Βενεζουέλα: Τη μέρα που θα απομείνει ο φόβος και η οργή...


Η τύχη μας τελειώνει. Δεν είναι κάτι που μπορούμε να ελέγξουμε και δεν υπάρχει κάτι το οποίο μπορούμε να κάνουμε για να αποτρέψουμε το αναπόφευκτο. Όσες φορές και να έγραψα, υποσυνείδητα ίσως για να ξορκίσω το κακό, ότι είμαστε ακόμα από τους τυχερούς εδώ στην Βενεζουέλα που ζουν ακόμα μια αξιοπρεπή ζωή έχοντας τουλάχιστον φαγητό καθημερινά στο πιάτο τους η τύχη μας όσο πάει και λιγοστεύει. Ή μάλλον πιο σωστά την τύχη μας όπως και όλα τα υπόλοιπα τα απορροφά η τεράστια μαύρη τρύπα της "επανάστασης" που εκμηδενίζει μέρα με την ημέρα το φως, τις ευκαιρίες, τις επιλογές και την ίδια την ζωή.
Δεν αλλάξαμε εμείς. Δεν δουλεύουμε λιγότερο, το αντίθετο μάλιστα και δεν αρχίσαμε ξαφνικά να σκορπάμε ότι κερδίζουμε σε λούσα και διασκεδάσεις που  έχουμε ξεχάσει εδώ και χρόνια. Το πιάτο ολοένα και αδειάζει. Και δεν μπορούμε πια να το ξαναγεμίσουμε.


Δεν είναι μόνο οι μεγάλες ελλείψεις σε όλα τα βασικά προϊόντα διατροφής, προσωπικής υγιεινής και διαβίωσης. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ τέτοιο πράγμα στην ζωή μου ειλικρινά. Ο υπέρ πληθωρισμός που τρέχει με 720% δεν είναι ένα ακόμα οικονομικό στοιχείο για ανάλυση και συζήτηση αλλά ο καθημερινός μας εφιάλτης .Οι τιμές δεν αλλάζουν πλέον κάθε μήνα η κάθε εβδομάδα αλλά κυριολεκτικά κάθε μέρα σε όλα τα προϊόντα. Από την μια τα προϊόντα με ελεγχόμενη τιμή από την κυβέρνηση και από την άλλη όλα τα υπόλοιπα. Και επειδή ακούτε για ελεγχόμενες τιμές και μπορεί να βάλετε με το μυαλό σας ότι μιλάμε για τιμές που είναι προσιτές στον οποιονδήποτε με ένα μέσο εισόδημα πλανάσθε πλάνην οικτράν! To κυριότερο όμως πρόβλημα είναι ότι τα προϊόντα με ελεγχόμενη τιμή κυκλοφορούν περισσότερο σαν φήμη παρά σαν πραγματικότητα στα ράφια των καταστημάτων. Ό,τι βρίσκουμε το βρίσκουμε πλέον στην μαύρη αγορά σε απλησίαστες τιμές και όσο περνάει ο καιρός οι μαυραγορίτες δεν πωλούν τα προϊόντα τους κατά μονάδα αλλά σε συσκευασίες χονδρικής.

Σχόλια