Συζήτηση μεγάλη προκάλεσε η δημοσίευση έρευνας της Manpower, σύμφωνα με την οποία σχεδόν οι τέσσερις στους δέκα εργοδότες στην Ελλάδα θέλουν να κάνουν προσλήψεις, αλλά δεν βρίσκουν τους κατάλληλους υποψηφίους λόγω “έλλειψης ταλέντου”. “Μα, είναι δυνατόν, στην Ελλάδα των μνημονίων και της μεγάλης κρίσης, να υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας και να μη γεμίζουν από τις ορδές των ανέργων;”, αναρωτήθηκαν πολλοί. Η απάντηση, όπως προβλήθηκε από τα ΜΜΕ που δημοσίευσαν την έρευνα, είναι ότι δεν υπάρχει κανένα παράδοξο: απλώς, πιστοποιείται ο παλαιός αφορισμός της “αποσύνδεσης της εκπαίδευσης από την αγορά εργασίας”. Μάλιστα.
Δεν είμαι ειδικός, όμως στα τόσα χρόνια δημοσιογραφικής ενασχόλησης με έρευνες έχω διαπιστώσει ότι αν υπάρχει ένας τομέας που χρειάζεται όντως και επειγόντως περισσότερο ταλέντο, αυτός είναι της ερμηνείας των στατιστικών στοιχείων. Δουλειά αναμφίβολα δύσκολη, οπότε όποιος έχει περισσότερο ταλέντο σε αυτήν από εμένα, ας σημειώσει τις ενστάσεις του στις εξής παρατηρήσεις:
Παρατήρηση πρώτη: Η έρευνα “Έλλειψης Ταλέντου της ManpowerGroup για το 2013”, την οποία διάβασα στο πρωτότυπο, αναφέρει ότι το 38% των ελληνικών επιχειρήσεων που συμμετείχαν σε αυτήν, δηλώνει αδυναμία κάλυψης κενών θέσεων εργασίας. Έλα όμως που άλλη έρευνα, και πάλι της Manpower (“Έρευνα προοπτικών απασχόλησης για το Β’ Τρίμηνο του 2013”) αναφέρει ότι το ποσοστό των εργοδοτών στην Ελλάδα που περιμένει αύξηση των ατόμων που απασχολεί (κοινώς, που προγραμματίζει προσλήψεις) είναι μόλις 13%. Η διαφορά είναι προφανώς χαώδης.
Παρατήρηση δεύτερη: διαβάζοντας αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους οι εργοδότες της πρώτης έρευνας δεν μπορούν να βρουν υπαλλήλους, διαπιστώνουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί δεν έχουν καμία σχέση με την έλλειψη καταρτισμένου προσωπικού. Περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, την απαίτηση του υποψηφίου για υψηλότερη αμοιβή, την αδυναμία ή απροθυμία μετεγκατάστασής του, την επιθυμία του για μόνιμη και όχι προσωρινή σχέση εργασίας, κτλ. Ο δε σημαντικότερος λόγος που αναφέρεται από τους εργοδότες (60%) είναι η “έλλειψη εμπειρίας” - έχουμε δηλαδή μία κλασική περίπτωση “η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα”, αφού δυστυχώς δεν έχει εφευρεθεί ακόμα τρόπος να αποκτάς εμπειρία χωρίς πρώτα κάποιος να σε προσλάβει για να εργαστείς.
Να δεχθούμε ότι η ανεργία δεν είναι (μόνο) “κυκλικό” πρόβλημα. Ότι δηλαδή δεν ανεβαίνει όταν η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, και πέφτει όταν η οικονομία συνέρχεται. Να δεχθούμε ότι είναι και δομικό.
Σχετίζεται δηλαδή όντως με προβλήματα όπως η έλλειψη ειδικοτήτων που ζητά η αγορά εργασίας. Όμως δεν χρειαζόμαστε καμία έρευνα για να κατανοήσουμε ότι στην Ελλάδα το πρόβλημα της ανεργίας είναι κατεξοχήν κυκλικό και δεν έχει να κάνει με τα “προσόντα” που υποτίθεται ότι λείπουν.
Έχει να κάνει με το ότι όποιος έχει υψηλά προσόντα δεν βρίσκει δουλειά με ανάλογες αποδοχές, οπότε φεύγει στο εξωτερικό (το πιστοποιεί η πολυθρύλητη “διαρροή εγκεφάλων”) και ότι για τους υπολοίπους δουλειές είτε δεν υπάρχουν είτε αυτές που υπάρχουν είναι “για νέους έως 30 ετών”, επειδή επιδοτούνται, ή προσωρινές ή αφορούν πωλήσεις και ποσοστά ή μερική απασχόληση, κ.ο.κ.
Η έρευνα της Manpower, η συζήτηση περί δομικής ανεργίας και ο προαναφερθείς αφορισμός περί αποσύνδεσης της εκπαίδευσης από την αγορά εργασίας έχουν περισσότερο νόημα σε χώρες με ζωντανή βιομηχανία.
Στους Financial Times ανακάλυψα την ιστoρία του Drew Greenblatt, προέδρου της εταιρείας Marlin Steel Wire Products, στη Βαλτιμόρη, ο οποίος επί περισσότερο από έναν χρόνο δεν μπορούσε να βρει έναν ειδικευμένο τεχνίτη για το εργοστάσιό του. Όμως πέρα από το ότι στην Αμερική υπάρχει ακόμα βιομηχανία, ο κ. Greenblatt προσπάθησε να προσελκύσει το ταλέντο που του έλειπε με μισθό 7.000 δολαρίων τον μήνα και ένα πλήρες πακέτο ιατρικής περίθαλψης και ασφάλισης.
Θα είχε ενδιαφέρον να μας έλεγε η Manpower ποιες ελληνικές επιχειρήσεις και σε ποιον κλάδο από αυτές που δηλώνουν αδυναμία εύρεσης κατάλληλου προσωπικού προσφέρουν εργασιακή ασφάλεια, προοπτικές και ικανοποιητικό μισθό, και πόσες δίνουν τον βασικό “και να ’σαι και ευχαριστημένος, γιατί βλέπεις τι γίνεται εκεί έξω”.
Ή, αλλιώς, όπως το έθεσε μια φίλη στο Facebook, “Μήπως θέλουν να έχουν εξειδικευμένους υπαλλήλους με 300 ευρώ; Γιατί αλλιώς, η Manpower και οι εργοδότες, μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μας, όμως”.
O Γιώργος Χρηστίδης είναι δημοσιογράφος, ανταποκριτής του Spiegel Online.
Protagon
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου