Μεγάλη κουβέντα είπε ο Τομπούλογλου. Θα περάσουν χρόνια και θα τη θυμόμαστε. Και εμείς οι μαλάκες και οι άλλοι που δεν ήταν μαλάκες. Που ήταν οι «έξυπνοι». Αυτοί που και τα πήραν και δεν πιάστηκαν.
Η ατάκα «μαλάκας είμαι εγώ να μην πάρω;» κρύβει και μεταφέρει μέσα της μια ράγα νοοτροπίας πάνω στην οποία πορεύτηκαν πολλοί μετά τη δεκαετία του ’70 και κυρίως μετά τη δεκαετία του ’80, μέχρι και το 2010. Όχι οι περισσότεροι που σπούδασαν, εργάστηκαν, έβγαλαν λεφτά, έχτισαν με δάνειο που πλήρωσαν εντόκως ένα - δυο σπίτια, έκαναν πέντε ταξίδια στο εξωτερικό και φρόντισαν για καλύτερη
ανατροφή/εκπαίδευση των παιδιών τους συγκριτικά με τη δική τους. Τα μεγέθη διαφέρουν βεβαίως. Άλλο τα 20 χιλιάρικα του Τομπούλογλου, άλλο τα 12 εκατ. ευρώ του Κάντα για τα εξοπλιστικά, άλλο το «φακελάκι» με το χιλιάρικο ή το διχίλιαρο στον χειρουργό, άλλο η απόδειξη του 10ευρου για τσιγάρα και εφημερίδα.
Εχουμε όλοι κλέψει το κράτος κατά καιρούς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, από ένα δεκάρικο μέχρι ένα δεκάρικο εκατομμύρια ευρώ; Οποιος δεν το έχει κάνει, πρώτος το λίθο βαλέτω. Κι όμως! Ναι, είναι αρκετοί οι απολύτως αναμάρτητοι. Όχι όμως οι περισσότεροι. Εκτός αν έχεις ζητήσει απόδειξη φίλε από τους εκατοντάδες που σου παρείχαν υπηρεσίες σε όλη τη διάρκεια της ζωής σου ως πελάτης. Εκτός αν εσύ κύριε έμπορε, μαγαζάτορα, εστιάτορα, βαφέα, χτίστη, υδραυλικέ, ηλεκτρολόγε, πάντα έκοβες την απόδειξή σου για την παροχή της εργασίας σου. Πάλι όποιος δεν το έχει κάνει ούτε μία φορά στη ζωή του, να σηκώσει ψηλά το χέρι.
Για μισό λεπτό όμως. «Κλέβω» ποιο κράτος; Το κράτος με το φορολογικό σύστημα που βασιζόταν και βασίζεται στις καταβολές των μισθωτών και των συνταξιούχων, των οποίων το μέσο εισόδημα απέχει έτη φωτός από των μεγάλων επιχειρηματιών και των παντός είδους αφεντικών; Το κράτος που επέτρεψε και επιτρέπει λόγω της ανικανότητάς του και των συμφερόντων την άκρατη φοροδιαφυγή; Το κράτος που θυμήθηκε τώρα να στηρίξει την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που αποτελούν τον πυλώνα της ανάπτυξης και «κουβαλούν» στους ώμους τους το μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού ΑΕΠ; Το κράτος που δίνει 1.000 ευρώ στον γιατρό και τον εκπαιδευτικό; Που δεν κατάφερε να δημιουργήσει ελεγκτικούς μηχανισμούς για το λαθρεμπόριο καυσίμων και δεκάδες άλλα απλά πράγματα; Το κράτος που όπου γουστάρει καθιερώνει μονοπωλιακές συνθήκες και όπου γουστάρει πουλά όχι μόνο τις κερδοφόρες εταιρείες του (ΟΤΕ το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα) αλλά αφού προηγουμένως απαξιώσει με την προβληματική λειτουργία τους, και τις υπόλοιπες που συνθέτουν τον κορμό των παρεχόμενων σε έναν πολίτη υπηρεσιών;
«Κλέβω» ποιο κράτος; Αυτό που κολλούσε αφίσες για να επενδύσω στο χρηματιστήριο; Το κράτος που με «ωθούσε» να ζω με δανεικά; Το κράτος που το πρώτο που έκανε στην περίοδο της κρίσης ήταν να πετσοκόψει τις συντάξεις και να ακυρώσει τον 13ο και τον 14ο μισθό από την πλειονότητα των εργαζόμενων, αλλά ακόμη δεν έχει λάβει μέτρα για να μειωθούν οι τιμές στα μεγάλα σούπερ μάρκετ και «κλείνει» τους νέους στα σπίτια τους και στις πόλεις τους - λες και ζούμε στη δεκαετία του ’50 - επειδή οι τιμές της βενζίνης είναι στα ύψη; Το κράτος που – μέσω των τραπεζών – δάνειζε και δανείζει σε όσους θέλει, ενώ ταυτόχρονα πιέζεται αφόρητα από την τρόικα για τους πλειστηριασμούς και δέχεται με ζόρι μείωση των δόσεων στους «τακτικούς», των οποίων μειώθηκε κατά 50% το εισόδημα; Το κράτος που ασχολείται με το WiFi και την αιθαλομίχλη ενώ έχουν 20πλασιαστεί οι φιλανθρωπικές δράσεις είτε από ατομική είτε από συλλογική πρωτοβουλία σε όλη τη χώρα;
«Κλέβω» εγώ το κράτος των δεκάδων σκανδάλων από τα οποία – το φαντάζεστε νομίζω – δεν έχει βγει στην επιφάνεια παρά ελάχιστο ποσοστό; Το κράτος της ατιμωρησίας; Το κράτος που με τον δικό του τρόπο με «κλέβει» τόσα και τόσα χρόνια; Που μου επέβαλε νέο φόρο επειδή… εργάζομαι, με 500άρικο για το «μπλοκάκι», επειδή έτσι γουστάρει βρε αδερφέ… Το κράτος του ετσιθελικού χαρατσιού στη ΔΕΗ; Των διπλάσιων τελών κυκλοφορίας; Το κράτος που διαφημίζει τα «ψίχουλα» με το έξτρα 200άρι στους μακροχρόνια άνεργους και το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ;
Ποια είναι η ελάφρυνση που έχει κάνει για την πλειονότητα του πληθυσμού στην καθημερινότητά του; Μείωσε τα ναύλα στα ΜΜΜ; Επέβαλε σε κανέναν χαμηλότερες τιμές σε είδη καθημερινής ανάγκης (τρόφιμα, καύσιμα;) Παρείχε καλύτερες/φθηνότερες ιατρικές υπηρεσίες με δίκαιες αμοιβές στους γιατρούς του; Εχτισε περισσότερους παιδικούς σταθμούς για τις εργαζόμενες μητέρες ή μήπως πολλά μπεμπάκια «απορρίφθηκαν» στους δημοτικούς σταθμούς και περίμεναν να… κληρωθούν λες και η περίθαλψη/εκπαίδευση των νηπίων είναι ΛΟΤΤΟ;
Όχι λοιπόν. Τα αφήνει όλα στον περίφημο «ανταγωνισμό». Να πέσουν οι τιμές μέσω του ανταγωνισμού των ιδιωτών. Εμ, έλα που δεν πέφτουν παρά μόνο σε ελάχιστους τομείς, όπως επί παραδείγματι οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, επειδή είδαν για πρώτη φορά μειωμένα τα έσοδά τους την προηγούμενη σεζόν από τότε που μπήκε στη ζωή μας η κινητή τηλεφωνία.
Μιλάμε για εσένα και τον διπλανό σου. Δεν μιλάμε για τον αδηφάγο. Για τον άπληστο. Για το λαμόγιο και τον μιζαδόρο. Μιλάμε για το πώς το κράτος με τη νοοτροπία που καθιερώνει, με το παράδειγμα που δίνουν οι εκπρόσωποί του, με τις αποφάσεις και τις πρακτικές του, σε ωθεί στο καλό ή στο κακό. Και ναι, οι περισσότεροι είμαστε στην πλευρά του «μαλάκα» κύριε Τομπούλογλου (διορισμένος διοικητής νοσοκομείου Παίδων ένας τραπεζικός υπάλληλος, αυτά ούτε στο Μπαγκλαντές που δεν έχουν νοσοκομεία δεν γίνονται!!!). Ναι, είμαστε στην πλευρά αυτού που δεν τα πήρε. Που δεν «ψάχτηκε» για να τα πάρει, γιατί δεν είναι τέτοια η «πάστα» του. Η πάστα του Ελληνα είναι αυτή του μαχητή, που θέλει, όμως, να ανταμείβεται ο μόχθος του. Αυτό έμαθε από τον πατέρα του ο Ελληνας. Και όταν δεν ανταμείβεται, αντιδρά με πολλούς τρόπους, οι περισσότεροι λανθασμένοι.
Και αυτό βλέπω γύρω μου. Μπορεί να έχω λανθασμένη εικόνα, μα αυτό βλέπω. Πάλη. Mε τα πάνω και τα κάτω. Και από τους γονείς για τα παιδιά και από τους έφηβους και τους 20άρηδες-25άρηδες που τους έχουμε μειώσει την ανεμελιά της ηλικίας, και από τον παππού και τη γιαγιά που στηρίζουν την οικογένεια ή την βγάζουν με ελάχιστα στο χωριό. Μόνο ένα δεν παλεύεται αν έχουμε την υγειά μας ασφαλώς. Η ανεργία. Αυτή είναι που καταρρακώνει, που συνθλίβει, που διαλύει ψυχοσωματικά ανθρώπους και γκρεμίζει σπίτια και φέρνει καυγάδες, γκρίνιες, μιζέρια. Και για την αντιμετώπισή της, δυστυχώς βλέπω μόνο ημίμετρα και λογικές του στυλ «καλύτερα να δουλεύουν 10 με 400 ευρώ παρά 5 με 800 ευρώ».
Το κράτος του «ήρθε ο στόλος» (τουρισμός, funds και επενδυτικές στο χρηματιστήριο, «Αστέρες» και «Ελληνικά», παρακάλια και υποκλίσεις για μια ευρωπαϊκή «δόση») δεν δικαιούται να έχει απαίτηση για εξαφάνιση της «Τρούμπας». Αν δεν αλλάξουν τα μυαλά σε μια χώρα όπου ο συνδυασμός «ηγέτης – ικανός – τίμιος» σε πολιτικό είναι σαν να ψάχνεις υβρίδιο Μέσι – Ντρογκμπά στο πρωτάθλημα της Μάλτας, η Ελλάδα δεν θα στηριχθεί στα πόδια της.
Αν δεν προσπαθήσουν για το restart με τα δικά της πλεονεκτήματα σε πλουτοπαραγωγικές πηγές και δεν αξιοποιήσουν τα ταλέντα της σε ανθρώπινο δυναμικό και τα χαρίσματα του λαού της με πρώτο την ευστροφία που μετατρέπεται εύκολα σε πονηράδα/εξυπνάδα/μικροαπατεωνιά, η μηχανή δεν θα πάρει μπρος. Ο Ελληνας έχει αλλάξει. Πάλι για την πλειονότητα μιλώ. Υποχρεωτικά ή λόγω «ατμόσφαιρας», άλλαξε. Εκοψε, προσαρμόστηκε, δραστηριοποιήθηκε, συνασπίστηκε, κατέβασε ιδέες, «κουνήθηκε». Η ζωή του, όμως, σε γενικές γραμμές, χειροτέρεψε, ειδικά αν αρχίσουμε τις συγκρίσεις ανά γενιά με την προηγούμενη αντίστοιχη.
Επειδή, ωστόσο, ο Ελληνας είναι και «παίκτης ψυχολογίας», όχι όμως πια και ανόητος για να «μασάει» με καθρεφτάκια σε ιθαγενείς, να ξέρουν ότι αν δει 10 βασικά πράγματα να βελτιώνουν τη ζωή του στην καθημερινότητα και (βασικό!) αξιοκρατία/απονομή δικαιοσύνης, θα το εκτιμήσει. Να το έχουν στο μυαλό τους αυτό.
gazzetta.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου