Κινεζικό «πυρηνικό όπλο» για τη Μέρκελ κατά της κρίσης χρέους; Όλα δείχνουν ότι οι Κινέζοι θα ήταν υπό προϋποθέσεις διατεθειμένοι να βοηθήσουν στο πλαίσιο πολιτικής συμφωνίας την υιοθέτηση ευρωομολόγου!

Μπορεί να έχουμε κατηγορήσει πολλές φορές την Άγκελα Μέρκελ για «στρατηγική μυωπία» στην αντίληψη των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής και της συνολικής – γεωπολιτικής θεώρησης των πραγμάτων, ωστόσο, το ταξίδι της στο Πεκίνο αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη και μάλιστα όχι μόνο διότι φαίνεται να σχετιζόταν ευθέως με το ζήτημα της οικονομικής κρίσης της Ευρωζώνης.

Αρχικά, η Μέρκελ μετέβη στο Πεκίνο συνοδευόμενη από εννιά συνολικά υπουργούς και οι διπλωματικές αβρότητες έφτασαν μέχρι του σημείου της επίσκεψής της στη γενέτειρα του πρωθυπουργού Γουέν Τζιαμπάο!

Όσον αφορά την ευρωπαϊκή οικονομική κρίση, όλες οι πληροφορίες δείχνουν ότι έθεσε ανοικτά το θέμα στους Κινέζους συνομιλητές της. Τα διεθνή πρακτορεία μετέδωσαν ότι η κινεζική απάντηση στην ερώτηση εάν θα συνεχίσουν να επενδύουν στα ομόλογα χωρών της Ευρωζώνης, η απάντηση ήταν θετική, υπό την προϋπόθεση το ρίσκο να μειωθεί. Επειδή όμως η αποκαλούμενη ως «διπλωματική γλώσσα» έχει πολλά τερτίπια και χρήζει επιπρόσθετης ερμηνείας ας επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε τις πραγματικές σκέψεις της Μέρκελ και των Κινέζων συνομιλητών της.

Επί της ουσίας, η απάντηση περί της ανάγκης μείωσης του ρίσκου, αποτέλεσε έκκληση προς τη Μέρκελ να προωθήσει μια πιο συντεταγμένη και «υπερεθνική» αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Όλα δείχνουν ότι οι Κινέζοι θα ήταν υπό προϋποθέσεις διατεθειμένοι να βοηθήσουν στο πλαίσιο πολιτικής συμφωνίας την υιοθέτηση ευρωομολόγου! Πρακτικά, η μέθοδος αυτή που έχει προβληθεί ως η πραγματική λύση του προβλήματος, απαιτεί την εξεύρεση οικονομικά εύρωστου «εταίρου» (ενός ή και περισσότερων, όσοι τέλος πάντων επιθυμούν τη διευθέτηση των προβλημάτων της Ευρωζώνης θεωρώντας ότι τους απειλούν), ώστε να μπορέσει να κρατήσει τα επιτόκια δανεισμού της Ευρωζώνης χαμηλά και να βοηθήσει σταδιακά στη μείωση του χρέους.


Πόσο απίθανο είναι η πραγματική πρόθεση της Μέρκελ να ήταν ακριβώς αυτή; Εάν εξασφάλιζε την κινεζική υποστήριξη, τότε τα οφέλη θα ήταν πολλαπλά. Αφενός θα μπορούσε η καγκελάριος να «πουλήσει» επικοινωνιακά στη Γερμανία το δαιμονοποιημένο – κατανοητό μέχρις ενός βαθμού – ευρωομόλογο, αφού οι Γερμανοί πολίτες είναι λογικό να φοβούνται ότι θα κληθούν να σηκώσουν μεγαλύτερο βάρος στις πλάτες τους. Η επιδείνωση όμως της γερμανικής οικονομίας αλλάζει σταδιακά το κλίμα στη Γερμανία, ενώ η αύξηση των γερμανικών προϊόντων στην κινεζική αγορά θα μπορούσε να καταστήσει λιγότερο αφόρητες τις συνέπειες, ενώ και η δέσμευση για επένδυση στο ευρωομόλογο που εξ ορισμού θα είχε μικρότερο ρίσκο θα μπορούσε να έχει ευεργετικές επιδράσεις.

Τουλάχιστον οι διεθνείς κερδοσκόποι δεν θα τολμούσαν να επιτεθούν στην Κίνα ουσιαστικά η οποία θα είχε συμφωνήσει να κρατήσει το επιτόκιο δανεισμού της ΕΕ χαμηλό. Ταυτόχρονα όμως, το Πεκίνο θα κρατούσε στα χέρια του ένα πολύ ισχυρό όπλο. Τη δυνατότητα άσκησης ισχυρής πίεσης στην Ευρώπη, αφού ενδεχόμενη αναστολή αγορών ευρωπαϊκών ομολόγων θα μπορούσε να ανεβάσει σημαντικά το κόστος δανεισμού, άρα και την ομαλή εξυπηρέτηση του χρέους.

Όλα τα προαναφερθέντα οδηγού στο συμπέρασμα ότι η Μέρκελ πλέον βλέπει το ζήτημα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους ως μέρος του πλανητικού οικονομικού παιχνιδιού και όχι με τον αφόρητα απλουστευτικό τρόπο που θέλει του νοικοκύρηδες Βορειοευρωπαίους να βασανίζονται από τους επιπόλαιους και σπάταλους του Νότου, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να χαθεί κάθε αίσθημα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και επιστροφή στην Ευρώπη των εθνικών ανταγωνισμών.

Οι κινήσεις τις Μέρκελ το διάστημα που ακολουθεί θα δείξει εάν όντως επιθυμεί να οικοδομήσει μια ισχυρή και αποφασισμένη συμμαχία χωρών πριν η ίδια, ως εκπρόσωπος του φυσικού οικονομικού – τουλάχιστον – ηγέτη της Ευρώπης, ανακοινώσει τις πρωτοβουλίες που θα λάβει για την οριστική αντιστροφή του κλίματος και την επαναφορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον δρόμο της ανάπτυξης.

Θα το παρακολουθήσουμε στενά, οφείλουμε όμως να επισημάνουμε ότι μετά το ταξίδι της Μέρκελ στο Πεκίνο, αισθανόμαστε πιο αισιόδοξοι και πως η Άγκελα Μέρκελ… πήρε το όπλο της! Μακάρι…