Του Γιάννη Κουζηνού
Η είδηση έχει κάνει τον γύρο του κόσμου, έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις παγκοσμίως από Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά και της Διεθνούς Αμνηστίας αλλά θα πρέπει να σας ενημερώσω, σαν κάτοικος της Βενεζουέλας που έχουν δει τα μάτια του πολλά, ότι αυτοί που εξεπλάγησαν λιγότερο με αυτή την είδηση είναι οι ίδιοι οι Βενεζολάνοι.
Προεδρικά διατάγματα σαν το συγκεκριμένο που καταλύουν κάθε έννοια Συνταγματικότητας, Δημοκρατίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κοινής λογικής και σοβαρότητας δεν είναι είδηση πια για τους κατοίκους της υπό κατάληψη χώρας αλλά ούτε και για μένα. Είναι η πραγματικότητα, η καθημερινότητα και η αιτία της καταστροφής αντί της προόδου μιας χώρας που θα μπορούσε να είναι Βασίλισσα αλλά κατάντησαν ζητιάνα.
Για όσους δεν γνωρίζουν την είδηση αλλά και για να σας δώσω να καταλάβετε ότι η "τρύπα του λαγού" πηγαίνει πιο βαθιά από ότι αρχικά φαίνεται πάμε να δούμε τι είναι το Προεδρικό Διάταγμα No. 9855, που εκδόθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως παρακάμπτοντας ακόμα μια φορά, αντισυνταγματικά, την μεγάλη πλειοψηφία του Κοινοβουλίου.
Με το διάταγμα απευθύνεται έκκληση για τη δημιουργία ενός «μεταβατικού καθεστώτος εργασίας» προκειμένου να δοθεί νέα ώθηση στον τομέα των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων. Το διάταγμα αναφέρει ότι η κυβέρνηση πρέπει να κάνει ό,τι είναι αναγκαίο για την επίτευξη των στρατηγικών επιπέδων αυτάρκειας και δηλώνει ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να μετακινούνται αναγκαστικά από τις δουλειές τους για να εργαστούν σε χωράφια στον γεωργικό τομέα αλλά και οπουδήποτε αλλού χρειάζεται στον τομέα τροφίμων για περίοδο 60 ημερών.
Αυτό είναι το κεντρικό μέρος του διατάγματος αλλά ο διάβολος όπως πάντα κρύβετε στα ψηλά γράμματα. Το κράτος δεν θα αντλεί τις ανάγκες του σε εργατικό δυναμικό από τον άνεργο πληθυσμό της χώρας αλλά από το υπάρχον προσωπικό στον δημόσιο αλλά και ιδιωτικό τομέα ο οποίος φυσικά είναι και ο στόχος. Κάθε ιδιωτική επιχείρηση και εργαζόμενος που θα λαμβάνει την εντολή "επιστράτευσης" δεν έχουν κανένα δικαίωμα απολύτως άρνησης αλλά επίσης ο εργαζόμενος δεν έχει δικαίωμα να παραιτηθεί από την εργασία του για να αποφύγει την μετακίνηση του από την στιγμή που θα λάβει την εντολή.
Ο μισθός του εργαζόμενου που θα μετακινηθεί θα πληρώνεται από το κράτος αλλά με μια σημαντική λεπτομέρεια. Εάν ο μισθός του εργαζόμενου στην ιδιωτική εταιρεία ήταν υψηλός λόγω πόστου και παλαιότητας, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Το κράτος για περίοδο 6 μηνών θα του καταβάλει τον κατώτατο μισθό με δυνατότητα, μονομερώς φυσικά, ανανέωσης της επιστράτευσης του για άλλους 6 μήνες. Οι ασφαλιστικές εισφορές του εργαζόμενου, οι οποίες στην Βενεζουέλα είναι ιδιαίτερα υψηλές, θα πληρώνονται από τον εργοδότη του για όλη την διάρκεια της "επιστράτευσης" του και ενώ έχει δικαίωμα να αντικαταστήσει τον εργαζόμενο που "μετακινήθηκε" για την ανάλογη περίοδο δεν έχει δικαίωμα να τον απολύσει.
Ενώ διαβάζω παντού ότι με το διάταγμα του Μαδούρο το καθεστώς στην Βενεζουέλα δημιουργεί σκλάβους για τα χωράφια, η αλήθεια είναι ότι δεν ζητάει μόνο αυτό. Ο βασικός στόχος δεν είναι να μας βάλει όλους να μαζεύουμε αλυσοδεμένοι βαμβάκι στις βαμβακοφυτείες του Νότου. Όλα αυτά τα χρόνια και με την άνοδο του Τσάβες στην εξουσία κρατικοποιήθηκαν εκατοντάδες επιχειρήσεις μικρές και μεγάλες ,στον χώρο παραγωγής και μεταποίησης τροφίμων και στελεχώθηκαν ταυτόχρονα με υπαλλήλους αποκλειστικά υποστηρικτές του καθεστώτος και ουσιαστικά με ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση με το αντικείμενο.
Η πίστη όμως προς τον Τσάβες για πολλά χρόνια και σήμερα στον Μαδούρο δεν σημαίνει ότι είχαν και την απαραίτητη γνώση του αντικειμένου. Κανένας άλλωστε σοβαρός επιστήμονας, μάνατζερ, λογιστής, μηχανικός κλπ. δεν έβαζε σαν στόχο ζωής να εργαστεί στις κρατικοποιημένες αυτές επιχειρήσεις, να τραγουδά και να υμνεί την "επανάσταση" φορώντας την κόκκινη στολή του. Σήμερα πια με την παραγωγή λόγω ανικανότητας διαχείρισης, διαφθοράς αλλά και έλλειψης πρώτων υλών, να έχει πιάσει κυριολεκτικά πάτο, η κυβέρνηση με το Διάταγμα No. 9855 θέλει να εξαναγκάσει σοβαρούς επαγγελματίες και επιστήμονες να δουλέψουν και να αντιστρέψουν το πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς όμως να πληρώσει το ανάλογο τίμημα. Με αλλά λόγια δεν ψάχνουν τόσο εργάτες, σκλάβους για τα χωράφια, αν και θα γίνει και αυτό, αλλά στοχοποιούν την αφρόκρεμα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Το Προεδρικό Διάταγμα No. 9855 καταρρίπτει με τον πιο εύλογο τρόπο την ρητορική του καθεστώτος ότι η χώρα δέχεται οικονομικό πόλεμο, καθώς εμμέσως πλην σαφώς παραδέχονται ότι μετά από 17 χρόνια καταστροφικής πολιτικής η χώρα δεν παράγει πια σχεδόν τίποτα. Το Προεδρικό Διάταγμα αφορά τον τομέα των τροφίμων, διότι είναι πλέον αδύνατον να κρυφτεί το γεγονός της πείνας και της εξαθλίωσης μεγάλου μέρους του πληθυσμού στην Βενεζουέλα. Όσα προπαγανδιστικά άρθρα, που μετράνε θερμίδες και βραβεία για την επιτυχία της "μπολιβαριανής επανάστασης" και να δημοσιευθούν, η θλιβερή αλήθεια ξεχειλίζει πια από παντού.
Η ίδια ακριβώς κατάσταση επικρατεί όπου η "επανάσταση" έβαλε το διεφθαρμένο χεράκι της. Εταιρία πετρελαίου, ηλεκτρισμού, υδροδότησης, μετρό κλπ. υπολειτουργούν συνέπεια όχι του περίφημου οικονομικού πολέμου αλλά της ανικανότητας, του λαϊκισμού, της διαφθοράς και της ανεπάρκειας ενός συστήματος που δεν δούλεψε ποτέ και πουθενά στον κόσμο. Δεν υπάρχει πια τούρτα στην Βενεζουέλα αλλά καθημερινά κερασάκια που προστίθενται στον αέρα. Απειλούν να καταργήσουν το Κοινοβούλιο των απατρίδων. Απειλούν να καταργήσουν τον συνασπισμό των κομμάτων που αποτελούν την αντιπολίτευση και σήμερα αναζητούν σκλάβους για να σώσουν το πλοίο που οι ίδιοι έριξαν στα βράχια. Τίποτα από αυτά δεν είναι εξαίρεση στον κανόνα της "επαναστάσεως" Έτσι ήταν, έτσι είναι κι έτσι θα εξακολουθήσουν να είναι όσο ο λαός της Βενεζουέλας και η διεθνής κοινότητα τους το επιτρέπει.
Η είδηση έχει κάνει τον γύρο του κόσμου, έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις παγκοσμίως από Οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά και της Διεθνούς Αμνηστίας αλλά θα πρέπει να σας ενημερώσω, σαν κάτοικος της Βενεζουέλας που έχουν δει τα μάτια του πολλά, ότι αυτοί που εξεπλάγησαν λιγότερο με αυτή την είδηση είναι οι ίδιοι οι Βενεζολάνοι.
Προεδρικά διατάγματα σαν το συγκεκριμένο που καταλύουν κάθε έννοια Συνταγματικότητας, Δημοκρατίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κοινής λογικής και σοβαρότητας δεν είναι είδηση πια για τους κατοίκους της υπό κατάληψη χώρας αλλά ούτε και για μένα. Είναι η πραγματικότητα, η καθημερινότητα και η αιτία της καταστροφής αντί της προόδου μιας χώρας που θα μπορούσε να είναι Βασίλισσα αλλά κατάντησαν ζητιάνα.
Για όσους δεν γνωρίζουν την είδηση αλλά και για να σας δώσω να καταλάβετε ότι η "τρύπα του λαγού" πηγαίνει πιο βαθιά από ότι αρχικά φαίνεται πάμε να δούμε τι είναι το Προεδρικό Διάταγμα No. 9855, που εκδόθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως παρακάμπτοντας ακόμα μια φορά, αντισυνταγματικά, την μεγάλη πλειοψηφία του Κοινοβουλίου.
Με το διάταγμα απευθύνεται έκκληση για τη δημιουργία ενός «μεταβατικού καθεστώτος εργασίας» προκειμένου να δοθεί νέα ώθηση στον τομέα των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων. Το διάταγμα αναφέρει ότι η κυβέρνηση πρέπει να κάνει ό,τι είναι αναγκαίο για την επίτευξη των στρατηγικών επιπέδων αυτάρκειας και δηλώνει ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να μετακινούνται αναγκαστικά από τις δουλειές τους για να εργαστούν σε χωράφια στον γεωργικό τομέα αλλά και οπουδήποτε αλλού χρειάζεται στον τομέα τροφίμων για περίοδο 60 ημερών.
Αυτό είναι το κεντρικό μέρος του διατάγματος αλλά ο διάβολος όπως πάντα κρύβετε στα ψηλά γράμματα. Το κράτος δεν θα αντλεί τις ανάγκες του σε εργατικό δυναμικό από τον άνεργο πληθυσμό της χώρας αλλά από το υπάρχον προσωπικό στον δημόσιο αλλά και ιδιωτικό τομέα ο οποίος φυσικά είναι και ο στόχος. Κάθε ιδιωτική επιχείρηση και εργαζόμενος που θα λαμβάνει την εντολή "επιστράτευσης" δεν έχουν κανένα δικαίωμα απολύτως άρνησης αλλά επίσης ο εργαζόμενος δεν έχει δικαίωμα να παραιτηθεί από την εργασία του για να αποφύγει την μετακίνηση του από την στιγμή που θα λάβει την εντολή.
Ο μισθός του εργαζόμενου που θα μετακινηθεί θα πληρώνεται από το κράτος αλλά με μια σημαντική λεπτομέρεια. Εάν ο μισθός του εργαζόμενου στην ιδιωτική εταιρεία ήταν υψηλός λόγω πόστου και παλαιότητας, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Το κράτος για περίοδο 6 μηνών θα του καταβάλει τον κατώτατο μισθό με δυνατότητα, μονομερώς φυσικά, ανανέωσης της επιστράτευσης του για άλλους 6 μήνες. Οι ασφαλιστικές εισφορές του εργαζόμενου, οι οποίες στην Βενεζουέλα είναι ιδιαίτερα υψηλές, θα πληρώνονται από τον εργοδότη του για όλη την διάρκεια της "επιστράτευσης" του και ενώ έχει δικαίωμα να αντικαταστήσει τον εργαζόμενο που "μετακινήθηκε" για την ανάλογη περίοδο δεν έχει δικαίωμα να τον απολύσει.
Ενώ διαβάζω παντού ότι με το διάταγμα του Μαδούρο το καθεστώς στην Βενεζουέλα δημιουργεί σκλάβους για τα χωράφια, η αλήθεια είναι ότι δεν ζητάει μόνο αυτό. Ο βασικός στόχος δεν είναι να μας βάλει όλους να μαζεύουμε αλυσοδεμένοι βαμβάκι στις βαμβακοφυτείες του Νότου. Όλα αυτά τα χρόνια και με την άνοδο του Τσάβες στην εξουσία κρατικοποιήθηκαν εκατοντάδες επιχειρήσεις μικρές και μεγάλες ,στον χώρο παραγωγής και μεταποίησης τροφίμων και στελεχώθηκαν ταυτόχρονα με υπαλλήλους αποκλειστικά υποστηρικτές του καθεστώτος και ουσιαστικά με ανθρώπους που δεν είχαν καμία σχέση με το αντικείμενο.
Η πίστη όμως προς τον Τσάβες για πολλά χρόνια και σήμερα στον Μαδούρο δεν σημαίνει ότι είχαν και την απαραίτητη γνώση του αντικειμένου. Κανένας άλλωστε σοβαρός επιστήμονας, μάνατζερ, λογιστής, μηχανικός κλπ. δεν έβαζε σαν στόχο ζωής να εργαστεί στις κρατικοποιημένες αυτές επιχειρήσεις, να τραγουδά και να υμνεί την "επανάσταση" φορώντας την κόκκινη στολή του. Σήμερα πια με την παραγωγή λόγω ανικανότητας διαχείρισης, διαφθοράς αλλά και έλλειψης πρώτων υλών, να έχει πιάσει κυριολεκτικά πάτο, η κυβέρνηση με το Διάταγμα No. 9855 θέλει να εξαναγκάσει σοβαρούς επαγγελματίες και επιστήμονες να δουλέψουν και να αντιστρέψουν το πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς όμως να πληρώσει το ανάλογο τίμημα. Με αλλά λόγια δεν ψάχνουν τόσο εργάτες, σκλάβους για τα χωράφια, αν και θα γίνει και αυτό, αλλά στοχοποιούν την αφρόκρεμα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Το Προεδρικό Διάταγμα No. 9855 καταρρίπτει με τον πιο εύλογο τρόπο την ρητορική του καθεστώτος ότι η χώρα δέχεται οικονομικό πόλεμο, καθώς εμμέσως πλην σαφώς παραδέχονται ότι μετά από 17 χρόνια καταστροφικής πολιτικής η χώρα δεν παράγει πια σχεδόν τίποτα. Το Προεδρικό Διάταγμα αφορά τον τομέα των τροφίμων, διότι είναι πλέον αδύνατον να κρυφτεί το γεγονός της πείνας και της εξαθλίωσης μεγάλου μέρους του πληθυσμού στην Βενεζουέλα. Όσα προπαγανδιστικά άρθρα, που μετράνε θερμίδες και βραβεία για την επιτυχία της "μπολιβαριανής επανάστασης" και να δημοσιευθούν, η θλιβερή αλήθεια ξεχειλίζει πια από παντού.
Η ίδια ακριβώς κατάσταση επικρατεί όπου η "επανάσταση" έβαλε το διεφθαρμένο χεράκι της. Εταιρία πετρελαίου, ηλεκτρισμού, υδροδότησης, μετρό κλπ. υπολειτουργούν συνέπεια όχι του περίφημου οικονομικού πολέμου αλλά της ανικανότητας, του λαϊκισμού, της διαφθοράς και της ανεπάρκειας ενός συστήματος που δεν δούλεψε ποτέ και πουθενά στον κόσμο. Δεν υπάρχει πια τούρτα στην Βενεζουέλα αλλά καθημερινά κερασάκια που προστίθενται στον αέρα. Απειλούν να καταργήσουν το Κοινοβούλιο των απατρίδων. Απειλούν να καταργήσουν τον συνασπισμό των κομμάτων που αποτελούν την αντιπολίτευση και σήμερα αναζητούν σκλάβους για να σώσουν το πλοίο που οι ίδιοι έριξαν στα βράχια. Τίποτα από αυτά δεν είναι εξαίρεση στον κανόνα της "επαναστάσεως" Έτσι ήταν, έτσι είναι κι έτσι θα εξακολουθήσουν να είναι όσο ο λαός της Βενεζουέλας και η διεθνής κοινότητα τους το επιτρέπει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου