Περίεργη είναι η κατάσταση που αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις του
τελευταίου διαστήματος στην Ελλάδα, αφού για πρώτη φορά στις τάσεις της
κοινωνίας διαφαίνεται και ποσοτικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει τη δυναμική που
διέθετε και είχε οδηγήσει τους υπεραισιόδοξους να θέτουν τον πήχη πάνω
από το 30% και να ονειρεύονται ακόμη και… αυτοδυναμία.Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ με τη Νέα Δημοκρατία δείχνει να μειώνεται παρότι ο αρχηγός του δεύτερου κόμματος και πρωθυπουργός της χώρας, Αντώνης Σαμαράς, θα έπρεπε υπό φυσιολογικές συνθήκες να καταρρέει δημοσκοπικά.
Πολιτικοί παρατηρητές αποδίδουν το φαινόμενο τόσο στις εντυπώσεις μερικής αντιστροφής της κατάστασης (η εντύπωση ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν υφίσταται πλέον ως πιθανότητα), όσο και στα πολιτικά «αυτογκόλ» που χρεώνεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που είναι άπειρο ως κόμμα εξουσίας.
Προτού αναφερθούμε στην αιτιολόγηση αυτής της εκτίμησης, να ξεκαθαρίσουμε εκ προοιμίου ότι δεν θεωρούμε την κατάσταση αυτή ως παγιωμένη, ασχέτως με το τι γράφει ο φιλικά προσκείμενος στην κυβέρνηση Τύπος και γενικότερα τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ. Η μεγαλύτερη απειλή κατ’ εμάς που αντιμετωπίζει η συμμαχική κυβέρνηση, είναι το να μην μαζευτούν τα έσοδα που έχουν προϋπολογιστεί, οπότε και θα ζητηθούν από την τρόικα μέτρα αποκατάστασης του οικονομικού κενού που θα έχει δημιουργηθεί.
Η πιθανότητα να προκύψει αυτό το σενάριο είναι πολύ υψηλή, καθώς το να ζητάς να εισπράξεις φόρους από εκεί που δεν υπάρχουν πλέον χρήματα, είναι απλά συνταγή αποτυχίας. Κάποιες ελπίδες γεννιούνται από τη διαφορετική προσέγγιση που δείχνει το οικονομικό επιτελείο να υιοθετεί στον τομέα της είσπραξης των προσδοκώμενων δημοσίων εσόδων, μέτρα που συνδέονται με τον περιορισμό της φοροδιαφυγής.
Επειδή όμως οι διακηρύξεις στην Ελλάδα περισσεύουν και το πρόβλημα είναι στις πρωτοβουλίες, τις αποφάσεις και τα έργα, ας κρατάμε «μικρό καλάθι»… Η κατάσταση παραμένει ρευστή κι εάν οι της κυβέρνησης δεν το αντιλαμβάνονται και αρχίσουν τους κομπασμούς, θα έχουν διαπράξει σφάλμα που θα μπορούσε να ισοδυναμεί και με τον πολιτικό τους θάνατο…
Όσον αφορά την άλλη πλευρά της εξίσωσης και τα «αυτογκόλ» για τα οποία κάνουν λόγο οι παρατηρητές, πρόκειται για δυο θέματα που έχει αναδείξει στο παρελθόν το «defence-point.gr»: Αφενός πρόκειται για το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στην Αργεντινή και τη Βραζιλία, το οποίο θεωρείται ως επικοινωνιακό «Βατερλό» και αφετέρου η στήριξη που παρέχεται σε κάθε λογής γραφικούς «αγωνιστές», επί της ουσίας παράνομους… με βούλα τους οποίους δεν θα ανέχονταν οποιαδήποτε ευνομούμενη πολιτεία στον κόσμο, που όμως κατόρθωναν να επιβάλλουν τη θέλησή τους… και τα «νταβατζιλίκια» τους στο διαλυμένο κράτος.
Για την Αργεντινή τα έχουμε πει, ο Τσίπρας αρχικά δήλωνε ότι μελετάει το παράδειγμα της χώρας, τη στιγμή που σημειώνονταν λεηλασίες σε καταστήματα και η χώρα έδειχνε να κινδυνεύει με συνολική αποσταθεροποίηση και νέα χρεοκοπία. Λίγο αργότερα τα μάζευε και άλλαζε τις αρχικές του δηλώσεις. Οι εντυπώσεις που είχαν δημιουργηθεί όμως και με τη βοήθεια της κυβερνητικής επικοινωνιακής επίθεσης θεωρήθηκε ότι έκανε σημαντική ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα προσωπικά.
Στη Βραζιλία, ταξίδι το οποίο επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί ως μεγάλη επιτυχία εξωτερικής πολιτικής, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε τη μισή αλήθεια, αποφεύγοντας να μιλήσει για τις εκτεταμένες αποκρατικοποιήσεις που έγιναν (τις οποίες το κόμμα του έχει δαιμονοποιήσει), καθώς επίσης και τις διαφορές ανάμεσα σε ένα κράτος που το μέγεθός του και μόνο το καθιστούν αδιαφιλονίκητο «ηγεμόνα» της Λατινικής Αμερικής, αλλά και βασική αιτία της ανάκαμψης της Αργεντινής (μόλις έκλεισε η βραζιλιάνικη αγορά που απορροφούσε τα προϊόντα των Αργεντινών, εμφανίστηκαν άμεσα τα προβλήματα για το Μπουένος Άιρες).
Εκτός κι αν στη θέση της Βραζιλίας ο ΣΥΡΙΖΑ «μελετάει» την Τουρκία (λόγω μεγέθους φυσικά), αφού διάφορα κομματικά στελέχη, όχι απαραίτητα από τις γνωστές γραφικές «συνιστώσες», θεωρούν μια τέτοια κίνηση ως «ματ» που θα οδηγήσει σε ελληνοτουρκική ειρήνη και σε συνέχεια του γνωστού ιδεολογήματος, στην αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών. Εμείς το είπαμε, περιμένετε διότι είναι θέμα χρόνου να διατυπώσουν το σκεπτικό διάφοροι γραφικοί στην Κουμουνδούρου.
Το κεντρικό ζήτημα είναι να πάρει επιτέλους αποφάσεις ο Αλέξης Τσίπρας για το τι είδους κόμμα επιθυμεί να φτιάξει. Όσο βρισκόταν στις παρυφές του πολιτικού συστήματος το να λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του δεν είχε μεγάλο κόστος. Όταν όμως υποτίθεται μετατρέπεσαι σε κόμμα εξουσίας, είναι απλά αυτοκαταστροφικό να χαϊδεύεις «αγωνιστές» του περιθωρίου που κανονικά θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν στη Δικαιοσύνη τον μισό ποινικό κώδικα ως αποτέλεσμα της δράσης τους, αφού με τον τρόπο αυτό διώχνεις απλούς καθημερινούς ανθρώπους που μέχρι τώρα σε έβλεπαν με συμπάθεια.
Ούτε είναι δυνατόν από τη μία να θεωρείς την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη δεδομένη και από την άλλη να «τσιμπολογάς» ότι σε βολεύει από τη Βραζιλία και την Αργεντινή και τα δυσάρεστα να τα πετάς. Πως για παράδειγμα μέμφεσαι τον Πάνο Καμμένο και τους Ανεξάρτητους Έλληνες όταν κάνουν λόγο για άλλα πλην του ευρώ νομίσματα, όταν η Βραζιλία που τόσο μας διαφημίζεις είχε συνδέσει το νόμισμά της με το δολάριο από το 1994 για να τιθασεύσει τον πληθωρισμό; Και δεν είναι το μόνο ερώτημα που τίθεται.
Ο Τσίπρας θα καταλάβει σύντομα ότι απλά δεν γίνεται να καταλάβει όλο τον πολιτικό χώρο από το Κέντρο μέχρι την άκρα Αριστερά. Θα πρέπει να τοποθετηθεί με σαφήνεια και να δώσει το πολιτικό – ιδεολογικό του στίγμα. Ούτε είναι δυνατό τη μια μέρα να λες κάτι και την επόμενη να βγαίνει κάποιος βουλευτής σου από κάποια γραφική συνιστώσα και να ασκεί προσωπική πολιτική. Αν δεν το καταλάβουν, ίσως διαπιστώσουν ότι… το ξεφούσκωμα είναι ταχύτερο από το φούσκωμα…
πηγη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου