Ο ΣΕΒ σε υπόμνημά του στις 26/9/2012 προς το υπουργείο Ανάπτυξης,
Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, ξεκαθαρίζει ότι δεν
ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους βιομήχανους η μείωση του μισθολογικού
κόστους.
Τον Μάιο του 2012 ο ΣΕΒ είχε ζητήσει και πάλι την κατάργηση του νόμου που προβλέπει τη μείωση των κατώτατων μισθών κατά 22%, καθώς και την επαναφορά της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων στους έξι μήνες.
Εν ολίγοις, πιο φιλεργατικός Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών δεν πρέπει να υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Μέχρι και κουμουνιστές, τους λες. Βέβαια, αυτό που δεν έχω καταλάβει ακόμη είναι για ποιο λόγο οι επιχειρηματίες και οι βιομήχανοι δεν αγνοούν τον νόμο για να στηρίξουν τους εργαζόμενούς τους δίνοντάς τους μεγαλύτερους μισθούς. Ποιος θα τους τιμωρήσει και γιατί;
Είναι κι άλλα πολλά που δεν έχω καταλάβει. Για παράδειγμα, δεν καταλαβαίνω γιατί ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών δηλώνει ότι είναι άχρηστο το μέτρο της μείωσης του μισθολογικού κόστους κι ότι απεχθάνονται τις ρυθμίσεις για μειώσεις μισθών των εργαζομένων τους, ενώ την ίδια ώρα όχι μόνο μειώνουν τους μισθούς κάτω από τα όρια που προβλέπει ο νόμος, αλλά εκμεταλλεύονται όλες τις ρυθμίσεις που τους ευνοούν στις απολύσεις, έχουν όμηρους τους εργαζόμενούς τους καθώς κάνουν να τους πληρώσουν 6 και 7 μήνες και τους βάζουν να υπογράφουν ότι πληρώνονται κανονικά κι ότι έχουν λάβει τα επιδόματα αδείας τους, ενώ δεν έχουν πληρώσει τίποτα;
Μήπως τελικά δεν είναι τόσο φιλεργατικός ο ΣΕΒ; Μήπως τελικά παίζει καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι του καλού μπάτσου, από τη στιγμή που στις αποδεδειγμένα κρυφές συνομιλίες του με τους εκπροσώπους της τρόικας έχει εξασφαλίσει ότι θα εφαρμοστούν όλα τα αιτήματά του για ισοπέδωση μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων;
Μα ναι! Ο ΣΕΒ, αφού ξεμπέρδεψε με το μισθολογικό κόστος, τώρα δηλώνει ότι δεν αρκεί μόνο αυτή η … «διευκόλυνση» για να πέσουν οι τιμές των προϊόντων που παράγει! Θέλει κι άλλες διευκολύνσεις. Ζητά να μην πληρώνει φόρους για το ρεύμα και το μαζούτ που καταναλώνει. Ζητά να μην πληρώνει φόρους γενικά. Ζητά να του επιστρέφεται αμέσως ο ΦΠΑ ενώ κάθε μέρα σκάνε ονόματα επιχειρηματιών που εμπλέκονται σε φοροδιαφυγή εκατομμυρίων ευρώ.
Λέει επίσης ο ΣΕΒ ότι δε μπορεί να μειώσει τις τιμές στα προϊόντα του, λόγω: «της αύξηση του κόστους πρώτων υλών, οι περισσότερες από τις οποίες είναι εισαγόμενες, του χαμηλού επιπέδου των βασικών υποδομών (όπως π.χ. των υποδομών φόρτωσης στο λιμάνι του Βόλου), του πολύ υψηλού κόστους των μεταφορών, το οποίο μόλις πρόσφατα έχει μειωθεί, του διπλασιασμού του κόστους δανεισμού το τελευταίο έτος».
Εν ολίγοις, άρμεγε και κούρευε. Ασυναρτησίες. Οι βιομήχανοι κατηγορούν τους τραπεζίτες για το ότι δεν πέφτουν οι τιμές στα προϊόντα. Κι εμείς κοιτάμε! Είμαστε άξιοι της μοίρας μας; Ναι, είμαστε! Σε κανένα καθεστώς δεν αρκούν μόνο οι πρόθυμοι κυβερνήτες και οι καλοί συνεργάτες. Για να αντέξει ένα καθεστώς χρειάζεται κι έναν υπάκουο λαό. Αυτό είμαστε! Ο τέλειος συνδυασμός: Πρόθυμη εξουσία και υπάκουος λαός.
Μας γελοιοποιούν, μας εκβιάζουν, μας κρατούν όμηρους με αντάλλαγμα την αύξηση των κερδών τους κι εμείς… σιωπή του φόβου! Δισεκατομμύρια κερδών που παράγονται από έναν εξαθλιωμένο λαό βγαίνουν στις τράπεζες του εξωτερικού. Κι εμείς καρτερικά υπομένουμε. Τι; Ένας να μου πει: Τι περιμένουμε; Εγώ! Ας μου απαντήσω εγώ. Τι περιμένω; Ποιον περιμένω να με σώσει; Ούτε στον καθρέφτη δε μπορώ να ξυριστώ, επειδή με φτύνω. Μα τόσο ξεφτιλισμένος είμαι πια; Τόσο δειλός και ανίκανος; Ναι, είμαι. Δεν υπάρχει άλλη απάντηση. Μέχρι να βρω το κουράγιο για να κάνω το σωστό, θα είμαι ένα τίποτα.
πηγη
Τον Μάιο του 2012 ο ΣΕΒ είχε ζητήσει και πάλι την κατάργηση του νόμου που προβλέπει τη μείωση των κατώτατων μισθών κατά 22%, καθώς και την επαναφορά της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων στους έξι μήνες.
Εν ολίγοις, πιο φιλεργατικός Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών δεν πρέπει να υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Μέχρι και κουμουνιστές, τους λες. Βέβαια, αυτό που δεν έχω καταλάβει ακόμη είναι για ποιο λόγο οι επιχειρηματίες και οι βιομήχανοι δεν αγνοούν τον νόμο για να στηρίξουν τους εργαζόμενούς τους δίνοντάς τους μεγαλύτερους μισθούς. Ποιος θα τους τιμωρήσει και γιατί;
Είναι κι άλλα πολλά που δεν έχω καταλάβει. Για παράδειγμα, δεν καταλαβαίνω γιατί ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών δηλώνει ότι είναι άχρηστο το μέτρο της μείωσης του μισθολογικού κόστους κι ότι απεχθάνονται τις ρυθμίσεις για μειώσεις μισθών των εργαζομένων τους, ενώ την ίδια ώρα όχι μόνο μειώνουν τους μισθούς κάτω από τα όρια που προβλέπει ο νόμος, αλλά εκμεταλλεύονται όλες τις ρυθμίσεις που τους ευνοούν στις απολύσεις, έχουν όμηρους τους εργαζόμενούς τους καθώς κάνουν να τους πληρώσουν 6 και 7 μήνες και τους βάζουν να υπογράφουν ότι πληρώνονται κανονικά κι ότι έχουν λάβει τα επιδόματα αδείας τους, ενώ δεν έχουν πληρώσει τίποτα;
Μήπως τελικά δεν είναι τόσο φιλεργατικός ο ΣΕΒ; Μήπως τελικά παίζει καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι του καλού μπάτσου, από τη στιγμή που στις αποδεδειγμένα κρυφές συνομιλίες του με τους εκπροσώπους της τρόικας έχει εξασφαλίσει ότι θα εφαρμοστούν όλα τα αιτήματά του για ισοπέδωση μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων;
Μα ναι! Ο ΣΕΒ, αφού ξεμπέρδεψε με το μισθολογικό κόστος, τώρα δηλώνει ότι δεν αρκεί μόνο αυτή η … «διευκόλυνση» για να πέσουν οι τιμές των προϊόντων που παράγει! Θέλει κι άλλες διευκολύνσεις. Ζητά να μην πληρώνει φόρους για το ρεύμα και το μαζούτ που καταναλώνει. Ζητά να μην πληρώνει φόρους γενικά. Ζητά να του επιστρέφεται αμέσως ο ΦΠΑ ενώ κάθε μέρα σκάνε ονόματα επιχειρηματιών που εμπλέκονται σε φοροδιαφυγή εκατομμυρίων ευρώ.
Λέει επίσης ο ΣΕΒ ότι δε μπορεί να μειώσει τις τιμές στα προϊόντα του, λόγω: «της αύξηση του κόστους πρώτων υλών, οι περισσότερες από τις οποίες είναι εισαγόμενες, του χαμηλού επιπέδου των βασικών υποδομών (όπως π.χ. των υποδομών φόρτωσης στο λιμάνι του Βόλου), του πολύ υψηλού κόστους των μεταφορών, το οποίο μόλις πρόσφατα έχει μειωθεί, του διπλασιασμού του κόστους δανεισμού το τελευταίο έτος».
Εν ολίγοις, άρμεγε και κούρευε. Ασυναρτησίες. Οι βιομήχανοι κατηγορούν τους τραπεζίτες για το ότι δεν πέφτουν οι τιμές στα προϊόντα. Κι εμείς κοιτάμε! Είμαστε άξιοι της μοίρας μας; Ναι, είμαστε! Σε κανένα καθεστώς δεν αρκούν μόνο οι πρόθυμοι κυβερνήτες και οι καλοί συνεργάτες. Για να αντέξει ένα καθεστώς χρειάζεται κι έναν υπάκουο λαό. Αυτό είμαστε! Ο τέλειος συνδυασμός: Πρόθυμη εξουσία και υπάκουος λαός.
Μας γελοιοποιούν, μας εκβιάζουν, μας κρατούν όμηρους με αντάλλαγμα την αύξηση των κερδών τους κι εμείς… σιωπή του φόβου! Δισεκατομμύρια κερδών που παράγονται από έναν εξαθλιωμένο λαό βγαίνουν στις τράπεζες του εξωτερικού. Κι εμείς καρτερικά υπομένουμε. Τι; Ένας να μου πει: Τι περιμένουμε; Εγώ! Ας μου απαντήσω εγώ. Τι περιμένω; Ποιον περιμένω να με σώσει; Ούτε στον καθρέφτη δε μπορώ να ξυριστώ, επειδή με φτύνω. Μα τόσο ξεφτιλισμένος είμαι πια; Τόσο δειλός και ανίκανος; Ναι, είμαι. Δεν υπάρχει άλλη απάντηση. Μέχρι να βρω το κουράγιο για να κάνω το σωστό, θα είμαι ένα τίποτα.
πηγη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου