Εμείς τα είπαμε εδώ και ημέρες. Παρά την επίπλαστη ατμόσφαιρα αισιοδοξίας η φίλο-μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά έχει αποτύχει στο κύριο πεδίο της κυβερνητικής πολιτικής που είναι η κατάσταση της οικονομίας όπως αυτή διαμορφώνεται από το μνημόνιο και τις ευρύτερες επιπτώσεις της μνημονιακής πολιτικής. Προφανής απόδειξη των θέσεων της στήλης η έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελληνική Οικονομία. Η αύξηση της ανεργίας και η ύφεση θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούν την Ελληνική Οικονομία και το 2014. Έτος που κατά την φίλο-μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά θα αρχίσουν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης.
Στα πλαίσια αυτής της αποτυχίας που ήταν γνωστή στο εγχώριο και κυρίαρχο πολιτικό-οικονομικό πλαίσιο έχουν αρχίσει και οι πρώτες αθέατες προς το παρόν κινήσεις αναδιάταξης του εγχώριου πολιτικού σκηνικού.
Η μεν κυρίαρχη τάση της δεξιάς που εκφράζεται κύρια από την κυβερνητική ομάδα Σαμαρά επιχειρεί διεμβολισμό της δεξιάς πτέρυγας όπως αυτή εκφράζεται εκλογικά από τις αντί-μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις των ΑΝΕΛ και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Έτσι προσδοκά να διασωθεί και να διαχειριστεί την αποτυχία της οικονομικής της πολιτικής.
Η δε μειοψηφούσα ομάδα της δεξιάς όπως αυτή εκφράζεται από την ακραία νέο-φιλελεύθερη τάση σε συνεργασία με την συντηρητική σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ επιχειρεί να αναπτύξει μία νέα πολιτική πλατφόρμα συνεργασίας που θα κυβερνήσει την χώρα το επόμενο χρονικό διάστημα. Επιρρίπτοντας ταυτόχρονα την έως τώρα αποτυχία στην ομάδα Σαμαρά.
Πολιτικό ερέθισμα για αυτές τις υπόγειες κινήσεις είναι το «αντί-ρατσιστικό» νομοσχέδιο.
Την εμφάνιση αυτού του θέματος στον δημόσιο διάλογο της χώρας προκάλεσε το ίδιο του Μαξίμου όπως αποδεικνύεται από τις δημόσιες δηλώσεις των στελεχών της ΔΗΜ.ΑΡ που δεν διαψεύδονται. Ο στόχος εμφανής. Να προκληθεί το θέμα ώστε να διαφοροποιηθεί η ομάδα Σαμαρά ώστε να προσεταιρισθεί ιδεολογικά και εκλογικά τις λαϊκές μάζες της δεξιάς που στηρίζουν τους ΑΝΕΛ και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Η ανταπάντηση αυτόματη από την μειοψηφούσα ομάδα της δεξιάς και την συντηρητική σοσιαλδημοκρατία. «Αντί-ρατσιστικό» νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στην Βουλή και θα διασπάσει την φίλο-μνημονιακή τρικομματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Στο βάθος, η πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά ώστε να μην προλάβει να ισχυροποιηθεί εκλογικά από τις λαϊκές μάζες της δεξιάς και η ανάδειξη ενός κυβερνητικού σχήματος στο οποίο η μειοψηφούσα ακραία νέο-φιλελεύθερη τάση της δεξιάς και η συντηρητική σοσιαλδημοκρατία θα έχουν κυρίαρχο ρόλο.
Όλα τα παραπάνω θα διαδραματισθούν με τον ένα η άλλο τρόπο μέσα στο καλοκαίρι. Αφετηρία για τις όποιες εξελίξεις θα είναι το τι θα γίνει και πως θα διαμορφωθεί το εγχώριο τραπεζικό σύστημα μετά την περιβόητη επανά-κεφαλαιοποίηση η οποία υπενθυμίζουμε ότι ακόμα και σήμερα τέλη Μάιου δεν έχει ανακεφαλαιοποιηθεί. Ένα είναι βέβαιο ότι εάν όλοι αυτοί οι τύποι και τα συμφέροντα που κρύβονται από πίσω τους δεν τα βρουν μέσα στο καλοκαίρι όπως είναι και το πιθανότερο τότε στις αρχές του φθινοπώρου το πολιτικό σκηνικό θα είναι διαφορετικό.
Το ερώτημα για όλους εμάς που από την αρχή του μνημονιακού ολέθρου σταθήκαμε όρθιοι και ανυστερόβουλα υπερασπιστήκαμε αρχές και αξίες ένα είναι το κυρίαρχο. Τι πρέπει να κάνουμε?
Οι μνημονιακοί πολιτικοί μαζί με τις τάξεις που τους στηρίζουν παίζουν τα παιχνίδια τους για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους. Να στηρίξουμε τα αντί-μνημονιακά κόμματα είναι η εύκολη απάντηση. Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα. Πέρασε ένας ολόκληρος χειμώνας στον οποίο έγιναν ηθικά και οικονομικά εγκλήματα εις βάρος των φτωχών και των αποκλεισμένων.
Παρ’ όλα αυτά όπως φαίνεται από την τρέχουσα ειδησεογραφία αλλά και τα προαναφερόμενα οι εξελίξεις στην εγχώρια πολιτική συγκυρία δεν προκύπτουν από την δράση του αντί-μνημονιακού κινήματος αλλά από τις εσωτερικές συγκρούσεις και τα συμφέροντα του κατεστημένου. Πολιτική και ιδεολογική ήττα. Άρα το ερώτημα παραμένει αναπάντητο.
Εμείς τα θύματα του μνημονίου, τι πρέπει να κάνουμε;
Από ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου