Δέν διέρχεται ὅμως μόνο ἡ πατρίδα μας κρίση. Ὅλος ὁ κόσμος βρίσκεται σέ κατάσταση συγχύσεως καί ἀλληλο-ὑπονομεύσεως. Ἕνα εἰκονικό φάντασμα τυραννίας (μετά ἤ ἄνευ ἐπαναστάσεως) ἀπειλεῖ πραγματικῶς τήν ὅποια, ἀληθινή καί εἰκονική, πραγματικότητά μας.
Στήν πραγματικότητα, ἁπλῶς γιά μία ἀκόμη φορά ἐπικρατεῖ ὁ νόμος τοῦ ἰσχυροτέρου καί ἐκδηλώνεται μία ἄνομη καί ἀλλοπρόσαλλη μανία ὑποταγῆς, ἀλλιῶς καταστροφῆς, "τοῦ ἄλλου".
Ὕστερα, θά μπορεῖ ἄφοβα νά καταγγέλλεται ὁ ρατσισμός τοῦ ἀσθενεστέρου σέ βάρος τῶν ἰσχυροτέρων του καί τἀνάπαλιν - ἀναλόγως τῶν συσχετισμῶν ἰσχύος τῆς στιγμῆς, ἤ τοῦ συστήματος.
Ὅλα αὐτά ξεκίνησαν ἀπό τό προπατορικό ἁμάρτημα, τήν ὑπερηφάνεια. Καί, ἐάν ἡ ἁπλῆ γνώση φέρνει ὑπερηφάνεια, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τότε φαίνεται ὅτι ἡ τεχνολογία, γνώση μετά χρήσεως, ἀπογειώνει τελείως τόν ὑπερήφανο πού κατέχει τήν γνώση καί την χρησιμοποιεῖ "πρός ἴδιον ὄφελος" . Ὅπως την Γερμανία τοῦ Χίτλερ, τίς Η.Π.Α. τῆς δεκαετίας 1990-2000, τήν Γερμανία τῆς Μέρκελ καί τοῦ Σόϊμπλε, τήν Κίνα ἴσως, τῆς αὕριον.
Στό ἐπίκεντρο τῶν ἐξελίξεων, ἡ λεγόμενη πνευματική ἰδιοκτησία μέ τίς παραφυάδες της (βιομηχανική ἰδιοκτησία, βιοτεχνική ἰδιοκτησία, ἐμπορική ἐπωνυμία καί ἐμπορικά σήματα), μέ τίς παραβιάσεις της ("κλοπή" ξένης γνώσεως καί ξένης τεχνογνωσίας καί χρήση της, κατάργηση τῆς ἀρχῆς τῆς άληθείας στό ἐμπορικό δίκαιο) καί μέ τά κέρδη της εἰς τή νιοστή δύναμη.
Αὐτή ἡ ἰδέα τῆς πρός ἴδιον ὄφελος χρήσεως τῆς γνώσεως καί τῆς τεχνολογίας, ἡ ἰδέα δηλαδή τῆς μετατροπῆς τοῦ κέρδους ἀπό βιοποριστική ὑπεραξία τοῦ ταπεινά ἐργαζόμενου "καλοῦ κἀγαθοῦ" ἀνθρώπου σέ οἰκονομική, πολιτική καί ἐωσφοροειδῆ ἰσχύ - μέ τήν χρήση μάλιστα "ἐξελιγμένης" γνώσεως καί τεχνολογίας, σέ βάρος τοῦ ἀνθρώπου τῆς καθημερινῆς βιοπάλης - καταστρέφει ἐντελῶς τά ἀμυντικά άνακλαστικά καί τό ἴδιο τό ἀνοσοποιητικό σύστημα τῆς κοινωνίας.
Ἡ κοινωνία καί ἡ φυσική ὀργάνωσή της σέ κράτος-πολιτεία, καταρρέουν μέ ἔκδηλα τά νοσηρά φαινόμενα-συμπτώματα τοῦ ἐν εὑρείᾳ ἐννοίᾳ κέρδους: Ἑταιρική κερδοσκοπική σχέση τῶν ἰσχυρῶν κατεργαρέων σέ βάρος τῶν ἀνθρώπων, ἐν τέλει δε, ἐλέῳ παγκοσμιοποιήσεως, σέ βάρος τῆς ἴδιας τῆς ἀνθρωπότητας, καί ἕνα "ἴματζ" ἐλπίδας στούς ἔξωθεν σωτῆρες, στούς . . ."ἐπενδυτές"!'
Τό κέρδος, τόσο ὡς κατευθυντήριος ἰδέα, ὅσο καί ὡς πραγματικότητα ἀφαιμάξεως "τόκων" ἀπό τήν ὕπαρξη (ἐργασία, κόπο, καταστροφή, θάνατο, ἔλεγχο) τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου, δρᾶ ὡς πνευματική ραδιενέργεια ἡ ὁποία ἀλλοιώνει καἰ κατακαίει σύριζα δεοντολογίες, κανόνες, ἔθιμα, ἀξίες, ψυχές, πολιτισμό, ἐλπίδα και πίστη - στήν πατρίδα, στίς ρίζες, στόν Θεό.
Χωρίς ἐλπίδα καί πρόσωπο ἑπομένως ὁ ἄνθρωπος, μαζοποιημένος πολιτικῶς, πανομοιότυπος καταναλωτικῶς, ἐλεύθερος εἰκονικῶς ἀπό ἠθικές, κοινωνικές καί φυσικές νόρμες, ἔντρομος ἐνώπιον τῶν ταμποῦ μέ τά ὁποῖα τροφοδοτοῦν τό συλλογικό ὑποσυνείδητό του οἱ ἐπιτήδειοι τοῦ mind control, κανακεύεται οὕτως ὥστε νά τελῆ σέ ὑπο-ἐμβρυακή κατάσταση καί νά διακυβερνᾶται μέ την σκληρότητα τῆς καθολικῆς ἀλλοτρίωσης. Αὐτό περιμένουν τά θρησκευτικοποιημένα κόμματα γιά να τόν κομματιάσουν καί να τόν φᾶνε.
Τά δεξιά κόμματα, χρησιμοποιοῦν κατά κανόνα τούς πειρασμούς ἐκ δεξιῶν: Ἀσφάλεια, εὐημερία, ἀλληλεγύη, δικαιοσύνη, σωτηρία τῆς χώρας, ἱστορική συνέχεια τοῦ ἔθνους μέσα στήν σύγχρονη πραγματικότητα, καί ἡ Ἐκκλησία, τόσο ὡς θεσμός (Σῶμα Χριστοῦ) ὅσο καί ὡς φρόνημα Ὀρθοδοξίας, στήν πάντα ὡς φολκλόρ.
Καί τά ἀριστερά κόμματα, χρησιμοποιοῦν κατά κανόνα τούς πειρασμούς ἐξ εὐωνύμων, τούς πειρασμούς τοῦ "Καί γιατί ὄχι;": Ἀπόλυτη ἀτομική ἐλευθερία τοῦ μαζοποιημένου ἀτόμου, μελλοντική ἀπόλυτη κοινωνική δικαιοσύνη, βίαιη τωρινή μαζοποίηση, ἐξαναγκασμένη πολιτικά καί κοινωνικά συντροφικότητα, καταστροφή τῆς προσωπικῆς προοπτικῆς διακρίσεως τοῦ κακοῦ ἀπό τό καλό, συμβίωση μέ αὐτοσχέδια πειράματα, ὅσο γίνεται ἔξω ἀπό τόν γάμο, φιλία ἐδῶ καί τώρα ἀκόμη καί μέ τούς ἐχθρούς μας, καί ἡ Ἐκκλησία ὑβριζόμενη καί λοιδωρούμενη, ὑπό διωγμόν.
Οἱ ἔντιμοι καί μή γκουρουίζοντες ἀρχηγοί, οἱ καλόπιστοι καί μή πιθηκίζοντες ὀπαδοί, τῶν ἤδη ποικιλοτρόπως θρησκευτικοποιημένων κομμάτων, κυριολεκτικά δέν ξέρουν ποῦ πατοῦν καί ποῦ πηγαίνουν, ὅταν κάποιοι "συνεπεῖς" κομματικοί τούς τραβοῦν τό χαλί κάτω ἀπό τά πόδια τους. Καί ὕστερα ὁ κόσμος ἀπορεῖ καί δυσκολεύεται νά πιστέψῃ ὅτι ΜΟΝΟ τό συμφέρον τους κυττάζουν, αὐτοί πού περισσεύουν μέσα σέ τέτοια κόμματα.
Ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ ψεύδους ἐνεργοποιοῦνται γιά τήν αἱμοσταγῆ θυσία τοῦ ἀνθρώπου στόν βωμό τοῦ ἀνθρωποειδοῦς αὐτοειδώλου του. Ἀληθινά πλέον τά θύματα, ἀφοῦ ἀπωθήθηκε στό ὑποσυνείδητο ἤ στό ἀπώτατο ἱστορικό παρελθόν, ἡ θυσία στόν ἀληθινό Θεό.
Οὕτως ὥστε - αἴφνης!- ἰδού ὅλοι οἱ βάρβαροι συνωθοῦνται, ὡς εἰς τήν τραγική προκυμαία τῆς Σμύρνης, ὡς ἐάν πρόκειται νά φᾶνε πράγματι, ἀφοῦ θύσουν καί ἀπωλέσουν, ἀπό τέτοια "εἰδωλόθυτα". Μετατροπή τοῦ πολέμου σέ αὐτοσκοπό τῆς ὑπάρξεως τῶν ἰσχυρῶν καί μετατροπή τῆς εἰρήνης σέ προετοιμασία πολέμου. Ἀλλά δέν χορταίνουν οὔτε ἔτσι, οἱ ἄτιμοι.
" Ἄνθρωπος, ἐν τιμῆ ὤν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὠμοιώθη αὐτοῖς". Ἰδού ἡ ποιότητα τῆς κρίσεως γυμνή ἐνώπιόν μας, καί "ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω...".
Εὐχῶν χρεία, ὅπως εἶπε ὁ μέγας Ἀντώνιος: ". . . ἀνθρώπους καί κτήνη σώσοις Κύριε. . .", ὅπως προσευχήθηκε ὁ προφητάναξ Δαβίδ.
Ποῖοι οἱ ἄνθρωποι καί ποία τά κτήνη!; Ναί, καλά καταλάβατε, στην Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προσευχόμαστε ἀκόμη καί ὑπέρ τῶν σφαγέων. Ἀλλά προσθέτουμε, "Πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες αὐτοῖς κακά, τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς", μήπως πάσχοντες οἱ ἴδιοι, συμπονέσουν λίγο, καθ' ὅ,τι ἀκόμη εἶναι κάπως ἄνθρωποι. Ἀλλά γιά τούς δούλους τοῦ Μαμωνᾶ, αὐτούς πού δέν θέλουν ἐπ' οὐδενί να ταλαιπωρηθοῦν ὅπως οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων, πού χώρισαν πλέον τόν ἐαυτούλη τους ἀπό τό ἀνθρώπινο γένος, πού ἐφαρμόζουν σέ βάρος μας δόγματα τρόμου καί σόκ ἀδιαφορώντας γιά τίς συνέπειες τῶν μνημονίων τους, ἤ ἰδέες ἀριστεροῦ προοδευτισμοῦ ἐπί χρήμασι κάποιων Σόρος, ποῖος, πῶς καί γιατί νά προσευχηθῆ;
Τελικά, δέν εἶναι σαφές, ἐάν γιά τήν σύγχρονη Ἑλληνική Τραγωδία, τήν εὐθύνη φέρουν:
α) κυρίως τά πρόσωπα πού δέν ἐξασφάλισαν τήν ὀρθή κατεύθυνση καί λειτουργία τοῦ πολιτικοῦ, νομικοῦ καί οἰκονομικοῦ συστήματος, διορθώνοντάς το καί ἀναμορφώνοντάς το, σύμφωνα μέ τίς φυσικές προδιαγραφές μας ὡς Ἑλλήνων καί ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, μέ τήν συγκεκριμένη ἱστορική έμπειρία μας ἰδίως τοῦ 20οῦ αἰῶνα, ἤ
β) κυρίως τό πολιτικό μας σύστημα, πού δέν προέβλεψε δικλεῖδες ἀσφαλείας γιά τήν περίπτωση πού τά πρόσωπα (ἄκρως μαζοποιημένα ἤ ἰδιοτελῆ, φοβισμένα καί ἄβουλα, ἀσύστολα φιλόδοξα καί αὐθαιρετοῦντα), θά ἀποδεικνύονταν ἀνίκανα να ἰδοῦν, ἀπρόθυμα νά ἀναβλέψουν, καί τόσο πολύ κατώτερα τῶν περιστάσεων, ἤ
γ) κυρίως ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι, εἴτε στό ἐσωτερικό τῆς πατρίδας μας, εἴτε ἀπό τό ἐξωτερικό, προκάλεσαν τήν κακή λειτουργία τοῦ πολιτικοῦ, νομικοῦ καί οἰκονομικοῦ συστήματος καί στήριξαν τά ἀνάξια πρόσωπα, προκειμένου να ὑποτάξουν τήν χώρα μας στά συμφέροντά τους.
"Μή πεποίθατε ἐπ'ἄρχοντας, ἐπί υἱούς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία", μᾶς θυμίζει ὁ ψαλμωδός.
Πρέπει λοιπόν νά ἀρχίσουμε ἀπό τήν ἀρχή, αὐτήν πού κακοί συνταγματολόγοι ὑποβάθμισαν, αὐτήν στήν ὁποία ὁρκιζόταν ὁ Μακρυγιάννης καί ἑπόμενα αὐτοῦ τά Συντάγματα τῆς πατρίδας μας, ὄχι ὅμως καί οἱ πολιτικοί της μέχρι σήμερα, τήν πλέον φιλάνθρωπη, τήν πλέον ἀντιμνημονιακή, τήν πλέον "ἀντικαπιταλιστική", ὁμολογία πίστεως: "Εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος. . .".
Ἔτσι, θά ἔχει ὑπόσταση ὁ λόγος μας πρός τήν Λαγκάρντ, τήν Μέρκελ, τόν Σόϊμπλε, ὅταν θά τούς λέμε ὅτι ἐπλάσθη τό Σάββατο γιά τόν ἄνθρωπο καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιά τό Σάββατο, τό χρῆμα γιά τόν ἄνθρωπο καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιά τό χρῆμα. Τό δε κατ' ἐξοχήν δόγμα τρόμου πού ἀπευθύνει ὁ τοκογλύφος, ὁ ἀπατεώνας, ὁ τύραννος, ὁ νομότυπος καταχραστής τῆς δημόσιας ἐξουσίας ἐκδόσεως χρήματος, προς τούς πλέον ἀδυνάτους, ὅτι οἱ νόμοι του καί τά συμφωνηθέντα ὑπό τούς νόμους του καί μέ τούς ὑπηρέτες του, πρέπει να τηροῦνται πάσῃ θυσίᾳ ἀπό ὅλους, δέν πείθει πλέον κανένα.
Διότι κανένα γράμμα ἀνθρωπίνου νόμου, ἀνθρώπινης συμφωνίας, δέν δεσμεύει τήν φυσική ἀξιοπρέπεια, ἀρχοντιά, ἐντιμότητα καί εὐπρέπεια στήν συμπεριφορά μας, τήν ὁποία πρωτίστως ὑπαγορεύει ὁ Θεοπνεύστως νομοθετῶν ἡμᾶς, καί φωτοδότης τῶν λαῶν, Ἑλληνικός καί Ὀρθόδοξος Χριστιανικός πολιτισμός μας.
(Νομοθέτης ἡ Βουλή στά σοβαρά θέματα; ῎Αν εἶναι δυνατόν! Ἁπλῶς ὑπηρετεῖ τήν "διακυβέρνηση").
Θά πάρῃ λοιπόν ὁ δανειστής ὅσα καί ἐάν πράγματι τοῦ ὀφείλονται, καί ἐφ' ὅσον τοῦτο εἶναι δυνατόν χωρίς βλάβη ἀγαθοῦ μείζονος ἀξίας τῆς τῶν χρημάτων.
Κατά τά λοιπά, εὐχῶν χρεία: ". . . ἀνθρώπους καί κτήνη σώσοις Κύριε. . .".
Νέστορας Νικηφορίδης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου