«Η ευρωκρίση έκανε μια παύση, αλλά απέχει πολύ από το να έχει λυθεί. Η Ισπανία και η Ελλάδα θα πρέπει να γίνουν κατά 30% φθηνότερες συγκριτικά με τον μέσο όρο της ευρωζώνης, ώστε να γίνουν ανταγωνιστικές. Μετά πρέπει να ανέβουν και οι τιμές της Γερμανίας ταχύτερα από τις υπόλοιπες.
Από το καλοκαίρι του 2012 η χρηματοπιστωτική κρίση έκανε μια παύση. Τα «υπόλοιπα-στόχος» (σημείωση: αυτά προκύπτουν από την ανισομερή διανομή διατραπεζικών πληρωμών στη ζώνη του ευρώ), που δείχνουν την φυγή κεφαλαίων από τη Νότια Ευρώπη και τα εναλλακτικά δάνεια του ευρωσυστήματος ανεβαίνουν μόνο στην Ιταλία. Κατά τα λοιπά μειώνονται. Και τα επιτόκια επίσης των νότιων χωρών έχουν πέσει, επειδή οι επενδυτές ικανοποιούνται με πολύ χαμηλότερα ασφάλιστρα σε σχέση με πριν. Οι αγορές κεφαλαίων καθησυχάσθηκαν.
Η καθησύχαση έχει τρεις αιτίες: Πρώτον, την απόρριψη των προσφυγών εναντίον του μόνιμου Μηχανισμού ESM από το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας. Δεύτερον, την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ότι θα αποτρέψει την πτώση της τιμής των κρατικών ομολόγων των νότιων χωρών μέσω της απεριόριστης αγοράς τέτοιων τίτλων. Τρίτον, την απόφαση των κρατών του ευρώ να επιστρατεύσουν τα μέσα του ESM και για την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της Νότιας Ευρώπης.
Οι νότιες χώρες πρέπει να γίνουν πιο ανταγωνιστικές
Για δύο λόγους αυτά δεν αποτελούν πραγματική λύση της κρίσης.
Από την μία, η κρίση ανταγωνιστικότητας εξακολουθεί να μαίνεται. Οι νότιες χώρες έγιναν υπερβολικά ακριβές λόγω των φθηνών δανείων που έφερε το ευρώ και πρέπει εν μέσω μακροχρόνιας «νέκρας», η οποία θα διαρκέσει το λιγότερο μια δεκαετία, να συγκρατήσουν τον πληθωρισμό τους απέναντι στους ανταγωνιστές τους στον χώρο του ευρώ τόσο πολύ, ώστε να ξαναγίνουν ανταγωνιστικές. Η Ισπανία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία θα πρέπει, για να ξανακαταστούν ανταγωνιστικές, να γίνουν μακροπρόθεσμα σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ευρωζώνης κατά 30% φθηνότερες και ακόμα και οι τιμές της Γαλλίας θα πρέπει να πέσουν κατά 20% σε σχέση με τον μέσο όρο. Αυτό είναι το πόρισμα μιας έκθεσης του Ινστιτούτου Ifo, η οποία θα παρουσιασθεί σήμερα στις Βρυξέλλες.
Αντίθετα, οι τιμές της Γερμανίας θα πρέπει να ανέβουν κατά 20% σε σχέση με τον μέσο όρο. Για να μην σπρώξει αυτό τις υπόλοιπες χώρες στον πληθωρισμό θα πρέπει π.χ. οι τιμές στην Γερμανία να ανεβαίνουν κατά 5,5% ετησίως και για μια δεκαετία, την ώρα που το επίπεδο τιμών των χωρών της ευρωζώνης ανεβαίνει κατά 3,6% κατά μ.ο.. Αν επιθυμούσε κανείς να επιτύχει την απαραίτητη προσαρμογή εντός δεκαετίας, κρατώντας μόνο το επίπεδο τιμών της Γαλλίας σταθερό για μια δεκαετία, ο μέσος πληθωρισμός στην ευρωζώνης θα έπρεπε να είναι στο 2,3% και ο ετήσιος πληθωρισμός της Γερμανίας στο 4,1%. Αντίστοιχα, οι τιμές της Ισπανίας θα έπρεπε να πέφτουν κατά 1,3% ανά έτος. Ούτως ή άλλως επίκειται μία φάση εξόχως δύσκολων προσαρμογών για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης και της Γαλλίας, οι οποίες επιβαρύνουν σημαντικά τα κοινωνικά συστήματα αυτών των κρατών, αν δεν δοκιμάζουν το σημείο θραύσης των. Έως τώρα δεν έχει συμβεί σχεδόν τίποτα από τις απαραίτητες μειώσεις τιμών.
Φορολογούμενοι και συνταξιούχοι
Από την άλλη, τα παραπάνω πολιτικά μέτρα συνεπάγονται μια βίαιη μετατόπιση βαρών από τους επενδυτές, οι οποίοι τοποθέτησαν τα χρήματά τους στη Νότια Ευρώπη, στους φορολογούμενους και τους συνταξιούχους των υγειών κρατών του Βορρά. Η καθησύχαση των επενδυτών είναι γεγονός γιατί η πολιτική βρήκε τρόπους να εξασφαλίσει πρόσβαση στο πορτοφόλι των πολιτών χωρίς πολλές δημόσιες φασαρίες. Πριν από μια πιθανή κρατική χρεοκοπία αγοράζουν ο ESM και η ΕΚΤ τους κρατικούς τίτλους των πληττόμενων κρατών και αναλαμβάνουν τις αποσβέσεις στα λογιστικά τους βιβλία. Κάτι παρόμοιο κάνει και ο ESM με τα χρέη των τραπεζών, όταν οι τράπεζες χρεοκοπούν και μόνο με νέες πιστώσεις του ESM μπορούν να αποπληρώσουν στους πιστωτές τους τα δανεικά. Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη της ευρωζώνης που είναι ακόμα υγιή πρέπει να αναλαμβάνουν τις ζημίες από τις αποτυχημένες επενδύσεις και την εν μέρει δυσανάλογη κρατική δραστηριότητα στη Νότια Ευρώπη με το να επανακεφαλαιοποιούν τον ESM και την ΕΚΤ και να λαμβάνουν από αυτές μικρότερο κομμάτι της διανομής κερδών. Αυτό είναι η βασικότερη επενέργεια: Να στηριχθούν οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση με την κρατική μεταβίβαση χρημάτων μέσω άλλων καναλιών, ώστε να μην επέλθει η χρεοκοπία.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος όμως για τους Γερμανούς φορολογούμενους και συνταξιούχους να νιώθουν καθησυχασμένοι, όταν οι αγορές κεφαλαίου καθησυχάζονται με τα δικά τους λεφτά, χωρίς να τους έχει ρωτήσει κανείς. Η Γερμανία θα έχει μεν δουλειά και η οικονομία θα έχει καλή ανάπτυξη, όμως ολοένα και περισσότερη περιουσία των Γερμανών τίθεται εν κινδύνω και ως αποτέλεσμα θα χαθεί».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου