Το ερώτημα που μας «βασανίζει» τις τελευταίες ώρες, είναι ποιος ο λόγος που ο βασικός επιτιθέμενος νιώθει την ανάγκη να ενημερώσει πριν καλά-καλά ξεκινήσει τις στρατιωτικές επιθέσεις, ότι αυτές θα διαρκέσουν συγκεκριμένο χρονικό διάστημα; Ακολουθούν μερικές σκέψεις που κάναμε και αναμένουμε από τις εξελίξεις να τις δικαιώσουν ή να τις διαψεύσουν.
>Στόχος θα μπορούσε να είναι να σταλεί μήνυμα στη Συρία και το Ιράν, ότι καλό θα ήταν να απόσχουν από την εξαπόλυση πλήγματος εναντίον του Ισραήλ όπως έχουν απειλήσει, αφού αυτό θα κλιμακώσει μια κατάσταση που θα διαρκέσει λίγο. Εν ολίγοις, μοιάζει σα να τους λένε…. «κάντε υπομονή»!
>Δεύτερη ενδεχόμενη εξήγηση είναι για να περιορίσουν τις αντιδράσεις της Ρωσίας, η οποία φέρεται από πληροφορίες να εκκενώνει τη ναυτική βάση στο Ταρτούς αλά και άλους Ρώσους υπηκόους που ζουν στη Συρία και ορθά, αφού δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να αναλαμβάνονται αχρείαστα ρίσκα. Βέβαια, η Ρωσία δεν βγαίνει απαραίτητα ζημιωμένη -και το ξέρει- εάν οι ΗΠΑ εμπλακούν σε πόλεμο που θα τους καθηλώσει για παρατεταμένο χρονικό διάστημα στην περιοχή, αφού δεν θα μπορούν εκ των πραγμάτων να την παρενοχλούν στο «εγγύς εξωτερικό».
>Είναι ενδεχομένως ο – ελάχιστα πειστικός βέβαια – τρόπος που βρήκαν οι ΗΠΑ, ώστε και να
μη θεωρηθεί ότι η χώρα δεν αντέδρασε στην παραβίαση της «κόκκινης
γραμμής» που είχε θέσει για τη χρήση χημικών, πλήττοντας την αποτρεπτική
της αξιοπιστία και υποτίθεται αποθρασύνοντας τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν, αλλά και να αποφύγουν να προκαλέσουν υπέρμετρα τη Ρωσία.>Παρεμπιπτόντως, εάν οι επιχειρήσεις πραγματοποιηθούν άμεσα όπως λέγεται, τότε η άφιξη Ομπάμα στη Μόσχα και των υπολοίπων δυτικών ηγετών για τους G20 προφανώς αποκτά άλλο ενδιαφέρον. Το επιχείρημα είναι, ότι με το πλήγμα διευκολύνουν τη διαπραγματευτική τους στρατηγική για τη διπλωματική επίλυση της κρίσης, εάν το πρόβλημα για τη Δύση είναι η θεωρούμενη ως «εξαιρετικά άκαμπτη» ρωσική στάση.
>Δεν θα αποκλείαμε ότι η απόφαση έχει και μια εσωτερική διάσταση, το να οικοδομήσουν ενδεχομένως υποστήριξη στο εσωτερικό (Κογκρέσο) και με τη δικαιολογία των επιχειρήσεων να δώσει τη συγκατάθεσή του το Κογκρέσο να αυξηθεί το περιθώριο του χρέους…
>Η τελευταία σκέψη σχετίζεται με τη συνήθη «συνωμοσιολογική» θεώρηση (την αποκαλούμε έτσι όχι διότι δεν ισχύει αλλά διότι σπάνια αποτελεί το βασικό κίνητρο), ότι επιθυμούν είτε να «ξεστοκάρουν» υλικό είτε να καταναλώσουν άλλο που λήγει, ώστε να ακολουθήσει η αντικατάσταση, το οποίο συνεπάγεται συμβόλαια στην αμυντική βιομηχανία.
Κάποιες σκέψεις παραθέσαμε και προφανώς είμαστε ανοικτοί σε προτάσεις ώστε να τις εμπλουτίσουμε!
ΠΗΓΗ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου