Κανένα επάγγελμα δεν άνοιξε, καμία απελευθέρωση δεν έγινε, κανένας από τους άχρηστους και ζημιογόνους δημόσιους οργανισμούς δεν έκλεισε

Η χώρα είναι κλινικά νεκρή. Όχι, δεν φταίει η Κρίση, ούτε το Μνημόνιο. Η χώρα μας είχε πάψει να παράγει, να δημιουργεί, να χτίζει, εδώ και χρόνια. Η βιομηχανία διαλύθηκε. Οι αγρότες ζούσαν με επιδοτήσεις. Τα ΑΕΙ φύλαγαν το άσυλο. Οι συνδικαλιστές φύλαγαν Θερμοπύλες, οι δημόσιοι υπάλληλοι τις σφραγίδες τους, τα λαμόγια τις κομπίνες τους - και όλοι ζούσαμε με δανεικά.

• Αυτά έφεραν την Κρίση και το Μνημόνιο.

• Μιλάμε για ανάπτυξη. Πώς θα έρθει η ανάπτυξη; Με τη γραφειοκρατία, τους διεφθαρμένους υπαλλήλους, τους συνδικαλιστές που δεν επιτρέπουν αλλαγή, τα κόμματα που αντιτίθενται σε κάθε επένδυση; Σωστά έγραφε προ ημερών ο Πάσχος Μανδραβέλης στην «Καθημερινή»: Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ευρωομόλογο για επενδύσεις. Κι όταν το πάρει τι θα το κάνει; Έχει πολεμήσει κάθε επιχειρηματική προσπάθεια που έγινε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

• Όλοι βρίζουν το Μνημόνιο για τη λιτότητα που έφερε. Σωστά. Όμως το μεγαλύτερο μέρος του Μνημονίου ασχολείται με μεταρρυθμίσεις. Αυτές τις ξεχάσαμε. Κανένα επάγγελμα δεν άνοιξε, καμία απελευθέρωση δεν έγινε, κανένας από τους άχρηστους και ζημιογόνους δημόσιους οργανισμούς δεν έκλεισε. Μία μόνο μεταρρύθμιση πέρασε, σχεδόν παμψηφεί, από τη Βουλή και αυτή ΔΕΝ εφαρμόστηκε. Ο νόμος για τα άθλια ΑΕΙ παρέμεινε ανενεργός κι έτσι η αθλιότητά τους διαιωνίζεται.

• Οκτώ δισεκατομμύρια ξόδεψε τα τελευταία χρόνια το κράτος για συστήματα πληροφορικής που ουδέποτε δούλεψαν. Έτσι παραμένουμε στην εποχή των γραφιάδων - όταν άλλες κοινωνίες συναλλάσσονται με το Δημόσιο μέσω κινητών τηλεφώνων!

• Σοφά γράφει ο Στέλιος Ράμφος (στο τελευταίο βιβλίο του, Time Out) ότι είμαστε μια κοινωνία καθηλωμένη σε ένα «ασάλευτο παρόν». Ότι τα συναισθήματα που κυριαρχούν μέσα μας είναι ο φθόνος και ο φόβος της αλλαγής.

• Ό,τι λοιπόν και να γίνει στις εκλογές που έρχονται, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία μας, αν τα κόμματα δεν σταματήσουν ν’ αγκαλιάζουν τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης (ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να καταργήσει τη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ και υποδέχεται στους κόλπους του Φωτόπουλο, Ραφτόπουλο και άλλους αντιδραστικούς συνδικαλιστές), δεν θα αλλάξει τίποτα. Με σάπια παιδεία, σάπια διοίκηση, θα σαπίσουμε όλοι. Το μέγα και μοναδικό μας πρόβλημα, που είναι η έλλειψη καινοτομίας, δημιουργίας και παραγωγής, θα συνεχιστεί εσαεί!

• Και το πρόβλημα αυτό που μας οδήγησε στην Κρίση δεν αποτελεί καν θέμα του προεκλογικού διαλόγου. Διότι, στη νεκρική μας ακαμψία (rigor mortis) δεν πουλάει!

LIFO