Η εκλογή στη προεδρία του Σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ θα είναι «κακή προοπτική και για την πατρίδα του, αλλά και για την Ευρώπη» ενώ ο ίδιος είναι «μάλλον επικίνδυνος» γράφει στο τελευταίο τεύχος του ο Economist. Με τίτλο «Ο επικίνδυνος κ. Ολάντ», το κύριο άρθρο του Economist τάσσεται ευθέως υπέρ της επανεκλογής του Νικολά Σαρκοζί!«Αν στις 6 Μαΐου είχαμε μια ψήφο, θα ψηφίζαμε τον κ. Σαρκοζί, όχι τόσο για τις αρετές του, αλλά για να αποκλείσουμε τον κ. Ολάντ», τονίζει. Και με το γνωστό αγγλικό ύφος προσθέτει: «Παρότι δεν θα το καταλαβαίνατε από τα προγράμματα με τα οποία οι υποψήφιοι πρόεδροι κάνουν εκστρατεία, εντούτοις η Γαλλία έχει απελπισμένα ανάγκη μεταρρυθμίσεων.
Το γαλλικό δημόσιο χρέος, όχι μόνον είναι υψηλό αλλά είναι συγχρόνως και ανοδικό, ο προϋπολογισμός της Γαλλίας εδώ και 35 έτη δεν είναι πλεονασματικός, οι γαλλικές τράπεζες δεν έχουν επαρκή κεφαλαιοποίηση, η ανεργία είναι επίμονη όσο και καταστροφική, την ώρα που με δεδομένο ότι το γαλλικό δημόσιο ξοδεύει το 56% του ΑΕΠ, είναι το υψηλότερο σε όλη την Ευρώπη. Το πρόγραμμα Ολάντ είναι μία ανεπαρκής απάντηση, με δεδομένο ότι σε γειτονικά με τη Γαλλία κράτη έγιναν αληθινές μεταρρυθμίσεις. Μόνο για κοινωνική δικαιοσύνη μιλά ο Ολάντ όχι, όμως, για την ανάγκη να δημιουργηθεί πλούτος».
Πάντως, την ίδια ώρα, ο Economist κρίνει θετικά την «αντιπολίτευση από τον Ολάντ στη γερμανική επιδίωξη για συρρίκνωση των ελλειμμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό», επειδή «στραγγαλίζει τις πιθανότητες να ανακάμψει η οικονομία της Ευρωζώνης». Ωστόσο, αυτήν την αντιπολίτευση την αποδίδει «σε λαθεμένα κριτήρια» ενώ προβλέπει τη «διάπραξη λαθών από τον Ολάντ, τα οποία θα πλήξουν την ευημερία στη Γαλλία και στην Ευρωζώνη». «Ο Ολάντ», συνεχίζει σε άλλο σημείο, «δεν επιδιώκει την επιβράδυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής, για να προλειάνει το έδαφος για μεταρρυθμίσεις, μάλιστα προτείνει: καμία μεταρρύθμιση. Επομένως δεν μπορεί να εκπλήσσει πως η Μέρκελ δηλώνει ότι θα κάνει εκστρατεία ώστε να μην εκλεγεί πρόεδρος Δημοκρατίας»…
«Όλοι οι Γερμανοί καγκελάριοι κατάφεραν να μάθουν να ‘δαμάζουν’ τον πρόεδρο της γείτονος και ο κ. Ολάντ θα είναι ένας εταίρος λιγότερο ευπροσάρμοστος σε σχέση με τον κ. Σαρκοζί», προβλέπει ο Economist. Και καταλήγει:«Ένα πράγμα είναι βέβαιο: ένας Γάλλος πρόεδρος τόσο εχθρικός στην αλλαγή, θα υπονομεύσει τη βούληση της Ευρώπης να διεξάγει οδυνηρές μεταρρυθμίσεις που όμως πρέπει τελικά να ολοκληρωθούν, προκειμένου το ίδιο το ευρώ να επιζήσει. Κι αυτό, κάνει τον Ολάντ έναν μάλλον επικίνδυνο άνθρωπο».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου