Αρα η κατάσταση δείχνει να βελτιώνεται, καθώς τον τελευταίο μήνα καταγράφηκε ότι οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν κατά 40.750, έναν αριθμό που βεβαίως είναι σταγόνα στον ωκεανό της ανεργίας, αλλά ...μας δηλώνει ότι κάτι αχνοφέγγει..
Αυτά ως προς τους αριθμούς, αλλά ποιά είναι η σχέση τους με την καθημερινότητα, θα μπορούσαν να μας πούν πολλά όσοι βιώνουν τα παρατράγουδα της κάθε κατάστασης. Και αυτοί δεν είναι παρά οι νέοι που τρέχουν κάθε μέρα μοιράζοντας βιογραφικά και ελπίζοντας σε μια συνέντευξη. Λογικά τώρα που βάσει νόμου οι εργοδότες ελέγχονται ως προς το θέμα της ανασφάλιστης εργασίας, οι ελπίδες όλων θα αναμενόταν να αναπτερωθούν, εφ΄όσον ο κίνδυνος να περιπέσουν σε μαύρη εργασία μειώνεται αισθητά. Ομως πίσω από τα σκηνικά αισιοδοξίας, μπορεί να κρύβονται πολλά περίεργα..
Για παράδειγμα, νέοι ηλικίας περί τα 35, αδυνατούν να βρούν εργασία, καθώς οι προτιμητέοι είναι περί τα 25! Γι΄αυτό μιλάμε για περίεργα φαινόμενα, τα οποία δεν μπορούν να εξηγηθούν με την κοινή λογική. Κάποτε θεωρούσαμε λογικό να προτιμάει ο εργοδότης ηλικίες άνω των 30 γιατί είχαν ολοκληρωμένη κατάρτιση, πιθανότατα κάποια εργασιακή εμπειρία, ενώ ήξεραν καλύτερα τις επιδόσεις τους και τα όριά τους. Από την άλλη μεριά, οι περί τα 25 εάν ξεκινούσαν σ΄αυτήν την ηλικία για εύρεση σταθερής εργασίας, δεν ήταν καθόλου προτιμητέοι επειδή τους έλειπε η εμπειρία, και οι εργοδότες τους θεωρούσαν παθητικούς για ένα χ διάστημα ώσπου να αρχίσουν να αποδίδουν. Ιδίως σε εργασίες με λίγους εργαζόμενους και πιεστικές υποχρεώσεις, ούτε που το συζητούσαν να πάρουν αρχάριους.
Τώρα όμως, έχουμε αντιστροφή του φαινομένου και ξαφνικά, οι αρχάριοι έρχονται πρώτοι στις προτιμήσεις εργοδοτών. Το γιατί, ας μην το ψάχνουμε με τη λογική όμως...Ενας αρχάριος, είναι πρώτα απ΄όλα φτηνό εργατικό δυναμικό, πράγμα που ενθουσιάζει τους εργοδότες. Εχει πολύ περιορισμένες απαιτήσεις λόγω της απειρίας του-πράγμα που θα φροντίζει ασφαλώς να του το υπενθυμίζει ο εργοδότης συνεχώς- ενώ όντας πανευτυχής που θα τον ασφαλίζουν κιόλας, θα κοιτάει να ευχαριστήσει πάση θυσία το αφεντικό... Ο 35άρης όμως, εάν έχει περάσει και μερικά χρόνια εργαζόμενος, είναι πλέον συνειδητοποιημένος για πολλά εργασιακά θέματα, που είτε αφορούν την προσωπική του αξία, είτε το τι είναι διατεθειμένος να δώσει και να πάρει από μια δουλειά. Αυτά όμως φαίνεται ότι δεν βολεύουν καθόλου τους εργοδότες σήμερα...
Η προτίμηση λοιπόν στρέφεται στον φθηνό και πρόθυμο εργαζόμενο και αλίμονο σε όσους έχουν περάσει τα τριάντα. Οσο για τα σαράντα δεν λέμε λέξη, και φυσικά, οι πιθανότητες μηδενίζονται όσο ανεβαίνει η ηλικιακή κλίμακα. Ομως, κανένας δε σκέφτηκε σε τι απόγνωση περιέρχονται οι άνθρωποι που έχουν ήδη δημιουργήσει οικογένεια, υποχρεώσεις και δεν φταίνε που έμειναν άνεργοι εάν τους απέλυσαν λόγω κρίσης. Δηλαδή, τι πρέπει να κάνουν οι νέοι περί τα 35 που βλέπουν να τιμωρούνται απλώς επειδή ...ωρίμασαν και απέκτησαν κάποια εργασιακή πείρα; Και τι πρέπει να κάνει ο κάθε άνεργος, εάν δεν βρίσκεται στην πρώτη νεότητα;
Κατά τα άλλα, οι αριθμοί δείχνουν βελτίωση, αλλά η κοινωνική πραγματικότητα εξακολουθεί να είναι σκληρή..
ΠΗΓΗ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου