Στην ουσία, όλοι και παντού περιμένουν τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου. Και, το πιθανότερο, την επανεκλογή Ομπάμα. Από εκεί και πέρα ο κόσμος θα ξαναπάρει μπροστά. Η ένταση στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και στο Ισλάμ της Αφρικής αλλά και το νέο μέτωπο, που γιγαντώνεται στην Ασία μέσα από την παραδοσιακή σύγκρουση Κίνας - Ιαπωνίας, θα εξελιχθούν και θα παράγουν αποτελέσματα. Μπορεί βία, πόλεμο, νέα σύνορα. Μπορεί, από την άλλη, μια νέα παγκόσμια γεωπολιτική ισορροπία. Είναι εμφανές ότι η Γιάλτα του τέλους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πάλιωσε.
Η ύφεση, η πείνα, η ανισότητα που καλλιεργούνται στη Δύση καταρχήν και δεν αντιμετωπίζονται στην Ανατολή, από την άλλη, αναδεικνύουν το λάθος των αγορών αλλά και τη χρεοκοπία των κρατών και των κυβερνήσεων.
Κάποιοι, κάπου, κάποτε, πολύ ισχυροί και σεβάσμιοι, σκέφθηκαν πολύ λάθος και αποφάσισαν ακόμη πιο λάθος. Ολη η δομή της παγκοσμιοποίησης, με την οποία προσπάθησαν να αντικαταστήσουν την ισορροπία του Ψυχρού Πολέμου, είναι ένα λάθος. Στερείται βάθους και προπάντων αρμονίας, που φέρνει την ελευθερία, την ευημερία, την ενσωμάτωση.
Ο σχεδιασμός είναι λάθος γιατί το μοντέλο λειτουργεί όπως το Χρηματιστήριο. Μετράς κέρδη και ζημίες στο τέλος της μέρας. Αύριο, το κάθε αύριο, είναι μια άλλη μέρα.
Δεν μπορεί με τη μέθοδο αυτή να κυβερνηθεί ο κόσμος και πολύ περισσότερο να περιοριστεί ο πόλεμος. Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ιστορικά η πλεμποποίηση των Λαών σε σταθερή βάση και η κυριαρχία των τραπεζών και ιδιωτικών συμφερόντων, αποκλειστικά. Δεν μπορεί να διαλυθούν τα κράτη και να απονευρωθούν τα έθνη, υπέρ κάποιων «λατιφουντίων» κερδοσκοπίας και κάποιων ελίτ, χωρίς αίσθηση του δημόσιου αλλά και του κοινωνικού συμφέροντος. Δεν μπορεί να υπάρξει παγκόσμιος καπιταλισμός ή μοντέλο καπιταλισμού στη Δύση, χωρίς παραγωγή, ούτε μπορεί ο καπιταλισμός να λειτουργήσει στο φεουδαρχικό μοντέλο, της δουλοπαροικίας, τύπου Κίνας. Δεν μπορεί η παγκόσμια ισορροπία να διαμορφωθεί χωρίς τον παράγοντα των ΗΠΑ ως ενότητα ή με μια Ευρώπη υπό γερμανική απολυταρχία.
Όλα καταλήγουν σε ένα λάθος. Το σταυρόλεξο που δημιουργείται δεν θα λυθεί με ευχολόγια, όπως αυτά που συνηθίζονται στην Ευρώπη, ούτε με κατάρες, όπως αυτές που συνηθίζονται στην Ανατολή. Το λάθος θα λυθεί με σύγκρουση. Με Πόλεμο. Θερμό, ψυχρό, παρασκηνιακό. Αλλά με Πόλεμο. Αυτό δεν σημαίνει ολοκαύτωμα, μέσω παγκόσμιας σύρραξης με πυρηνικά και όλα τα άλλα όπλα ολικής καταστροφής. Σημαίνει όμως πλήρη ανατροπή των δεδομένων. Διάλυση της Ευρώπης, όπως την ξέρουμε. Αλλαγή στρατηγικής από την Ουάσινγκτον. Αλλαγές συνόρων σε όλο το μουσουλμανικό τόξο, στις φυλές και στα κράτη του Ισλάμ, από την Αφρική στην Ασία και την Ενδιάμεση Ανατολή ως τον Καύκασο. Δημιουργία Συμφωνίας τύπου Γιάλτας στην Ασία και στον Ειρηνικό.
Ολοι μας συζητούμε για τράπεζες και οικονομικούς δείκτες. Ομως η πραγματική οικονομία μετράται με μονάδες ευημερίας και εξαθλίωσης. Πάντα η ευημερία θα υπολείπεται της εξαθλίωσης, όμως αυτή, είτε ως πραγματικότητα είτε ως όραμα, θα κινεί τα γεγονότα. Την ανθρώπινη δράση και το συλλογικό όραμα. Στην παρούσα φάση, ισχυροποιείται μια στρέβλωση στον αναπτυγμένο κόσμο και αυτό έχει τη σημασία του.
Θεοποιούνται η εξαθλίωση, η απώλεια του κοινωνικού κράτους, της εργασιακής και εισοδηματικής ασφάλειας. Η ευελιξία του καπιταλισμού, να δημιουργεί ευημερία και όχι εξαθλίωση, «πετροβολείται».
Προφανώς έρχονται συγκρούσεις, ρήξεις και πόλεμος, για να διορθωθεί το λάθος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου