Ο ελληνισμός σε Ελλάδα και Κύπρο βρίσκεται σε φάση εθνικής σωτηρίας για οποιον μπορεί να αντιλήφθη το παιχνίδι που παίζεται. Πρέπει επιτέλους να οργανωθούμε αποκτώντας έτσι μια νέα στρατηγική ισχύς ώστε να αντιμετωπίσουμε το νέο- οθωμανικό - τουρκικό δόγμα << Διεύρυνση ή αλληλεγγύη >> το πρώτο υπονοεί δυναμική αντίδραση δηλαδή πόλεμο και το δεύτερο ύπουλη οικονομική υποδούλωση.

Στην εφημερίδα Μιλλιέτ δημοσιεύθηκε άρθρο της κ. Μπουρτζού Ονάλ με τίτλο «Διεύρυνση ή αλληλεγγύη», που δείχνει χάρτη της Τουρκίας, ο οποίος περιλαμβάνει όλη την Κύπρο, όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, τη Δυτική Θράκη, την Ανατολική Μακεδονία,  την Θεσσαλονίκη, το 1/3 της Βουλγαρίας, και τμήματα της Συρίας, της Γεωργίας, του Αζερμπαϊτζάν και του Ιράκ.

Οι περιπτώσεις της Ελλάδας και της Κύπρου είναι οι πιο κατάλληλες για διδακτορικές διατριβές. Έχουν τόσο υλικό για επεξεργασία, που σαφώς και οι σχολές πολιτικών επιστημών μπορούν να αντλήσουν άπειρα διδάγματα για αποφυγή αλλεπάλληλων και ανεμπόδιστων από τους δυο λαούς καταστροφικών ενεργειών.
Θα βρεθούν φυσικά να πουν κάποιοι ότι δεν φταίνε καθόλου Ελλαδίτες και Κύπριοι πολίτες, παρά μόνον οι πολιτικοί τους. Αντιπαρέρχομαι ότι τους πολιτικούς οι λαοί τους ψηφίζουν, και μένω στο ότι από το 1990 είναι γνωστό πως η Κύπρος και η Ελλάδα στηρίζονται σε σαθρές βάσεις. Κάναμε πως δεν καταλαβαίναμε, μας έριχναν αυτοί που έτρωγαν την μπριζόλα το κόκαλο για να το γλύψουμε, και τώρα παριστάνουμε τους ανίδεους.
Ποιοι; Εμείς, που έχουμε γνώμη -όχι μόνον άποψη- επί παντός επιστητού, και κρίνουμε τα πάντα στα καφενεία, σύμφωνα βέβαια με όσα διαβάσαμε στις κρεμασμένες στα περίπτερα εφημερίδες ή όσα ακούσαμε από τον κομματικό ινστρούχτορα.

Μερίδιο στην ευθύνη έχουμε όλοι, όχι φυσικά στο ίδιο ποσοστό με τους ταγούς μας. Θα πουν πάλι κάποιοι το σύνηθες «μα, εγώ δεν έφαγα». Αλλά, «μάσα» δεν είναι μόνον η αρπαγή δημοσίου χρήματος. Είναι και η αναξιοκρατική τοποθέτηση σε δημόσια θέση, είναι και η χρήση προκλητικών προνομίων που αποσπάστηκαν με εκβιαστικές κινητοποιήσεις, είναι και η μη δήλωση όλων των εσόδων, είναι και η αποφυγή επιτέλεσης του καθήκοντος όπως ορίζουν οι κανόνες, είναι και χίλια δυο άλλα που μας έφεραν εδώ.

Αν δεν αλλάξουμε μυαλά, Ελλαδίτες και Κύπριοι, το μέλλον δεν είναι ευοίωνο. Η ανάληψη ευθύνης είναι παλικαρίσια ενέργεια και υποδηλώνει ταυτόχρονα πρόθεση αλλαγής συμπεριφοράς. Την κλαψούρα «δεν φταίω, άλλοι φταίνε», δεν χρειάζεται να την χαρακτηρίσω.

Μέσα σε λίγα χρόνια, η «Ελλάδα του Σημίτη, που θα γινόταν ατμομηχανή για να οδηγήσει τα Βαλκάνια», έγινε περίγελος και του Μπερίσα (έρχεται και η ώρα της αλβανικής οικονομικής κρίσης, απλώς την καλύπτουν οι υπερθνικιστικές εξάρσεις των πολιτικών τους). Και η Κύπρος που θα κολυμπούσε στα πλούτη, προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της.
Φαίνεται πως, κοντά στα άλλα, υπήρξε και συνεννόηση των Η.Π.Α. και Ισραήλ για ενδεχόμενη επίθεση στον Ιράν, οπότε η φιλοδυτική στάση της Τουρκίας είναι απαραίτητη, με τους Πάτριοτ εγκαταστημένους στα σύνορά της. Κι εμπρός στην ασφάλεια του Ισραήλ όλα τα άλλα παραμερίζονται. Ο περίφημος αγωγός που θα έφερνε το αέριο από την Κύπρο στην Ελλάδα, και από εδώ στην Ευρώπη, μάλλον μένει στο όνειρο. Το δε τραγικό είναι, πως την λύση να μεταφερθεί το αέριο από την Κύπρο στην Τουρκία, την είχε προτείνει και υπουργός της κυβέρνησης Χριστόφια. Τόση συνέπεια στη διεθνιστική «προοδευτική» ιδεολογία.
Και παρ’ όλο που οι Η.Π.Α. είχαν φανεί στην αρχή ότι βρίσκονται στο πλευρό της Κύπρου, άλλαξαν στάση, αφού ο πρώην υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ μας προετοίμασε για δραματικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η Κύπρος δεν πληρώνει μόνον τις μαύρες καταθέσεις Ρώσων ολιγαρχών, αλλά και το «όχι» στο Σχέδιο Ανάν. Καθυστέρησε για εννιά χρόνια τα σχέδια του Συστήματος για πλήρη έλεγχο του νησιού. Οι πολιτικοί της Κύπρου, όπως και οι Ελλαδίτες, απέφυγαν να προβούν σε ενέργειες πολιτικής ενδυνάμωσης του νησιού στη διεθνή σκηνή, και βρέθηκαν χωρίς συμμάχους. Ούτε η εναντίον της Ελλάδας συμπεριφορά τους προβλημάτισε. Κοίμιζαν τον λαό με τα αμύθητα πλούτη που θα έρθουν, όταν θα αρχίσει να ρέει το φυσικό αέριο. Και ούτε είχαν προσέξει, πως σε όποια χώρα πάτησαν το πόδι τους οι πετρελαϊκές εταιρίες, την ρήμαξαν.

Η Τουρκία έχει τώρα το «πάνω χέρι». Ξαναξύπνησε ο νεοθωμανισμός που είχε σκιαστεί από αλλεπάλληλες αποτυχίες. Στην εφημερίδα Μιλλιέτ δημοσιεύθηκε άρθρο της κ. Μπουρτζού Ονάλ με τίτλο «Διεύρυνση ή αλληλεγγύη», που δείχνει χάρτη της Τουρκίας, ο οποίος περιλαμβάνει όλη την Κύπρο και τμήματα της Συρίας και του Ιράκ.
Και όχι μόνον αυτό. Αλλά ο «άνετος χάρτης» (όπως τον αποκαλεί),  περιλαμβάνει επίσης το1/3 της Βουλγαρίας, την Αν. Μακεδονία και Θράκη, τα μισά νησιά του Αιγαίου, την Χαλκιδική και την Θεσσαλονίκη! Και όπως πληροφορούμαστε από τα tourkikanea, η Μιλλιέτ εκδίδεται από τον κ. Ερντογάν Ντεμιρορέν, που είναι ιδιαίτερα φίλα κείμενος στον Τούρκο πρωθυπουργό. Δεν είναι δηλαδή μια τυχαία περιθωριακή εφημερίδα.
Η στήλη επαναλαμβάνει την πρότασή της. Μόνον με πρωτοβουλία του Προέδρου για προσωρινή αναστολή του άρθρου 48, και κήρυξη της χώρας σε κατάσταση ανάγκης, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, μπορούμε να έχουμε ελπίδες.


Ο Μακεδών