Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Έθνους της Κυριακής, που επιβεβαίωσε δια του τηλεοπτικού αέρα ο Υπουργός Ανάπτυξης, μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου, η κυβέρνηση θα είναι σε θέση να προχωρήσει στην εφαρμογή μοντέλο σε Ιρλανδία, Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ για τις ρυθμίσεις τραπεζικών δανείων.
Βασικοί πυλώνες αυτού του μοντέλου είναι δύο: οι έννοιες των «αποδεκτών δαπανών διαβίωσης» καθώς και του «συνεργάσιμου δανειολήπτη».
Πώς θα γίνει αυτό; Στην Ιρλανδία, όπως παρουσιάζει σήμερα το «ΕτΚ», έχει καθιερωθεί μια λίστα με τις απαιτούμενες δαπάνες διαβίωσης των νοικοκυριών, είτε αυτά είναι οικογένειες με παιδιά, είτε ζευγάρια, είτε μεμονωμένα άτομα. Εχει γίνει αποδεκτός από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς ένας κατάλογος με τα μηνιαία έξοδα για διατροφή, στέγαση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μόρφωση, ψυχαγωγία, ένδυση, επικοινωνία, ασφαλιστική κάλυψη, θέρμανση, ηλεκτροδότηση κ.λπ.
Στη λίστα των δαπανών, που θα ορίζει η τράπεζα ξεχωριστά για κάθε δανειολήπτη θα έχει ληφθεί υπόψη ένα μέσο αποδεκτό κόστος διαβίωσης των νοικοκυριών (ανάλογα με τα μέλη).
Μάλιστα, όπως τονίζει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα και στη συνέχεια κι ο κ Χατζηδάκης, η λίστα με τις δαπάνες είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς έχει καταρτιστεί με βάση το αρχείο και τις μετρήσεις που κάνει η ιρλανδική στατιστική αρχή, κάτι το οποίο αναμένεται να πράξει στη χώρα μας και η Ελληνική Στατιστική Αρχή, πάντα, βέβαια, σε συνεργασία και με τους υπόλοιπους φορείς.
Να σημειωθεί εδώ οτι σε βάρος του Ανδρέα Γεωργίου προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ και ακόμη δυο μελών της Στατιστικής Αρχής έχει ασκηθεί ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για ψευδή βεβαίωση σε βάρος του δημοσίου σε συνδυασμό μάλιστα με τις επιβαρυντικές διατάξεις του ν. 1608/50 περί καταχραστών. Η έρευνα ξεκίνησε με αφορμή καταγγελίες της υπαλλήλου Ζωής Γεωργαντά για τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος το 2009 προκειμένου η χώρα να ενταχθεί στο πρώτο μνημόνιο και να ληφθούν σκληρά μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Αυτοί, λοιπόν, οι άνθρωποι θα κληθούν να ορίσουν το ύψος των δαπανών διαβίωσης που πρέπει να έχουν οι Έλληνες.
Για παράδειγμα ένα ζευγάρι χωρίς παιδιά με αυτοκίνητο πρέπει να έχει μηνιαίο κόστος διαβίωσης τα 1.473,29 ευρώ. Αν το ζευγάρι αυτό έχει δάνειο και θέλει διευκόλυνση για την πληρωμή του, η τράπεζα υπολογίζει τα έξοδα διαβίωσης, λαμβάνοντας υπόψη και το εισόδημα κι ανάλογα με το ποσό που περισσεύει, προχωρά και στο είδος της διευκόλυνσης. Θα του δίνει δηλαδή, ένα ποσό από το εισόδημα του για να ζει και τα υπόλοιπα θα του τα παίρνει.
Για ένα ένα άτομο, όταν δεν υπάρχει αυτοκίνητο οι αποδεκτές δαπάνες διαβίωσης από 1.045,48 ευρώ τον μήνα μειώνονται σε 933,14 αφού ο πολίτης δεν επιβαρύνεται με την ασφάλεια και τα έξοδα κίνησης του ΙΧ. Ανάλογη λίστα με τις αποδεκτές δαπάνες διαβίωσης των Ελλήνων θα δημιουργήσει η Στατιστική Υπηρεσία και σύμφωνα με αυτή δανειολήπτες και τράπεζες θα συμφωνούν για τη διευθέτηση των οφειλών.
Μάλιστα, η εφημερίδα δημοσιεύει και τη λίστα με το όριο των δαπανών ανά κατηγορία όπως αυτές ισχύουν στην Ιρλανδία προκαλώντας απανωτά εγκεφαλικά. Διότι αυτά τα ποσά δεν απηχούν ούτε στο ελάχιστο τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.
Πέρα από αυτό τον κατάλογο των εξόδων, καθιερώθηκε και η έννοια του «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Είναι αυτός, με απλά λόγια, που δεν κρύβει στοιχεία από τις τράπεζες, π.χ. έσοδα, περιουσιακά στοιχεία.
Με τον ορισμό αυτό η κάθε τράπεζα δεν μπορεί να χαρακτηρίζει με αδιαφανή κριτήρια κάποιον δανειολήπτη ως μη συνεργάσιμο και να απορρίπτει a priori σχέδια αναδιάρθρωσης χρεών. Ετσι η τράπεζα υποχρεώνεται να εξετάσει σοβαρά κάθε περίπτωση ξεχωριστά, εφόσον πληρούνται βασικές προϋποθέσεις.
Ετσι, με τον κατάλογο που περιλαμβάνει τις «αντικειμενικές δαπάνες διαβίωσης», καθώς και τα κριτήρια του «συνεργάσιμου δανειολήπτη», οι τράπεζες και τα δανεισμένα νοικοκυριά που αδυνατούν να ανταποκριθούν λόγω της ύφεσης στις δανειακές υποχρεώσεις τους, θα μπορούν να κάτσουν σε ένα τραπέζι και γρήγορα να έλθουν σε έναν συμβιβασμό. Στην Ιρλανδία και στις άλλες χώρες που εφαρμόζεται το περιγραφόμενο μοντέλο οι τράπεζες υπολογίζουν με βάση το κόστος διαβίωσης τα έξοδα που χρειάζεται μία οικογένεια για να ζήσει και στη συνέχεια ερευνούν και συζητούν με τον δανειολήπτη πώς θα αξιοποιήσουν το εναπομείναν καθαρό εισόδημα.
Το «τυράκι» που θα στήσουν στη φάκα είναι οι διαγραφές χρεών
Η μεγάλη παγίδα που στήνεται θα έχει ως δέλεαρ τη διαγραφή χρεών, καθώς σε πάρα πολλές περιπτώσεις στην Ιρλανδία οι δανειστές προχωρούν ακόμη και σε διαγραφές χρεών, όταν διαπιστώνουν πως ένα δάνειο δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από τη στιγμή που δεν υπάρχει διαθέσιμο εισόδημα αλλά και ούτε προοπτική δημιουργίας του.
Βέβαια, μέχρι σήμερα, ο φυσικός δικαστής ήταν εκείνος που έκρινε την αδυναμία ή όχι του δανειολήπτη να ανταποκριθεί στις δανειακές του υποχρεώσεις και σε κάποιες περιπτώσεις είχε διατάξει μέχρι και το ολικό κούρεμα του χρέους ώστε να ελαφρύνει πλήρως ο δανειολήπτης (βλ. Σπουδαία απόφαση δικαστηρίου: Διέγραψε καθολικά τα χρέη δανειολήπτη διασώζοντας πλήρως την α’ κατοικία του).
Άρα, αφού ο δανειολήπτης μπορεί να βρει καταφύγιο στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά για ποιο λόγο εφαρμόζουν ένα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και χρησιμότητας μοντέλου μίας άλλης χώρας;
Γιατί ενώ ακόμη δεν έχει στεγνώσει το μελάνι από την έκδοση του νέου νόμου ν. 4161/2013 «Πρόγραμμα Διευκόλυνσης για Ενήμερους Δανειολήπτες και τροποποιήσεις στο Ν. 3869/2010» ο Υπουργός Ανάπτυξης διαφήμιζε ένα νέο μοντέλο διευθέτησης οφειλών που θα ομαλοποιεί τις σχέσεις τραπεζών – δανειοληπτών.
Άλλο ένα στενό κοστούμι, στα πρότυπα του Μεγάλου Αδερφού, που έραψαν οι δανειστές σε βάρος μας ώστε να μοιραζόμαστε με τους δανειστές όσες πενταροδεκάρες παράγουμε. Με γεια μας!
danioliptes .gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου