Τις τελευταίες μέρες, παρότι τα πράγματα εξελίχθηκαν σε πρώτη φάση πιο ήρεμα από τα κακά σενάρια δυνητικών εξελίξεων, ούτε η θερινή ραστώνης δεν μπορούσε να κρύψει την ανησυχία κυβερνητικών αξιωματούχων για το τι θα μπορούσε να προκύψει για την Ελλάδα ως αποτέλεσμα του αποτυχημένου πραξικοπήματος.
Η Αθήνα παρακολουθούσε με ιδιαίτερη ανησυχία την κλιμάκωση των σχέσεων ανάμεσα στην Άγκυρα από τη μία, την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες από την άλλη, με έκδηλη ανησυχία. Ο Ερντογάν δεν δίστασε ποτέ να εκβιάσει στυγνά για να πετύχει αυτό που επιθυμούσε. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν έκπληξη.
Στη θρησκευτικά φορτισμένη κοσμοθεωρία του μάλιστα, για όσους αρνούνται να το κατανοήσουν, αφενός επιτρέπεται να εκβιάσει τον αντίπαλό του εφόσον είναι «άπιστος», κάτι το οποίο πολλοί το διαβάζουν ως «υπερβάλλοντα ρεαλισμό» που ενίοτε δημιουργεί χειρότερα προβλήματα από αυτά που του επιλύσει και αφετέρου, ο ανατολίτικος τρόπος σκέψης δεν καταλαβαίνει τίποτα περισσότερο από το «παζάρι», επί των πάντων.
Κατά συνέπεια, η χθεσινοβραδινή είδηση για την απειλή απόσυρσης από τη συμφωνία που σύναψε με την Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της προσπάθειας αναχαίτισης των προσφυγικών ροών, σε περίπτωση που οι Βρυξέλλες δεν προχωρήσουν στην κατάργηση της υποχρέωσης έκδοσης θεωρήσεων εισόδου (βίζα) για τους Τούρκους υπηκόους στον χώρο Σένγκεν, δια στόματος του ιδίου του υπουργού Εξωτερικών, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, δεν εξέπληξε κανέναν.
«Εάν δεν ακολουθήσει η κατάργηση της βίζας, θα υποχρεωθούμε να αποσυρθούμε από την συμφωνία που προβλέπει την επανεισδοχή προσφύγων και τη συμφωνία της 18ης Μαρτίου» τόνισε ο Τούρκος ΥΠΕΞ, προσθέτοντας ότι η τουρκική κυβέρνηση αναμένει ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. «Θα ήταν στις αρχές ή τα μέσα Οκτωβρίου- αναμένουμε μια συγκεκριμένη ημερομηνία».
Τήρησε η Άγκυρα τα συμφωνηθέντα και τώρα φοβόμαστε ότι θα γίνει… μακελειό; Όχι είναι η απάντηση στο πρώτο ερώτημα, τα στοιχεία που παρουσίασε το ΚΥΠΕ ήταν αρκούντως αποκαλυπτικά, αλλά «ναι» στο δεύτερο, αφού η κατάσταση μπορεί να γίνει απείρως χειρότερη και να οδηγήσει την Ελλάδα σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.
Ποτέ δεν έκρυψαν οι Τούρκοι από την εποχή του μακαρίτη του Τουργκούτ Οζάλ, ότι κρατούσαν πάντα στο χέρι το ασύμμετρο όπλο της μετανάστευσης με το οποίο μπορούσαν να εκβιάσουν την Ευρώπη. Γύρω από την Ευρώπη κινείται το θέμα…
Ο σεβασμός του Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα και τις πολιτικές της ηγεσίες είναι απλώς ανύπαρκτος και δεν θεωρεί χρήσιμο ούτε να συνομιλεί μαζί της, παρότι υποχρεώνεται να το κάνει. Η σημερινή κατάσταση είναι χειρότερη από ποτέ, αφού θεωρείται πως η χειραγώγηση της ελληνικής συμπεριφοράς, ή το να οδηγηθεί σε άτακτη υποχώρηση μπροστά στην άσκηση πίεσης θεωρείται ως σχεδόν δεδομένο στην Άγκυρα.
Η κοσμοθεωρία που αναφέρθηκε παραπάνω οδηγεί τον Ερντογάν και την ισλαμιστική κυβέρνηση, όπως άλλωστε παλαιότερα τους κεμαλικούς, σε πλήρη απαξίωση της… υποτονικής για τα τουρκικά δεδομένα Ελλάδας, της οποίας η μοναδική αξία ως μέγεθος προέρχεται από αυτή καθαυτή τη συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη. Κι αυτό τόσο για λόγους αποτροπής, όσο και για λόγους χρησιμότητας για την εκβίαση της Ένωσης και την εκμαίευση όσων η τουρκική ηγεσία επιθυμεί να πετύχει. Εμπιστεύεται κανείς τους Ευρωπαίους πολιτικούς ότι θα «σφίξουν τα λουριά» στην Άγκυρα; Εδώ δεν αποτελεί μυστικό ότι βασική προτεραιότητα ακόμα και της Ουάσιγκτον είναι ο κατευνασμός.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου