το χρόνο όλο και πιο υλοποιήσιμη την τουρκική στρατηγική, έχουν κάποια άλλη στρατηγική για να προασπίσουν τα συμφέροντα του Ελληνισμού;

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"