Εδώ και 2 μήνες ζούμε ένα κοινωνικό κίνημα που ονομάστηκε «κίνημα των αγανακτισμένων πολιτών» όπου χιλιάδες πολιτών κατέβαινε καθημερινά στην πλατεία συντάγματος και σε άλλες πλατείες για μια ειρηνική αμφισβήτηση των μέχρι τώρα κυβερνητικών αποφάσεων.
Έχουν γίνει πάρα πολλές αναφορές στο γιατί και ποιός είναι αυτός ο κόσμος που κατέβαινε σε αυτές τις συγκεντρώσεις μανάδες, παππούδες, παιδάκια, άνεργοι, φοιτητές, και πολλοί άλλοι. Θα συμφωνήσουμε ότι όλοι αυτοί πισθηκαν να αφήσουν τους καναπέδες τους όχι βεβαία γιατί ένιωσαν μια δυνατή αγωνιστική φλόγα να τους καίει άλλα κυρίως γιατί τα λεφτά τελείωσαν ή τελειώνουν.
Ο χρόνος που περνά τελειώνει την Γ' Ελληνική Δημοκρατία και η δυστυχία είναι ότι οι πολίτες αυτής της χώρας αισθάνθηκαν την ανάγκη να κινητοποιηθούν γιατί από τα λεφτά υπάρχουν περάσαμε στην ρεαλιστικά σκληρή πραγματικότητα ότι λεφτά δεν υπάρχουν και στα μνημόνια.
Η άτυπη σύμβαση της Μεταπολίτευσης, μεταξύ πολιτικών και πολιτών, αυτή η σχέση συνενοχής αρχόντων κι αρχομένων θεμελιωμένη στην κοινή ιδιοτέλεια, «σου εξασφαλίζω δανεικά και θέση στο δημόσιο, μου δίνεις την ψήφο σου», έληξε αφού πρώτα χρεοκόπησε τη χώρα και διέφθειρε το λαό.
Τώρα, πρέπει να αλλάξουν όλα ριζικά. Ο λαός πρέπει να ανακαλύψει και πάλι αρετές, που τον κράτησαν όρθιο κι έσωσαν τη χώρα στις δύσκολες καμπές της Ιστορίας κι οφείλει να υπερβεί νοοτροπίες που έφεραν τα πράγματα στη σημερινή κατάντια.
Η Ελλάδα χρειάζεται νέους, υγιείς ρωμαλέους θεσμούς, ικανούς να συντελέσουν στην ανόρθωσή της και να υπηρετήσουν το γενικό καλό και τα πρόσωπα που θα τους σαρκώσουν. Η πατρίδα έχει ανάγκη από ένα πολιτικό σύστημα που δεν αποποιείται των ευθυνών του, που δεν δειλιάζει να εισηγηθεί και να υλοποιήσει τις πολιτικές που αντιστοιχίζονται με τις ανάγκες των καιρών.
Η πολιτική, κοινωνική, οικονομική και ηθική αναγέννηση της Ελλάδας προϋποθέτει μια πολιτική τάξη με συνείδηση αυτοθυσίας, έναν λαό με θέληση αγώνων και θυσιών, μια επιχειρηματική τάξη έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του ανταγωνιστικού, πανγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος, αρνούμενη το κρατικοδίαιτο παρελθόν της. Η Ελλάδα πρέπει να ανακαλύψει και πάλι τον εαυτό της!
Τα παραπάνω είναι προφανές ότι απλοί αγανακτισμένοι πολίτες δεν μπορούν και δεν θα μπορέσουν ποτέ να τα υποστηρίξουν – εφαρμόσουν. Είναι σαν να ζητάς από ένα ανεκπαίδευτο και όχι καλά προετοιμασμένο στρατό να δώσει τη μάχη και να νικήσει. Τα γεγονότα στη πλατεία συντάγματος στης 28-29/6/2011 απέδειξαν την πραγματικότητα και συνάμα έδωσαν την ευχέρεια αυτοί οι αγανακτισμένοι πολίτες στη κυβέρνηση να τους χρησιμοποίηση σαν κομπάρσους για να δείξει πόσο ισχυρή είναι μέσα και έξω από τη χώρα.
Η Ελλάδα με μια πεφωτισμένη πολιτική μαζί με αποφασισμένους πολίτες καλείται όχι μόνο να νικήσει την κρίση που τη μαστίζει σε πολλαπλά επίπεδα αλλά και να γίνει ξανά οδηγός όπως έχει γίνει τα τελευταία 200 χρόνια για την Ευρώπη αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο με την επανάσταση το 1821, τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όταν αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Άξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα, όταν το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης, όταν η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά προανήγγειλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.
Η Ελλάδα ένα από τα αρχαιότερα και τo πιο δημοκρατικό έθνος - κράτος της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή με αφορμή την οικονομική της κρίση και θέτει ωμά το ερώτημα στην ευρωπαϊκή ένωση στο να αποδείξει πόσο πραγματικά πιστεύει στο όραμα της ενωμένης Ευρώπης ή όχι, πόσο είναι δυνατή να σταματήσει αυτόν τον εθνικά πολιτικό κατακερματισμό και κατά πόσο μπορεί να παίρνει γρήγορες αποφάσεις για τα προβλήματα της όποια και αν είναι αυτά.
Έχουν γίνει πάρα πολλές αναφορές στο γιατί και ποιός είναι αυτός ο κόσμος που κατέβαινε σε αυτές τις συγκεντρώσεις μανάδες, παππούδες, παιδάκια, άνεργοι, φοιτητές, και πολλοί άλλοι. Θα συμφωνήσουμε ότι όλοι αυτοί πισθηκαν να αφήσουν τους καναπέδες τους όχι βεβαία γιατί ένιωσαν μια δυνατή αγωνιστική φλόγα να τους καίει άλλα κυρίως γιατί τα λεφτά τελείωσαν ή τελειώνουν.
Ο χρόνος που περνά τελειώνει την Γ' Ελληνική Δημοκρατία και η δυστυχία είναι ότι οι πολίτες αυτής της χώρας αισθάνθηκαν την ανάγκη να κινητοποιηθούν γιατί από τα λεφτά υπάρχουν περάσαμε στην ρεαλιστικά σκληρή πραγματικότητα ότι λεφτά δεν υπάρχουν και στα μνημόνια.
Η άτυπη σύμβαση της Μεταπολίτευσης, μεταξύ πολιτικών και πολιτών, αυτή η σχέση συνενοχής αρχόντων κι αρχομένων θεμελιωμένη στην κοινή ιδιοτέλεια, «σου εξασφαλίζω δανεικά και θέση στο δημόσιο, μου δίνεις την ψήφο σου», έληξε αφού πρώτα χρεοκόπησε τη χώρα και διέφθειρε το λαό.
Τώρα, πρέπει να αλλάξουν όλα ριζικά. Ο λαός πρέπει να ανακαλύψει και πάλι αρετές, που τον κράτησαν όρθιο κι έσωσαν τη χώρα στις δύσκολες καμπές της Ιστορίας κι οφείλει να υπερβεί νοοτροπίες που έφεραν τα πράγματα στη σημερινή κατάντια.
Η Ελλάδα χρειάζεται νέους, υγιείς ρωμαλέους θεσμούς, ικανούς να συντελέσουν στην ανόρθωσή της και να υπηρετήσουν το γενικό καλό και τα πρόσωπα που θα τους σαρκώσουν. Η πατρίδα έχει ανάγκη από ένα πολιτικό σύστημα που δεν αποποιείται των ευθυνών του, που δεν δειλιάζει να εισηγηθεί και να υλοποιήσει τις πολιτικές που αντιστοιχίζονται με τις ανάγκες των καιρών.
Η πολιτική, κοινωνική, οικονομική και ηθική αναγέννηση της Ελλάδας προϋποθέτει μια πολιτική τάξη με συνείδηση αυτοθυσίας, έναν λαό με θέληση αγώνων και θυσιών, μια επιχειρηματική τάξη έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του ανταγωνιστικού, πανγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος, αρνούμενη το κρατικοδίαιτο παρελθόν της. Η Ελλάδα πρέπει να ανακαλύψει και πάλι τον εαυτό της!
Τα παραπάνω είναι προφανές ότι απλοί αγανακτισμένοι πολίτες δεν μπορούν και δεν θα μπορέσουν ποτέ να τα υποστηρίξουν – εφαρμόσουν. Είναι σαν να ζητάς από ένα ανεκπαίδευτο και όχι καλά προετοιμασμένο στρατό να δώσει τη μάχη και να νικήσει. Τα γεγονότα στη πλατεία συντάγματος στης 28-29/6/2011 απέδειξαν την πραγματικότητα και συνάμα έδωσαν την ευχέρεια αυτοί οι αγανακτισμένοι πολίτες στη κυβέρνηση να τους χρησιμοποίηση σαν κομπάρσους για να δείξει πόσο ισχυρή είναι μέσα και έξω από τη χώρα.
Η Ελλάδα με μια πεφωτισμένη πολιτική μαζί με αποφασισμένους πολίτες καλείται όχι μόνο να νικήσει την κρίση που τη μαστίζει σε πολλαπλά επίπεδα αλλά και να γίνει ξανά οδηγός όπως έχει γίνει τα τελευταία 200 χρόνια για την Ευρώπη αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο με την επανάσταση το 1821, τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όταν αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Άξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα, όταν το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης, όταν η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά προανήγγειλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.
Η Ελλάδα ένα από τα αρχαιότερα και τo πιο δημοκρατικό έθνος - κράτος της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή με αφορμή την οικονομική της κρίση και θέτει ωμά το ερώτημα στην ευρωπαϊκή ένωση στο να αποδείξει πόσο πραγματικά πιστεύει στο όραμα της ενωμένης Ευρώπης ή όχι, πόσο είναι δυνατή να σταματήσει αυτόν τον εθνικά πολιτικό κατακερματισμό και κατά πόσο μπορεί να παίρνει γρήγορες αποφάσεις για τα προβλήματα της όποια και αν είναι αυτά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου