Στην Ελλάδα, όλοι σχεδόν θεωρούμε εαυτούς παντογνώστες και όποτε βγαίνει κανείς πιο εξειδικευμένος σε κάποια αντικείμενο, είμαστε έτοιμοι να σκεφτούμε… «τι να μας πεις τώρα κι εσύ». Ο σεβασμός στη γνώση, μαζί με συναίσθηση της υποκειμενικότητας των απόψεων ειδικών, εντός ή εκτός εισαγωγικών, είναι ένας τομέας πολύ προβληματικός στην Ελλάδα μας…Δεν είναι τυχαίο ότι η χώρα δεν διαθέτει σοβαρά ιδρύματα που θα προωθείται η σκέψη, θα μελετώνται τα προβλήματα, θα εκπονούνται εξειδικευμένες μελέτες με σαφείς προτάσεις αντιμετώπισής τους. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους χώρους εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, αλλά εκφράζει σχεδόν το σύνολο της κατάστασης στη χώρα, σε όλους τους τομείς.
Η έρευνα στην Ελλάδα έχει (βλ. την έχουν) καταντήσει συνώνυμο της λαμογιάς και της αλητείας. Σπαταλήθηκαν απίστευτα ποσά σε «ερευνητικά» προγράμματα, για να καταλήξουν τα χρήματα στις τσέπες μεγαλοκαθηγητάδων και άλλων επιτήδειων, ενώ τη βρόμικη δουλειά την έκαναν φοιτητές, είτε για ένα κομμάτι ψωμί είτε για να πάρουν βεβαίωση ότι συμμετείχαν σε ερευνητικό πρόγραμμα για να το βάλουν στο βιογραφικό τους, που όμως απευθύνεται σε μια ανύπαρκτη (βλ. κατεστραμμένη) αγορά εργασίας… Και πως να μην καταστραφεί όταν μεσουράνησε η κλεπτοκρατία και ο νεποτισμός σε όλα τα επίπεδα του νεοελληνικού κρατικού οικοδομήματος;
Οπότε, αυτό που γινόταν πάντα, ήταν να ανεβαίνει ένας υπουργός κάπου και να ασχολείται πως θα «βολέψει» τους «δικούς του». Όταν μάλιστα προέκυπταν τα προβλήματα σε καθένα τομέα, η χώρα ήταν όμηρος της… όποιας ευφυΐας και αντίληψής του, αλλά και των στερεοτυπικών του πεποιθήσεων, συχνά θύμα των ιδεολογικών του καταβολών. Το κράτος ΔΕΝ είχε ποτέ συνέχεια, γι’ αυτό δεν είχε και συνέπεια.
Γιατί τα λέμε αυτά; Διότι ενημερωθήκαμε για τις νέες εγκαταστάσεις στις οποίες μεταφέρθηκε το φημισμένο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών» (Center for Strategic and International Studies) στο κέντρο της Ουάσιγκτον, στη διεύθυνση 1616 Rhode Island Avenue. Ντρέπεσαι να πατήσεις… Δείτε στο βίντεο τι σημαίνει επένδυση και κουλτούρα στον τομέα των διεθνών σχέσεων και της ασφάλειας-άμυνας μιας χώρας. Το επιχείρημα «μα αλλιώς είναι στις ΗΠΑ, άλλα μεγέθη, άλλες δυνατότητες», είναι απλά παρωχημένο. Δεν ζήτησε κανείς τα δεκάδες ιδρύματα που υπάρχουν στις ΗΠΑ και κάνουν σοβαρή δουλειά, δημιουργώντας πραγματικούς επιστήμονες σε κάθε τομέα.
Μια χούφτα θα χρειαζόμασταν. Να κάνουν όμως παραγωγική δουλειά, να σκέφτονται σε βάθος χρόνου, να αναλύσουν τάσεις, να προτείνουν. Στις δε θετικές επιστήμες και στις τεχνολογίες, να υπάρχει μηχανισμός που θα αξιολογούνται τα επιτεύγματα και το κράτος θα είναι αλληλέγγυο με τον κάθε ταλαντούχο νεαρό για να επιχειρήσει την καινοτομία να την μετατρέψει σε προϊόν που θα προσελκύσει κεφάλαια, θα οδηγήσει σε επενδύσεις, σε θέσεις εργασίας και σε περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη.
Τι συζητάμε όμως στη χώρα του παραλόγου, όπου κανείς δεν μπορεί να συμφωνήσει με κανέναν, με τη λογική και τη μετριοπάθεια να έχουν καταστεί είδη εν ανεπαρκεία, όταν δεν… διώκονται.
ΠΗΓΗ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου