Εάν η Ελλάδα ήταν μία φυσιολογική χώρα και όχι χώρος, εάν σε αυτή την χώρα υπήρχαν και λειτουργούσαν πολιτικοί και όχι πωλητικοί, εάν, τέλος, την κατοικούσαν κάτοικοι (πολίτες και όχι πελάτες) που νοιάζονται για την πατρίδα και όχι για την πάρτι τους, τότε… όλα, μα όλα, θα ήταν πολύ διαφορετικά…
Είμαστε λίγο πριν από τις εκλογές. Τις αυτοδιοικητικές (Δήμων και Περιφερειών) και έρχονται μετά και οι ευρωεκλογές… Περιχαρείς οι υποψήφιοι περιδιαβαίνουν τα ΜΜΕ και παρουσιάζουν την… πραμάτεια τους, τα όνειρά τους και τους… στόχους τους!
Μεταξύ αυτών, και υποψήφιοι που επιλέχθηκαν για την κομματική τους πίστη και στηρίζονται από τα κυβερνώντα κόμματα (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ) υπερήφανοι(;) στέκονται μπροστά στο πλήθος και κατηγορούν τους αντιπάλους, ελπίζοντας πως η προχωρημένη λήθη θα έχει κατορθώσει να διαγράψει τα εγκλήματα των κομμάτων που οι ίδιοι εκπροσωπούν!!! Αυτοί οι υποψήφιοι είτε είναι «κουκουλοφόροι» (κρύβουν δηλαδή την κομματική τους ταυτότητα και εξάρτηση) είτε εμφανίζονται με το επιχείρημα «είμαστε υποψήφιοι ως πρόσωπα» (και όχι ως κομματικά υποκείμενα)…
Την ίδια στιγμή μία άλλη κατηγορία υποψηφίων μας επιτίθεται για να κατορθώσει να υφαρπάξει την ψήφο μας… Θέλετε ποτάμια, θέλετε ελιές, θέλετε κάτι ρημάδια αποκόμματα πρώην συγκυβερνώντων… από όλα έχει ο «μπαξές», για να διαλέξει ο πολίτης που αντιμετωπίζεται ως… «πελάτης» ψηφοφόρος.
Τι κι αν δεν τους νοιάζει η πατρίδα;
Τι κι αν η θάλασσα είναι ιδιοκτησία των ψαριών της;
Τι κι αν συνεργάζονται με τον διάβολο (ή και τους Γκρίζους Λύκους, τούρκους ακραίους εθνικιστές που δίπλα τους η Χρυσή Αυγή είναι παρθεναγωγείο);
Τι κι αν η Ελλάδα γι αυτούς είναι χώρος υποδοχής των πανταχού παθόντων πλην των Ελλήνων;
Το ζήτημα είναι ότι αυτοί δεν υπέγραψαν μνημόνια και δεν δέχονται την υποτέλεια της χώρας (ακόμα)…
Αντί, λοιπόν, να κρύβονται όσοι κατεβαίνουν με δίπολα, τρίπολα, έγχρωμα, ασπρόμαυρα και με ποικίλες ιδεολογικές ενδυμασίες που έχουν κοινό παρονομαστή την… κωλοτούμπα, τολμούν να ζητάνε ή και να απαιτούν με εκβιαστικά διλήμματα την εμπιστοσύνη του λαού, την ψήφο των πολιτών…
Τολμούν, επειδή είναι πεπεισμένοι πως αντιμετωπίζουν ηλίθιους. Γιατί, μόνο ηλίθιοι θα ανεχόταν τα ψέματα και την θρασύτητα των σύγχρονων μαυρογιαλούρων, που ελπίζουν πως θα κατορθώσουν για μία ακόμη φορά (με την συνεπικουρία των μεγάλων χρηματικών ποσών που «σπρώχνουν» τα κόμματά τους σε διαφήμιση και όχι μόνο…) να ξεγελάσουν τον «λαουτζίκο», να πείσουν για τις ικανότητές τους και να καθίσουν επί έδρας εξουσίας, ενώ (αν ψαχτούν) θα έπρεπε ίσως να καθίσουν επί έδρας κατηγορουμένου για συναυτουργία, ηθική συνενοχή και στήριξη εγκληματικής οργάνωσης που δρα μεθοδευμένα κατά του λαού και της πατρίδας…
Τολμούν, επειδή οι πολίτες δεν τους πήραν με τα γιαούρτια ή τις ντομάτες (αυτό συμβαίνει λόγω φτώχειας) και ως εκ τούτου διαπίστωσαν πως έχουν δικαίωμα να εμπαίξουν για μία ακόμη φορά τον λαό και να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, να πάρουν τα σκήπτρα και να εξουσιάσουν, φυσικά καθ’ υπόδειξιν της κομματικής ηγεσίας και όχι προς το συμφέρον του λαού…
Κι, επειδή, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…
Κι επειδή, η δημοκρατία σε αυτή τη χώρα και το δικαίωμα να «μιλήσουν» οι πολίτες υπάρχει μόνο την ημέρα των εκλογών…
Κι επειδή, δεν υπάρχει νόμος περί ευθύνης πολιτών (για να μας αθωώσει)…
Καλό θα είναι, όταν πλησιάσουμε την κάλπη να έχουμε σκεφτεί, πάρα πολύ καλά, πάρα πολύ σοβαρά και ψυχρά, το δικό μας ομαδικό συμφέρον και όχι το δικό τους το κομματικό, που θέλει να ξεπλύνει τα εγκλήματά του μέσω της δικής μας ψήφου…
Ας θυμόμαστε, λοιπόν, πως την ευθύνη για το δικό μας αύριο την έχουμε εμείς… Μέχρι να την παραδώσουμε σε κάποιον άξιο ή ανάξιο (στην δεύτερη περίπτωση βρίζουμε στον καθρέφτη μας την επομένη ημέρα των εκλογών)…
Ας επιλέξουμε λοιπόν και ας κάνουμε την δική μας ανάθεση σε...
Εκείνους που αφήνουν τα περισσότερα για να πάνε στα λιγότερα...
Εκείνους που αφήνουν το βόλεμά τους για να ασχοληθούν ειλικρινά και έντιμα με τα προβλήματά μας...
Εκείνους που δεν συναθροίζονται κομματικά αλλά κυκλοφορούν άφοβα μεταξύ μας...
Εκείνους που δεν κάνουν συμφωνίες με διαβόλους και τριβόλους αλλά αναγνωρίζουν μόνο εμάς ως ιδιοκτήτες της χώρας...
Κι επειδή η ιστορία μέχρις στιγμής επαναλαμβάνεται τραγικά για τους πολίτες αυτής της δύσμοιρης πατρίδας, μήπως θα έπρεπε όλοι μαζί να συμφωνήσουμε και να κάνουμε μία «φάρσα στην ιστορία», αλλά και σε εκείνους που δεν πείθουν ως φάρσα για πολιτικοί εκπρόσωποί μας;
Αν δεν το κάνουμε αυτό, ούτε τώρα, τότε θα πρέπει να αισθανόμαστε φοβερά ευτυχείς, επειδή ο Καιάδας δεν υπάρχει πια, αφού αυτός θα μας αξίζει...
Πηγή «Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!»
ΥΓ: Κι επειδή άκουσα έναν μαθητή να λέει πανευτυχής "έχουμε εκλογές, ωραία, θα χάσουμε σχολείο", θα παρακαλούσα όσοι από εσάς είστε γονείς, σκεφτείτε πως η επιλογή σας στην κάλπη είναι πολύ πιθανό να φέρει εκείνο το αποτέλεσμα μέσα από το οποίο το παιδί σας θα χάσει το μέλλον του...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου